De ‘troffee’ die ik heb overgehouden aan mijn vorige baan is een gloednieuw kladblok. En het is heel handig om dat elke dag bij je te hebben.
Bijna elke dag schrijf ik eerst daar de blog van de dag in voordat ik hem op internet zet. Het enige nadeel is dat ik het daarna vergeet over te typen en te posten dus blijf ik steeds achterlopen. Grrr…
Maar kladblokken zijn best een slimme uitvinding, ook voor de verkopers. Want doordat je de pagina naar boven omvouwt is het praktisch onmogelijk de achterkant ervan te beschrijven dus is je kladblok sneller vol en moet je sneller een nieuwe kopen. Maar voor snelle aantekeningen blijven ze handiger dan een schrift.
Zo is het bij ons op school praktisch verplicht altijd een kladblok bij je te hebben. “Er kan immers altijd iets onverwachts maar interessants gebeuren”, aldus één van mijn leraren. Wie het precies zei weet ik niet meer. Ik heb dat kladblok bijna altijd bij me maar ik ben eigenlijk meer een liefhebber van schriften. Het liefst zo veel mogelijk soorten. Zo heb ik in Parijs ooit een schrift met een heel apart ringband systeem gekocht waarbij je de pagina’s niet hoeft te scheuren om ze los te krijgen, en heb ik ook een aantal schriften met speciale plastic tussen pagina’s die je kan verstellen.
Schriften zijn hele handige dingen. Het nadeel is dat ik ze nogal vaak kwijtraak. Verassend genoeg nooit die waar ik verhalen in schrijf, maar altijd die voor school. Ik weet niet of dat geheel toevallig is…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten