Ik heb sowieso al een hekel aan bijna alles dat ook maar iets met dokters te maken heeft maar er is toch één ding dat ik verreweg het meeste haat: prikken.
Ik had al een hekel aan prikken toen ik klein was. Ik probeerde altijd te ontsnappen maar het is nooit gelukt, ik heb alle prikken gehad die op het lijstje stonden…
Deze relatie tussen prikken en mij is tot nu toe onveranderd. Ik hoef nu geen prikken meer te halen die preventief zijn, tenzij ik op vakantie ga naar bepaalde landen, maar er zijn nu nog vervelendere versies. De verdovingen. De laatste keer dat ik er zo één moest was voor een kleine kaakoperatie. Het deed pijn als hel!
De andere soort prikken zijn de bloed prikken, die meestal voor medisch onderzoek zijn. Sommige mensen geven bloed om het leven van anderen te redden, een zeer goed doel vind ik. Maar deze ochtend mocht ik naar een ‘lab’ (wat eigenlijk gewoon een achterkamertje van een lokaal dorsphuis/lokale pub was)om bloed te laten prikken voor onderzoek. Ik heb niks tegen naalden, hoewel we niet echt vrienden van elkaar zijn, maar ik heb wel iets tegen mensen die ze in me steken. Ze hadden twee ampullen nodig zodat ze konden gaan onderzoeken of ik of de ergste verkoudheid heb die ze kunnen bedenken, of dat ik Pfeiffer heb. Alsof ik één van de twee ook maar enigszins kan gebruiken. Grumpf…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten