Nog vier dagen, dan ben ik weer thuis. Een rare gedachte, vooral omdat deze blogs (bij gebrek aan internet) pas veel later gepost worden.
Vandaag keren we terug naar Zuid-Afrika, maar de officials in Zimbabwe laten ons nog niet met rust. Om de tien kilometer is er wel een controle, die allemaal veel te veel tijd in beslag nemen. We werden 'vriendelijk' verzocht door een agent met geweer of we op wilden rotten van de picknickplek waar we wilden lunchen, het zou verboden gebied zijn. Volgens de gids totale onzin, maar je discussieert niet met iemand die een geweer in z'n handen heeft.
Maar de Zimbabwaanse officials waren niet degenen waar ik bang voor was. Mijn Zuid-Afrikaanse visum was inmiddels verlopen, en nu kwam de vraag: 'hoeveel gezeur gaat het worden voor ik het land weer in mag?'
Bijna...bijna zette de douanebeambte meteen een stempel. Tot haar oog viel op mijn (ernstig) verlopen studentenvisum. "When did you finish school?" Eh... Halverwege juli? Weer die enge blik. Laat me nou het land in! "How many days are you staying?" De vijftiende vlieg ik. Ik heb mijn vliegticket bij me als u dat wilt zien. Chagrijnige brom aan de andere kant van de balie. "Okay." Eindelijk! Eindelijk de stempel van een nieuw visum. Ik heb tot zestien augustus om het land te verlaten, anders krijg ik een probleem...
- Posted while on the road, thanks to the lovely iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten