800 kilometer is lang... Heel erg lang! Maar het moest afgelegd worden. Om de pijn een beetje te verzachten kregen we 's ochtends nog een 'close encounter' met een zwarte neushoorn. Maar daarna begon de lange rit, overladen met stof. Ik zal de geur van warm zand en stof waarschijnlijk nooit meer vergeten...
De Kavango-streek beslaat de oostelijke uitloper van Namibië naar Botswana. De streek is warm (heel warm), droog, arm en totaal in de middle of nowhere. De kleine dorpjes die we zagen hadden geen stromend water, geen elektriciteit en liggen enkele tientallen kilometers uit elkaar. Terwijl wij er doorheen reden, in onze rijdende (en lichtelijk oververhitte) vissenkom waren de kinderen net aan het teruglopen van school. Sommigen zullen meer dan 30 kilometer zullen moeten lopen, elke dag, heen en terug. En toch waren ze aan het springen, dansen en zwaaien. Vooral veel zwaaien, elke keer als we langsreden.
Natuurlijk, in dit soort gebieden (waar er maar één weg is, en die gaat rechtdoor) zijn er controles. Veel mensen rijden in auto's zonder de juiste papieren (of helemaal zonder). De laatste 'roadblock' van de politie die ik ben tegengekomen was de dag waarop de bus waar ik in zat in beslag werd genomen, omdat hij in zo'n slechte staat was. Deze keer had de politiedame meer gevoel voor humor, en mochten we wel doorrijden. Aangename verrassing.
- Posted while on the road, thanks to the lovely iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten