Medestudenten vragen me wel eens of ik niks voel van onze ‘nationale trots’. Mijn antwoord is dan keihard nee. Het wordt me vaak gevraagd als ik vertel over de plannen die ik heb, dat ik op uitwisseling wil, dat als het aan mij ligt mijn eindstage plaats vindt in Australië en dat ik de wereld rond wil reizen. Nee, ik zal nooit zeggen dat ik me een Nederlander voel want dat doe ik ook niet. Ik voel me een wereldburger!
Grenzen betekenden iets toen er nog geen mogelijkheden waren om in minder dan 24 uur aan de andere kant van de wereld te zijn, toen men amper de mensen buiten het eigen dorp kende vanwege het gebrek aan communicatie en toen men niemand buiten het eigen geloof sprak omdat dat ‘heidenen’ waren. De wereld is veranderd, ik heb contacten in Engeland, Ierland en Amerika en contact leggen met andere landen is sinds de komst van internet steeds makkelijker geworden. Grenzen stellen binnen Europa amper nog wat voor dankzij alle onderlinge akkoorden. In werelddelen waar grenzen wel nog echt iets voorstellen woedden verschrikkelijke oorlogen in gebieden tien keer de grootte van Nederland omdat de (Europese) kolonisten niet aan de verschillen tussen stemmen dachten toen ze deze grenzen tekenden en ze aan mensen opdrongen.
Geloven zouden mensen ook niet moeten splitsen, maar juist bij elkaar moeten brengen en verschillen bespreekbaar moeten maken. Alle geloven pleitten immers voor naastenliefde en tegen geweld en moord.
Ik voel me een wereldburger omdat ik door kennis en mogelijkheden niet langer aan één plek gebonden ben en mijn gedachten kan baseren op eigen ideeën en de mensen om mij heen, of die nou afkomstig zijn uit andere culturen of niet.
Voel je je niet eerder een cosmopoliet, dan een wereldburger ? Over de grenzen kijken - dat deden veel Nederlanders al eeuwen lang, zodat veel Nederlandse woorden zijn opgenomen in de talen van soms zelfs grotere landen als Frankrijk. Ik ben ook niet trots op mijn staatsburgerschap, maar wel op sommige producten van de Nederlandse cultuur, en niet in de laatste plaats op onze taal. Geschriften van Nederlandse denkers hebben wereldwijd vernieuwend gewerkt; daaraan doet het optreden van egotrippers als Wilders niets af. Ik ben er trots op dat het cultureel klimaat in ons land voorkomt, dat minderheden gediscrimineerd worden, meningen niet meer mogen worden geventileerd, en zo zou ik nog uren door kunnen gaan. Maar ook ik denk internationaal, ongehinderd door chauvinisme, zolang tenminste niemand aan onze taal komt. Want het oprukken van het Engels - dat vind ik niet leuk.
BeantwoordenVerwijderen