maandag 23 augustus 2010

De strenge blik 165/365

Menig kind kent het wapen der volwassen wel, de strenge blik

Echter, veel volwassenen denken dit wapen goed te beheersen maar dat valt dan flink tegen. De blik is halfslachtig, verzacht te snel weer of de ogen blijven te vriendelijk terwijl de rest van het gezicht heel streng kijkt. Dat laatste is vooral goed voor nog onhandelbaardere kinderen.
Denk zelf maar eens terug, wanneer was de laatste keer dat je bang was voor een streng gezicht? De meeste bazen falen erin en het personeel gaat dan achter hun eigen computer gewoon door met waar ze zelf behoefte aan hebben. Er kan wel gewerkt worden maar nooit in het tempo dat de baas wil. Achter diens rug om wordt er over hem/haar gemopperd en geroddeld. Zo ook met leraren, want elke leraar die probeert de leerlingen met angst onder de duim te houden maar hier de aanleg niet voor heeft krijgt alle hoeken van het klaslokaal te zien. Er zit altijd wel één leerling tussen met een scherpe tong die ook nog eens niet bang is voor, of zelfs een hekel heeft aan, autoriserende figuren. Van die hekel moet ook de politie vaak nog proeven. Want bij het uitdelen van een boete krijgen ze met een beetje pech (en dat hebben ze nog al vaak) de meest angstaanjagende en woeste blikken toegeworpen puur wegens de onterechtheid van de boete. Wie deelt er nou een boete uit voor door rood rijden op een plek waar alleen een tram eens in het half uur het fietspad kruist?? Er bestaan echter ook nog mensen die de gave van het strenge gezicht wel volledig beheersen. De lerares waar je altijd braaf je huiswerk voor maakt, incidenteel een persoon met een openbare functie (hoewel dit zeldzaam is), en vrouwelijk treinpersoneel.

Zo zat ik vandaag in de trein, heel erg egoïstisch met mijn voeten op de bank tegenover me maar er zaten verder maar drie andere mensen in de hele coupe. Toen er een NS medewerkster binnen kwam lopen. Met een blik die menig leraar en lerares probeert goed op te zetten maar waarin de meeste jammerlijk falen werd mij zeer ‘vriendelijk’ (ooh, het sarcasme…) verzocht mijn schoenen van de bank te halen. Dit verzoek werd beëindigd met een zeer angstaanjagend ‘jongedame’.
Ik denk dat treinpersoneel op deze blik wordt aangenomen…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten