Er komt een moment en dan overkomt het je: je valt in slaap in het openbaar vervoer en wordt te laat wakker!
Mij overkwam dat dus vandaag. Terwijl ik al te laat aan het komen was kon ik mijn ogen niet meer open houden (na een slechte nacht is dat niet zo’n hele rare eigenschap van mij, geloof me maar) en viel ik in slaap in de Trein van Den Helder naar Nijmegen. Ik stap in op Amsterdam Centraal en ik moet eruit op Utrecht Centraal.
Normaal word ik altijd wakker als Utrecht wordt omgeroepen. Maar vandaag had ik mijn koptelefoon nog op en de muziek nog aan. Je raad het al: ik hoorde het omroepen dus niet.
Toen ik wakker werd, 5 minuten na het passeren van station Utrecht Centraal, was ik dan ook compleet gedesoriënteerd. Waar was ik? Hoe laat was het? Waar was ik naar op weg? Wat was de volgende halte? En hoe lang duurde het nog voordat ik daar was?
Allemaal basisvragen die zich dan door je hoofd afspelen, dat en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik dus mijn station had gemist. Toen mijn vader aan het begin van dit jaar zei dat dat ooit zou gebeuren had ik hem uitgelachen. Ik moet een lach terugnemen dus.
Nou ja, nadat een aardige schoonmaker van de NS zo vriendelijk was me in te lichten en ik op mijn horloge had gekeken wist ik wat meer. Ik zat in de trein. Het was inmiddels 11 uur (de trein passeerde Utrecht om 10 voor 11). Ik was op weg naar Nijmegen. De volgende halte was Veenendaal-De Klomp. En het aankomen daar duurde nog ongeveer 18 minuten.
Daarmee kon ik ook uitrekenen dat ik de belangrijke lessen die ik had nog wel zou gaan halen, dus was ik daarover opgelucht. Maar ik had ook het gevoel dat ik mijlenver van de beschaving af aan het raken was. En ik had wel een beetje gelijk, vergeleken met Amsterdam en Utrecht is station Veenendaal-De Klomp echt in niemandsland.
Gelukkig ging de trein terug wel een minuut nadat ik uitstapte. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest om in Utrecht uit te stappen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten