Romantiek is normaal gezien een woord dat ik zo veel mogelijk vermijdt. Net als dat ik rare gezichten trek als ik kleffe stelletjes zie.
Natuurlijk is ‘klefheid’ niet te vermijden in het dagelijks leven, er is gewoon echt geen ontkomen aan. In het dagelijks leven, in boeken, op tv, nu ben ik niet echt een persoon die naar series kijkt maar soms geef ook ik er aan toe. In alle series verloopt het ongeveer hetzelfde: twee mensen werken/zitten op school samen, mogen elkaar eerst niet en dan gebeurt er een boel en dan mogen ze elkaar wel.
Nu heb ik uit automatisme al snel een vrij sceptische houding tegenover dit soort dingen en zal het woord ‘romantiek’ niet erg snel in mijn woordenboek voorkomen, maar om even een momentje diep te zijn; misschien komt mijn houding wel voort uit een vorm van jaloezie. Nu is jaloezie niet iets dat iemand snel toegeeft en iets bekennen valt vaak nog veel zwaarder, toch moet ik bekennen dat ik ook best kan genieten van een boek waarin de hoofdpersoon iemand vindt en ik ben ook altijd blij als een vriendin of vriend weer een vriendje/vriendin heeft. Ja ja, ook ik ben niet volledig van steen gemaakt. Dit betekent niet dat ik mijn sceptische houding snel ga laten varen, dat zit er al te diep ingebakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten