Elke leerling heeft het op een gegeven moment, iets dat hij/zij elke dag draagt of bij zich heeft. Een herkenningspunt of ‘handelsmerk’.
Een ‘handelsmerk’ zorgt ervoor dat medeleerlingen je ook herkennen als je met je rug naar ze toe staat, het neemt net even die laatste twijfel weg. Zo draagt één van mijn klasgenoten al sinds de eerste dag dezelfde bruin, suède jas, terwijl een ander altijd een sporttas bij zich heeft. Maar ook kapsels kunnen deze rol vervullen. Als je het hele jaar je haar op dezelfde manier laat knippen of styled, dan ben je daardoor ook herkenbaar. Ik heb ook zo’n klasgenoot.
Ikzelf schijn ook herkenbaar te zijn. Sinds dat één op mijn opleiding kom ik binnenlopen met een ooit knalrode, nu wat verbleekte koptelefoon op mijn hoofd terwijl er muziek mijn hoofd in wordt gepompt. De enige momenten dat ik hem niet op mijn hoofd heb zitten of om mijn nek heb hangen is als mijn haar zo onwillig is dat ik een hoedje op moet (mijn koptelefoon pas namelijk niet onder een hoedje).
Grote schok ontstaat altijd als je je handelsmerk ineens verandert. Je komt terug van vakantie met lang haar, je koopt ineens een andere jas of tas of je stapt ineens over van een koptelefoon naar oortjes.
Mijn koptelefoon gaat nu al bijna een jaar mee en begint langzaam te sterven. Eens kijken hoe herkenbaar ik ben als ik een witte versie koop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten