Eten 315/365

Zoals ik gisteren al ondervond, is het zoeken van eten niet erg makkelijk en zeer tijdrovend. En tijd is zeer kostbaar op dit moment dus het is belangrijk dat ik zo vroeg mogelijk eten bij elkaar zoek om de rest van de dag te kunnen vullen met leren, schoonmaken en het eten bereiden. Inmiddels heb ik stukjes verderop het pad gevonden waar basilicum en munt groeit, en heb ik van buurvrouw Lieveheersbeestje een heerlijk recept met gebakken rozenbottel gekregen. Verder zijn veel bloemen ook eetbaar en laten vogels vaak nog stukjes brood uit het nest vallen. Verhongeren zal ik niet, het grootste probleem is water. Ik heb nu een halve notendop buiten liggen (hiervoor ben ik de merel iets schuldig, het is afkomstig uit zijn nest) die ’s avonds vult met dauw maar ik moet elke keer maar hopen op regen. De dauw is amper genoeg op dit moment en het weer begint steeds droger te worden. Uit plantenstengels komt ook water en het smaakt zoeter dan regenwater en heeft meer bouwstoffen maar het verkrijgen is zwaar en zeer langzaam werk. Ik heb er eigenlijk geen tijd voor maar als het zo droog blijft heb ik geen keuze ben ik bang. Meneer Veldmuis heeft aangeboden dat als het echt droog wordt, ik wel iets van hem mag hebben maar hij heeft het ook niet breed wat water betreft en hij droogt nog sneller uit dan ik door die dikke vacht. Dat kan ik hem niet aandoen. Er woont een familie mieren drie stenen verderop die hebben aangeboden dat ik anders wel iets uit hun bron onder de grond mag hebben, zij vangen daar het grondwater op en hebben dus altijd genoeg. Het is een lange wandeling maar als ik echt niet anders kan zal ik wel moeten…