Het dorp werkt zich drie slagen in de rondte...

We kunnen ze van verre al aan horen komen… De verdoemde tentamens die ons boven het hoofd hangen. Nou zou je denken dat we die in Nederland ook wel gewend zijn, en deadlines ook wel. We studeren al drie jaar Journalistiek, we zouden toch wel iets geleerd moeten hebben! Haha, dat dachten wij ook ja… Tot we om de oren werden geslagen met essays, in het Engels, van ieder minstens 1500 woorden…

Ja dames en heren, de deadlinestress heeft ons inmiddels redelijk in z’n greep. Nog drie weken en dan beginnen de tentamens, en dat betekent dat alle departments hun opdrachten binnen willen krijgen in de komende twee weken. Dan zijn ze hopelijk nagekeken tegen de tijd dat we weggaan…  Afrikaans, Journalism, Classics en Anthropology (de laatste voor mij niet, maar Puck en Savanne moeten zich tegen meer dan 3000 woorden opboksen, dus een vermelding om ze moed in te spreken is het minste dat ik kan doen) hijgen ons in de nek. Die feestjes waar allemaal wilde verhalen de rondte over gingen worden nu ondergesneeuwd door dat knagende gevoel van stress dat elke gemiddelde student wel kent.

En uiteraard als je een deadline hebt heb je geen inspiratie meer. Waar je eerst nog makkelijk de zinnen voor je essay in de rondte gooide in de kroeg krijg je nu geen letter meer op papier. Grommend staren we naar schermen van laptops, worstelen we ons door saaie literatuur en worden we overspoeld door Engelse termen waarvan we nog nooit gehoord hadden (of Afrikaanse, die zo raar zijn dat ik er af en toe gek van wordt…). We slaan ons er uiteraard wel doorheen, maar met plezier is anders. Mijn blog geniet er wel van, want dit is de ultieme manier van huiswerk ontwijken. Hoelang dat nog goed kan gaan is me echter een raadsel…