Dankzij onze, en dan bedoel ik IEDEREEN in deze/onze caravan, allergie voor regen zitten we al praktisch de hele dag binnen.
Op twee uur na dan, Mardou ging nog heel dapper naar de surfles maar Eefje was zo verstandig naar haar spierpijn te luisteren en af te zeggen voor ze iets verrekte.
Maar ja, als je het water eenmaal in bent geweest is drogen niet zo makkelijk als de zon niet schijnt. Dus heeft Eefje zichzelf in een prachtig roze handdoek gewikkeld tegen de kou, haha.
Daarna zijn we nog naar San Sebastián in Spanje geweest in de hoop dat het daar beter weer zou zijn maar daar was het zo mogelijk nog verschrikkelijker, dus zijn we wel een uur in Spanje geweest zonder de auto uit te komen. ’s Avonds klaarde het op waardoor we wel besloten naar het strand te gaan. Vergezeld door mensen die we eerder al hadden ontmoet van onze eigen en de andere camping op zoek naar meer interessante mensen.
Laat me de groep even voorstellen, je hebt de praktisch volwassenen (officieel dan want qua geestelijke status ben ik er niet zo zeker van): Eefje, ikzelf en Sarah.
- Sarah is Iers en we hebben haar gisteravond ontmoet op het strand toen we aansluiting zochten. Zij liep mee met een vriend van Alex genaamd Elmer. En Elmer is verschrikkelijk, want behalve dan dat hij denkt dat elk meisje (vooral boven de 16) denkt dat hij ouder is dan hij is (hij is 13 of 14 en heel klein) denkt hij ook dat iedereen met hem flirt. En hij dacht dat mijn moeder en ik uit Groningen kwamen en heeft Eefje ook nog meerdere malen beledigt door haar accent (dat ze al amper heeft, behalve de zachte G) na te gaan doen. -
Dan heb je ook nog de rest van de groep, bestaande uit voornamelijk 14 jarigen. Hierbij horen Elmer, Alex (mijn ‘geliefde’ broertje) en Leonard (dat schrijf je vast anders), een 14 jarige Fransman die verrassend goed Engels spreekt en natuurlijk mijn eigen neefje Louis en nichtje Nina.
Nou ja, het bleek al snel dat de groep waarbij we eerst zaten niks was dus liepen we verder waar de 14 jarigen besloten terug te gaan naar de camping terwijl Sarah, Eefje en ik nog bleven twijfelen. Uiteindelijk hadden we genoeg lef bij elkaar geschraapt om de Nederlandse groep te vragen of we erbij mochten zitten. Lees hier: Sarah en Eefje hadden mij overgehaald dat te vragen… De avond werd uiteindelijk nog hartstikke gezellig met een gedeelte van die groep. Alleen moest er af en toe vertaald worden voor Sarah, die niks van ons rare taaltje begreep.
Maar het uitzicht vanaf het strand is het toch wel waard om lang te blijven zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten