De beweegtuin, a.k.a. bejaardengym 266/365

Voor het item dat we moeten maken voor de Televisie-klas zijn twee klasgenoten en ik vandaag onderweg naar bejaardentehuis Zuylenstede in Utrecht. We moeten opnames maken van de opening van de ‘beweegtuin’, waar je bejaarden (oh, pardon.. ouderen) in de buitenlucht oefeningen kunnen doen die hun lichaam soepeler houdt. Vanochtend had ik hier meer zin in, toen ik nog niet had gevoeld hoe koud het buiten is…

We staan al ruim een uur buiten te wachten als de fysiotherapeut, met wie we een afspraak hadden, naar ons toe komt lopen. Hier begint het probleem al; er is nog een groep, ook afkomstig van de School voor Journalistiek, die hetzelfde item heeft als wij en dezelfde bronnen. Maar terwijl wij al onze bronnen hebben gebeld voor een afspraak schieten zij als eerste op de fysio af als hij vraagt wie hem vrijdag als eerste had gebeld. Snel claimen wij de overwinning hierin, één van mijn groepsgenoten (Sanne) had als eerste gebeld en de voicemail ingesproken want hij nam niet op. De andere groep belde een uur daarna, kreeg Sanne te horen toen ze die avond opnieuw terugbelde. Technisch gezien hebben wij als eerste gebeld maar de andere groep zegt dat zij hem als eerste aan de lijn hadden. Nu zijn we onderling niet vervelend en we besluiten dat wij dit interview afnemen maar zij onze beelden hiervan mogen gebruiken als wij hun beelden met de wethouder mogen lenen. Het is een deal!

Na ruim drie uur in de kou filmen hebben we waarschijnlijk alles dat we kunnen krijgen. We betwijfelen alleen of het genoeg is voor een item van drie minuten maar daar moeten we maar iets op verzinnen. Zo interessant bleek het hele gebeuren ook niet te zijn, de tuin beslaat vijf apparaten terwijl het ons was voorgeschetst als iets heel groots. We hebben wel een grappig interview afgenomen met een oudere dame die na de opening één van de apparaten probeerde. Ze ging zo lekker en soepel dat we haar vroegen hoe ze dat deed.

“Ik doe twee keer in de week aan gymnastiek, dus ik zorg dat ik gezond blijf.”
Wij: “Twee keer in de week, nou dat kunnen niet veel mensen van uw leeftijd zeggen mevrouw.”
“Ooh, maar ik ben nog niet zo oud hoor.”
Wij: “Mogen we u vragen hoe oud u dan bent.”
“Ik ben pas 91 hoor.”

PAS 91, nou toen stonden we even met onze ogen te knipperen.