Hmm… kennelijk ben ik mijn paar reservelenzen toch vergeten thuis… Ik ook en mijn grote mond. Nou ja, ik hoop maar dat ik ze niet nodig ga hebben. En die groene bomen waar ik gisteren zo over zeurde… die zijn nu wit, en verstopt..in een wolk.
Ja, een wolk. Een hele dikke grijze om precies te zijn, die al sinds gisternacht over de bergen hangt en niet van plan lijkt om snel te verdwijnen. Om heel eerlijk te zijn maakt het hele ding me een beetje nerveus en ben ik wel blij dat ik toch besloten heb te gaan skiën. Hoewel… dan heb ik twee benen die ik kan breken, of ski’s die denken dat ik de split kan (terwijl dat helaas niet zo is…).
Ooh, het sneeuwt ook als sinds vannacht dus er ligt een heerlijk dik pak sneeuw maar door de mist zie je dus geen klap en weet je niet of er een kuil, een hobbel, of een stuk ijs voor je ligt. Joepie…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten