De sneeuw is weg, het is iets warmer en mijn grootste vriend heeft de lucht weer veroverd. De zon schijnt weer!
Vergeleken met eerdere winters is dit een lange winter. Tenminste, hij begon vroeg. Normaal valt in Nederland de sneeuw ergens rond het einde van januari, dit jaar begon het echter al halverwege december. En zo duurde het de tweede helft van december, en januari, en het begin van februari. Met temperaturen van -10 was het geen pretje om buiten te lopen of te fietsen
Inmiddels is de temperatuur eindelijk gestegen naar 5 graden of meer en de zon schijnt! En daarmee is trouwens ook het laatste gedeelte van mijn concentratie (wat ik eigenlijk heel hard voor school nodig heb) gesmolten. Ik moet voor mijn tentamens leren en het enige dat ik nog doe is naar buiten staren en hopen dat het snel wat warmer wordt zodat ik lekker buiten kan zitten. Normaal heb ik niet veel gemeen met ‘zon-aanbidders’, mensen die beginnen te gillen bij het eerste beste zonnestraaltje en zelfs midden in de winter nog in de zon liggen in de hoop een beetje bij te kleuren. Ik heb echt niets met dat gedrag maar na zo’n koude winter (ik ben duidelijk niet gemaakt voor een leven in Scandinavië…of als pinguïn) ben zelfs ik dol op de zon!
Ik ben ook dol op de zon omdat ik best wel medelijden had met de vogels (eenden, meerkoeten, ganzen, zwanen, etc.) gezien het water natuurlijk hartstikke bevroren was en ze zo niet bij hun eten konden. Ik kon wel begrijpen dat ze ook geen gras meer aten, ik ben ook niet dol op diepgevroren eten…
Maar nu het weer zo lekker is ga ik eens kijken of ik de collegezaal uit kan vluchten om van de zon te genieten... en van mijn reis naar mijn huisarts maar dat is een ander verhaal (en van een reisje naar de dokter geniet ik niet zo erg…).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten