Sluit je ogen, en focus je volledig op je gehoor. Daar, het geluid van de bus, die elk uur deze route rijdt. De uitlaatgassen van de auto’s, het stoplicht is dus op groen gesprongen. Het geluid van mobiele telefoons, die rinkelen en opgenomen worden. Een verhit gesprek aan een telefoon, zou de eigenaar boos zijn? De woorden vervagen door de rest van het straatlawaai. “…afspraak is afspraak…” Dat is het enige dat je nog opvangt. Getoeter, gevloek, het geluid van een fietsbel met razend getier er achter aan. Een fietser die bijna overhoop werd gerezen fietst al mopperend verder. De bel blijft amper een seconde stil. Kakelende toeristen komen de bus uit, steken over zonder uit te kijken, en worden boos als ze bijna omver worden gefietst. In een rap tempo hoor je scheldwoorden in de meest uiteenlopende talen.
Opnieuw dringen uitlaatgassen je neus binnen, een bus heeft geparkeerd. Om nog meer toeristen af te zetten. Langzaam stromen de mensen om je heen, het zijn er zo veel, en je oren moeten zoveel geluiden registreren. Het plein waar je staat wordt zo rumoerig dat je jezelf nauwelijks kan horen denken. Dank ruik je iets nieuws. Er staat iemand naast je, hij (of zij, natuurlijk) rookt een sigaret. Ondertussen staat iemand anders te bellen. De beller lacht hard, de roker gooit het restje van zijn sigaret op straat. Het stoplicht houdt op met tikken, het is groen. Mensen dringen heen en weer langs elkaar heen om de overkant van de straat te bereiken. Je hoofd begint te bonken, het is warm, het is druk en de irritatie van alle mensen om je heen loopt op. Net op het moment dat je het echt niet meer trekt open je je ogen.
Onder je voeten knisperen bladeren. Er valt iets achter je, je kijkt om. Kleine knaagdieren stoeien om een beukennootje. Door het bladerendak vallen dunne banen zonlicht. Een roodborstje tjilpt uit volle borst, in een poging over het gekras van een schorre kraai heen te komen. Je neus vult zich met de geur van droge boomstammen, vochtige bladeren en verse aarde. Verderop hangen een paar bramen, zo rijp dat ze bijna vragen om geplukt te worden. Je hoofd wordt langzaam leeg, de drukte sijpelt weg, de rust keert terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten