Vandaag is het de laatste dag, en het bevalt me niks. De zon was weer geweldig vandaag, Alex heeft dit keer gelukkig geen zonnesteek gekregen. Hoewel ik er vannacht weinig van zou merken want hij slaapt inmiddels op de bank omdat het matras nog steeds buiten staat. Maar met een koortsachtig aapje in de auto zitten klinkt ook weinig ideaal.
Ik wil niet weg hier!! Ik ben dol op de bergen. Vandaag stonden we op de top van de piste en ik keek tussen allemaal witte bergen en over bruine valleien en groene bomen (ja, het is weer aan het dooien, de sneeuw voelt weer als stroop en het gras steekt er tussen uit). Ik vond het prachtig. Als ik ooit heel veel geld heb koop ik een huisje in de bergen, voor vakantie of als ik geen zin meer heb ik mensen om me heen. Want dat heb ik de laatste twee dagen in het appartement wel gemerkt zeg. Er komt amper frisse lucht binnen en ik word ’s ochtends zo oververhit wakker en met zo weinig zuurstof dat ik steevast hoofdpijn heb en de irritantste personen op aarde dan mijn eigen familieleden zijn. Nee, ik ben niet te genieten als ik een ochtendhumeur heb en een aanrader is dan meestal om uit mijn buurt te blijven en me vooral niet aan te raken tot ik frisse lucht heb gehad en een flinke bak koffie (of warme chocola, dat werkt ook). Ik heb wel nog een boom een afscheidsknuffel gegeven, maar dat ging iets minder vrijwillig dan het zo klinkt. Ik wilde namelijk een foto maken en was ondertussen rustig aan het skiën, en toen ik mijn telefoon net weer veilig achter de rits van mijn jaszak had stond er ineens een boom. Een boom van wel een halve meter, en toch was hij sterker dan ik. Ik weet niet of dat iets over mij zegt of over de boom…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten