Nog één nacht en dan gaan we op vakantie!!!
Heerlijk twee weken surfen en dan nog een ruime week heerlijk niks doen bij mijn opa en oma in Frankrijk. Ik kan niet wachten!! En mijn hersens vertrekken morgen naar een tropisch eiland om te genieten van hun welverdiende rust (ik maak maar een grapje hoor!).
Gevolg is wel dat ik zeker de eerste twee weken niet in staat zal zijn bij te bloggen dus die houden jullie van me te goed tot ik weer terug ben op internet. Ik zal ze wel elke dag netjes opschrijven en later overtypen voor internet.
Vandaag is vooral een inpakdag. En dat betekent dat ik eerst een checklist moest maken omdat ik altijd de helft vergeet, en als dat mijn lenzen inhoud heb ik toch een klein probleem. Maar mijn kamer is een enorme bende door alle stapeltjes die nog uitgezocht moeten worden en dan weer in een tas moeten worden gestopt. Ik heb eigenlijk een grondige hekel aan inpakken. Voor iedereen die de Disneyfilm ‘Merlijn de Tovenaar’ kent, ik wil hetzelfde als Merlijn kunnen!! Die vent pakt in die film gewoon letterlijk zijn hele huis in in een klein tasje door even met zijn staf te zwaaien, en de dingen lopen vanzelf de tas in!! Dat is pas makkelijk zeg.
Maar ik moet niet zeuren, ik doe het voor vakantie. Dus ik ga maar even snel alle laatste dingen bij elkaar halen en dan naar bed. Tot over twee weken!!
zaterdag 10 juli 2010
Kat 130/365
Gezien ik vandaag echt echt echt geen zin heb om iets te schrijven is hier de foto van een slapende kat, het enige dier dat ik ken dat geen last lijkt te hebben van de hitte.
vrijdag 9 juli 2010
Echo 129/365
Als je tegen iemand zegt: ‘Ik moet morgen een echo laten maken.’ Is de eerste reactie altijd: ‘Wat?! Ben je zwanger?!?!’
Terwijl, in het geval van een 17jarige, je helemaal niet zwanger bent!! Echo’s worden namelijk voor veel meer gebruikt dan enkel het onderzoeken en checken van een zwangerschap. Sterker nog, ik heb vorig jaar ook ongeveer twee dagen voor mijn zomervakantie ineens nog in een echokamer gezeten. Toen had ik er al net zo’n grote hekel aan als vandaag trouwens.
Mijn vader en ik zaten toen nog te grappen dat die gel die ze voor de echo gebruiken vast ook wel goed zou zijn als haargel. Toen wist ik nog niet hoe koud dat spul daadwerkelijk is, bovendien maakte het toen niet echt uit. Buiten was het niet bloedheet (zoals nu) en het ging om mijn bovenbeen. Vandaag werd het een echo van mijn buik, ook zo leuk om te doen als je zeventien jaar oud bent. Nou ja, uiteindelijk was er (net als toen met mijn been) niks aan de hand en mocht ik na een uurtje weer naar huis. Wel met een plakkerige buik van die nare koude en blauwe gel, bah…
Terwijl, in het geval van een 17jarige, je helemaal niet zwanger bent!! Echo’s worden namelijk voor veel meer gebruikt dan enkel het onderzoeken en checken van een zwangerschap. Sterker nog, ik heb vorig jaar ook ongeveer twee dagen voor mijn zomervakantie ineens nog in een echokamer gezeten. Toen had ik er al net zo’n grote hekel aan als vandaag trouwens.
Mijn vader en ik zaten toen nog te grappen dat die gel die ze voor de echo gebruiken vast ook wel goed zou zijn als haargel. Toen wist ik nog niet hoe koud dat spul daadwerkelijk is, bovendien maakte het toen niet echt uit. Buiten was het niet bloedheet (zoals nu) en het ging om mijn bovenbeen. Vandaag werd het een echo van mijn buik, ook zo leuk om te doen als je zeventien jaar oud bent. Nou ja, uiteindelijk was er (net als toen met mijn been) niks aan de hand en mocht ik na een uurtje weer naar huis. Wel met een plakkerige buik van die nare koude en blauwe gel, bah…
donderdag 8 juli 2010
Etentje 128/365
Vandaag niks op het programma, behalve dan mijn kamer opruimen en een etentje met het hele gezin.
Het hele gezin is een beetje dubbel gezien mijn ouders een paar jaar geleden gescheiden zijn. Maar ditmaal bedoel ik echt met z’n vieren, mijn moeder, broertje, vader en ik. We doen dit zo nu en dan, om dingen te bespreken die het hele gezin aangaan of waar mijn beide ouders bij willen zijn. En dan gaat het meestal over school, geen geliefd onderwerp voor Alex of voor mij maar ja, als je eenmaal voor de krijgsraad (lees hier: je ouders) moet verschijnen ben je een beetje laat. Creatieve smoesjes werken dan helaas ook niet meer.
In een creatieve smoes verzinnen ben ik namelijk nog redelijk goed, in iets rustig uitleggen over school toch minder… Gelukkig ben ik over (jeeeej!!) en mag ik nog een jaartje op mijn opleiding blijven, en Alex is ook over alleen heeft hij wat bonje met een leraar. Maar dat zit in de familie denk ik want ook mijn beide ouders vonden leraren maar niks, net als ik. Autoriserende figuren zijn gewoon niks voor ons en toch zullen we ze ons hele leven nog tegen komen. Blech…
Verder was het etentje wel gezellig, we zijn bij de lokale Chinees op de hoek gaan eten. Ik vind het altijd heel erg lekker maar het nadeel is dat als je daar in het restaurant eet (en niet afhaalt) je me naar mijn gevoel altijd het restaurant uit kan rollen aan het einde. Ze maken namelijk altijd teveel, of ik eet gewoon altijd teveel… Laten we het voor mijn gevoel van eigenwaarde maar op het eerste houden.
Het hele gezin is een beetje dubbel gezien mijn ouders een paar jaar geleden gescheiden zijn. Maar ditmaal bedoel ik echt met z’n vieren, mijn moeder, broertje, vader en ik. We doen dit zo nu en dan, om dingen te bespreken die het hele gezin aangaan of waar mijn beide ouders bij willen zijn. En dan gaat het meestal over school, geen geliefd onderwerp voor Alex of voor mij maar ja, als je eenmaal voor de krijgsraad (lees hier: je ouders) moet verschijnen ben je een beetje laat. Creatieve smoesjes werken dan helaas ook niet meer.
In een creatieve smoes verzinnen ben ik namelijk nog redelijk goed, in iets rustig uitleggen over school toch minder… Gelukkig ben ik over (jeeeej!!) en mag ik nog een jaartje op mijn opleiding blijven, en Alex is ook over alleen heeft hij wat bonje met een leraar. Maar dat zit in de familie denk ik want ook mijn beide ouders vonden leraren maar niks, net als ik. Autoriserende figuren zijn gewoon niks voor ons en toch zullen we ze ons hele leven nog tegen komen. Blech…
Verder was het etentje wel gezellig, we zijn bij de lokale Chinees op de hoek gaan eten. Ik vind het altijd heel erg lekker maar het nadeel is dat als je daar in het restaurant eet (en niet afhaalt) je me naar mijn gevoel altijd het restaurant uit kan rollen aan het einde. Ze maken namelijk altijd teveel, of ik eet gewoon altijd teveel… Laten we het voor mijn gevoel van eigenwaarde maar op het eerste houden.
woensdag 7 juli 2010
Winkelen 127/365
Geheel tegen Alex (mijn broertje) zijn wil in gaan we vandaag toch echt de stad in om kleren te kopen, want hij heeft ernstig nieuwe nodig.
Dit is helemaal tegen zijn natuurlijke gedrag in want normaal heeft hij de pest aan winkelen, tenzij het om gamewinkels gaan. Maar het is echt nodig want hij is praktisch uit al zijn shirts gegroeid en zijn broeken beginnen ook al te klein te worden.
Dus liepen we vandaag door de Kalverstraat op zoek naar winkels met een redelijke prijs voor dingen als t-shirts en shorts. Dat ging eigenlijk nog best redelijk, hij heeft twee nieuwe shirts, een nieuw vest, een nieuwe short en een nieuw hoedje. Praktisch een nieuwe garderobe voor zijn doen. Verder had ik ook nog een kappersafspraak vandaag en ben ik zeer tevreden over het resultaat. Niet te kort, wel weer laagjes en helemaal geschikt voor een zomervakantie vol golfsurfen en zwemmen.
Ik kan niet wachten op de vakantie!!
Dit is helemaal tegen zijn natuurlijke gedrag in want normaal heeft hij de pest aan winkelen, tenzij het om gamewinkels gaan. Maar het is echt nodig want hij is praktisch uit al zijn shirts gegroeid en zijn broeken beginnen ook al te klein te worden.
Dus liepen we vandaag door de Kalverstraat op zoek naar winkels met een redelijke prijs voor dingen als t-shirts en shorts. Dat ging eigenlijk nog best redelijk, hij heeft twee nieuwe shirts, een nieuw vest, een nieuwe short en een nieuw hoedje. Praktisch een nieuwe garderobe voor zijn doen. Verder had ik ook nog een kappersafspraak vandaag en ben ik zeer tevreden over het resultaat. Niet te kort, wel weer laagjes en helemaal geschikt voor een zomervakantie vol golfsurfen en zwemmen.
Ik kan niet wachten op de vakantie!!
Maandag wordt zaterdag 126/365
Vandaag is het maandag, en gezien het eindelijk eens een tentamenloze dag is die niet vol zit met andere dingen wilde ik eigenlijk helemaal niks doen vandaag.
En dan wel niks doen op de goede manier. Het is nog steeds warm buiten dus is het heerlijk weer om gewoon lekker met een boek in de tuin te zitten. Maar eigenlijk moet ik ook mijn kamer opruimen en stofzuigen. Dilemma, dilemma…
Dit soort dilemma’s heb ik normaal op zaterdag, dit keer is het even omgekeerd. Normaal houd ik niet van maandagen omdat het het begin is van een nieuwe schoolweek. En zaterdag is de dag van uitslapen en dilemma’s over wat ik ga doen.
Eerst ga ik maar eens een broodje ei maken, ik rammel.
En dan wel niks doen op de goede manier. Het is nog steeds warm buiten dus is het heerlijk weer om gewoon lekker met een boek in de tuin te zitten. Maar eigenlijk moet ik ook mijn kamer opruimen en stofzuigen. Dilemma, dilemma…
Dit soort dilemma’s heb ik normaal op zaterdag, dit keer is het even omgekeerd. Normaal houd ik niet van maandagen omdat het het begin is van een nieuwe schoolweek. En zaterdag is de dag van uitslapen en dilemma’s over wat ik ga doen.
Eerst ga ik maar eens een broodje ei maken, ik rammel.
Verjaardag 3 en 4 125/365
Vandaag twee verjaardagen, dat betekende vroeg opstaan en laat naar bed.
Goeiemorgen, ik heb een slaapritme dat me eigenlijk niet toestaat voor één uur ’s middags wakker te worden en nu ging mijn wekker ineens om negen uur ’s ochtends. Niet heel erg prettig. Maar ja, weer een verjaardag ’s ochtends met mensen die ik echt al heel lang niet gezien had dus ging ik op weg, op naar Amstelveen. Gezien ik had uitgerekend dat er ruim 3000 manieren waren voor mij om te verdwalen als ik met de fiets ging besloot ik naar het Amstelstation te fietsen en vanuit daar de metro te nemen, die stopte toch vlakbij het huis waar ik moest zijn.
Vanuit daar de hele middag doorgebracht bij de kanovijver in het Amsterdamse bos met vrienden, eten en zon.
Maar toen weer met de metro terug naar het Amstelstation en toen naar het Surinameplein fietsen. Voor een volgende verjaardag, van Sanne dit keer. Ze is vandaag 19 geworden dus tijd voor feest. Heerlijk gegeten, veel gelachen met iedereen en uiteindelijk pas rond twaalf uur ’s avonds weer naar huis fietsen, dus drie kwartier later pas thuis.
Hoe heerlijk is het om daarna je bed in te duiken terwijl je weet dat je de volgende ochtend niet vroeg hoeft op te staan??
Goeiemorgen, ik heb een slaapritme dat me eigenlijk niet toestaat voor één uur ’s middags wakker te worden en nu ging mijn wekker ineens om negen uur ’s ochtends. Niet heel erg prettig. Maar ja, weer een verjaardag ’s ochtends met mensen die ik echt al heel lang niet gezien had dus ging ik op weg, op naar Amstelveen. Gezien ik had uitgerekend dat er ruim 3000 manieren waren voor mij om te verdwalen als ik met de fiets ging besloot ik naar het Amstelstation te fietsen en vanuit daar de metro te nemen, die stopte toch vlakbij het huis waar ik moest zijn.
Vanuit daar de hele middag doorgebracht bij de kanovijver in het Amsterdamse bos met vrienden, eten en zon.
Maar toen weer met de metro terug naar het Amstelstation en toen naar het Surinameplein fietsen. Voor een volgende verjaardag, van Sanne dit keer. Ze is vandaag 19 geworden dus tijd voor feest. Heerlijk gegeten, veel gelachen met iedereen en uiteindelijk pas rond twaalf uur ’s avonds weer naar huis fietsen, dus drie kwartier later pas thuis.
Hoe heerlijk is het om daarna je bed in te duiken terwijl je weet dat je de volgende ochtend niet vroeg hoeft op te staan??
Verjaardag 2 124/365
Op naar verjaardag twee van dit weekend.
Een gemaskerd bal namens Noukka en Charlotte. Voor het feit dat ze geslaagd zijn, beide 18 zijn geworden en ze al heel lang vriendinnen zijn. Helaas één nadeel voor mij persoonlijk, ik heb een pesthekel aan het dragen van jurken. En dat werd toch wel verwacht, in combinatie met een masker.
Nu heb ik vorig jaar een aantal Napolitaanse en Venetiaanse maskers cadeau gedaan aan mensen maar zelf zat ik ermee in de problemen. De drie maskers die ik zelf in huis heb waren of een masker dat het hele gezicht bedekt waarin ik geen adem zou kunnen halen, eentje op een stokje en om die nou de hele avond op te houden daar keek mijn arm niet echt naar uit, en de derde was knalgroen en (om even heel meisjesachtig te klinken) matchte niet met mijn jurk. Maar verder had ik alleen witte maskers die ik zelf kon ontwerpen, maar ik zou natuurlijk niks afkrijgen in vijf uur tijd. Dus op naar de feestwinkel om een saai en standaard masker te kopen, maar beter dan geen.
Dus uiteindelijk, gekleed in jurk en masker in de tas (anders denk ik dat ik een beroerte had gehad door de hitte en het belemmeren van mijn ademhaling) op weg naar het Fijnhouttheater in Amsterdam. Nu heb ik besloten dat mijn grootste ergernis aan jurken vooral ermee fietsen is. Want dat is dus praktisch onmogelijk als je nog tig keer op en af moet stappen en dat toch nog redelijk charmant wil doen. Voor herhaling vatbaar?? Misschien, maar dan eerst kijken hoeveel een taxi kost…of kijken of ik een lift kan krijgen van iemand met een auto.
Een gemaskerd bal namens Noukka en Charlotte. Voor het feit dat ze geslaagd zijn, beide 18 zijn geworden en ze al heel lang vriendinnen zijn. Helaas één nadeel voor mij persoonlijk, ik heb een pesthekel aan het dragen van jurken. En dat werd toch wel verwacht, in combinatie met een masker.
Nu heb ik vorig jaar een aantal Napolitaanse en Venetiaanse maskers cadeau gedaan aan mensen maar zelf zat ik ermee in de problemen. De drie maskers die ik zelf in huis heb waren of een masker dat het hele gezicht bedekt waarin ik geen adem zou kunnen halen, eentje op een stokje en om die nou de hele avond op te houden daar keek mijn arm niet echt naar uit, en de derde was knalgroen en (om even heel meisjesachtig te klinken) matchte niet met mijn jurk. Maar verder had ik alleen witte maskers die ik zelf kon ontwerpen, maar ik zou natuurlijk niks afkrijgen in vijf uur tijd. Dus op naar de feestwinkel om een saai en standaard masker te kopen, maar beter dan geen.
Dus uiteindelijk, gekleed in jurk en masker in de tas (anders denk ik dat ik een beroerte had gehad door de hitte en het belemmeren van mijn ademhaling) op weg naar het Fijnhouttheater in Amsterdam. Nu heb ik besloten dat mijn grootste ergernis aan jurken vooral ermee fietsen is. Want dat is dus praktisch onmogelijk als je nog tig keer op en af moet stappen en dat toch nog redelijk charmant wil doen. Voor herhaling vatbaar?? Misschien, maar dan eerst kijken hoeveel een taxi kost…of kijken of ik een lift kan krijgen van iemand met een auto.
Verjaardag 1 123/365
Zo, vanaf vandaag een lekker druk weekend tegemoet maar de tentamens zijn geweest!
Vandaag had ik nog Spelling, maar volgens mij ging dat best goed. En ik had de eerste verjaardag in een reeks van vele.
Vandaag was tevens de kwartfinale Nederland-Brazilië in het WK. Tot nu toe heb ik alle wedstrijden slim weten te ontwijken maar vandaag zwichtte ook ik. Maar vandaag was ook Roos haar verjaardag dus kwam ik daar gewoon wat vroeger. En zo begon haar verjaardag met een paar mensen die mee kwamen voetbal kijken, die daarna werd aangevuld met mensen die gezellig kwamen barbecueën en gezellig zijn. En zo hingen we in de bloedhitte met enorme glazen frisdrank met ijs erin in stoelen voor een tv die we zo hadden geschoven dat we buiten konden zitten. Goed gedaan Roos! Want zo konden we de wedstrijd zien, van verkoelende drankjes genieten en nog enigszins wind voelen.
Met daarna nog een heerlijke barbecue was de dag echt perfect. Eindelijk geen tentamens meer en gewoon even heerlijk ontspannen met vrienden.
Vandaag had ik nog Spelling, maar volgens mij ging dat best goed. En ik had de eerste verjaardag in een reeks van vele.
Vandaag was tevens de kwartfinale Nederland-Brazilië in het WK. Tot nu toe heb ik alle wedstrijden slim weten te ontwijken maar vandaag zwichtte ook ik. Maar vandaag was ook Roos haar verjaardag dus kwam ik daar gewoon wat vroeger. En zo begon haar verjaardag met een paar mensen die mee kwamen voetbal kijken, die daarna werd aangevuld met mensen die gezellig kwamen barbecueën en gezellig zijn. En zo hingen we in de bloedhitte met enorme glazen frisdrank met ijs erin in stoelen voor een tv die we zo hadden geschoven dat we buiten konden zitten. Goed gedaan Roos! Want zo konden we de wedstrijd zien, van verkoelende drankjes genieten en nog enigszins wind voelen.
Met daarna nog een heerlijke barbecue was de dag echt perfect. Eindelijk geen tentamens meer en gewoon even heerlijk ontspannen met vrienden.
vrijdag 2 juli 2010
Diploma-uitreiking 122/365
Vandaag was de diploma uitreiking van de eindexamenleerlingen van dit jaar. Tijd om weer eens op bezoek te gaan.
Veel van mijn vrienden deden dit jaar eindexamen dus ik dacht dat het wel leuk zou zijn om hen nu ook te zien terwijl ze dat felbegeerde papiertje in ontvangst namen. En dat is een heel felbegeerd papiertje. Want met dat A4-tje kun je eindelijk vaarwel zeggen tegen de middelbare school en iets gaan doen dat je (hopelijk) wel leuk vindt!
Genoeg reden dus om er je best voor te doen. Vandaag was het helaas ook 27 graden buiten en ik was lichtelijk te laat vertrokken… zoals gewoonlijk dus. Nou ja, uiteindelijk kwam ik daar nog net op tijd aan om alles te zien, mijn vriendinnen het podium te zien betreden en dat papier tekenen. Allemaal mooi, en daarna natuurlijk met z’n allen een ijsje halen want we waren bezig te smelten van de hitte buiten. Op het schoolplein van het Montessori Lyceum Amsterdam valt namelijk op het midden van de dag de zon zo dat er amper schaduw is op het plein. En dan sta je daar, te praten, te lopen, tussen nog ruim vijftig of misschien wel honderd andere mensen, op steen, zonder schaduw en zonder enorme flessen water. Voeg hier een aantal oververhitte jongeren aan toe met de meeste ervan net iets te lange mouwen of broekspijpen en dan begrijp je hoe warm wij het hadden.
Het ijsje erna was dus heel erg welkom. Ik ben benieuwd hoe hen het eerste jaar als studenten gaat bevallen (ik hoop beter dan dat het mij beviel, dat zou niet zo best zijn…).
Veel van mijn vrienden deden dit jaar eindexamen dus ik dacht dat het wel leuk zou zijn om hen nu ook te zien terwijl ze dat felbegeerde papiertje in ontvangst namen. En dat is een heel felbegeerd papiertje. Want met dat A4-tje kun je eindelijk vaarwel zeggen tegen de middelbare school en iets gaan doen dat je (hopelijk) wel leuk vindt!
Genoeg reden dus om er je best voor te doen. Vandaag was het helaas ook 27 graden buiten en ik was lichtelijk te laat vertrokken… zoals gewoonlijk dus. Nou ja, uiteindelijk kwam ik daar nog net op tijd aan om alles te zien, mijn vriendinnen het podium te zien betreden en dat papier tekenen. Allemaal mooi, en daarna natuurlijk met z’n allen een ijsje halen want we waren bezig te smelten van de hitte buiten. Op het schoolplein van het Montessori Lyceum Amsterdam valt namelijk op het midden van de dag de zon zo dat er amper schaduw is op het plein. En dan sta je daar, te praten, te lopen, tussen nog ruim vijftig of misschien wel honderd andere mensen, op steen, zonder schaduw en zonder enorme flessen water. Voeg hier een aantal oververhitte jongeren aan toe met de meeste ervan net iets te lange mouwen of broekspijpen en dan begrijp je hoe warm wij het hadden.
Het ijsje erna was dus heel erg welkom. Ik ben benieuwd hoe hen het eerste jaar als studenten gaat bevallen (ik hoop beter dan dat het mij beviel, dat zou niet zo best zijn…).
Abonneren op:
Posts (Atom)