Het is een raar idee om weer terug naar Nederland te gaan, en op dit moment is het vooral heel erg krap. Zoals we namelijk met z’n drieën (Alex, Mardou en ik) naar Biarritz vertrokken, zijn we nu met z’n vijven (Eefje, Alex, Mardou, mijn oma en ik) weer onderweg naar Nederland. Alleen mijn opa blijft in Lagreze. Dus zitten we met zijn drieën (Alex, Eefje en ik) opgepropt op de achterbank. En dat betekent in slaap vallen en wakker worden met pijn in je nek omdat je voor een soort mislukt knikpoppetje aan het spelen was…
En onderweg gebeuren ook niet leuke dingen, zoals het verdwijnen van mijn zonnebril. Kennelijk mag ik zonnebrillen niet langer dan één zomer in mijn bezit hebben want die die ik hiervoor had is verdwenen en ik kan hem echt niet meer terugvinden en deze is opgeslokt. De wc’s waarbij je moet staan bij Franse snelwegen zullen veel mensen bekend zijn, nou ik had daar dus mijn zonnebril aan één poot aan mijn broekzak hangen en toen ik opstond hoorde ik hem vallen en zag ik hem zo dat gat in glijden. Ik heb niet eens de moeite gedaan ernaar te zoeken want toen ik hem niet meer kon zien in dat metersdiepe gat wist ik dat ik hem nooit meer terug zou zijn. Maar ik baal er wel van!!!
Verder is onze tussenstop in Mouliherne, wat zo mogelijk nog meer niemandsland is dan Monbahus bij mijn opa en oma. Hier hebben mijn oom en tante een huis en dit is onze tussenstop. In het hele dorp is geen bereik mogelijk met een mobiele telefoon BEHALVE bij de kerk en op het kerkhof, pure ironie… Eefje en ik zijn veroordeeld tot een nacht in onze tent, alweer, terwijl mijn oma en moeder de caravan in beslag nemen. Alex slaapt bij mijn neefje en nichtje op de kamer.
Onze verbinding met de rest van de wereld, ligt natuurlij bovenop de heuvel, zucht…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten