Zit je in East-London, omgeven door zon, zee en strand, moet je keihard werken. Ja, dat is waarschijnlijk het leven van een journalist, en van een freelancer. Maar dan hoef ik het nog niet leuk te vinden. Denk niet dat ik hier niets anders heb gedaan dan werken! I like my job, but not that much.
Nahoon Reef en Nahoon Dunes |
East-London. Een stad die, als we de paranoïde Zuid-Afrikanen moeten geloven, vol zit met criminelen. Een stad waar ik, volgens dezelfde paranoïde Zuid-Afrikanen, waarschijnlijk op elke straathoek verkracht, beroofd, vermoord (of alle drie) nou worden. Dames en heren… Ondanks alle kansen die ik heb op het naderend einde van mijn leven, ben ik in prima conditie. Oké, dat is misschien een leugen want aan die conditie moet ernstig gewerkt worden…
Maar het gaat werkelijk prima met me! Ik heb een halve dag gesandboard (hoe ik de volgende dag uit mijn bed ben gekomen is me een raadsel), en ben gebruikt als kauwspeeltje door een baby-leeuwtje. Dat was leuker dan het klinkt hoor. Spugende lama’s waren wat minder leuk. Maar ik meen het, het sandboarden was ongelofelijk tof. Zelfs het vallen en, met je voeten vastgebonden aan een houten plank, van de duin afrollen omdat je jezelf niet kan stoppen was grappig om te doen. Wel een beetje misselijkmakend. Hoe kunnen kinderen het leuk vinden om urenlang van duinen af te rollen? De leeuwtjes de dag erna waren zo ontzettend schattig! Onvoorstelbaar om te bedenken dat iets dat de grote van een huiskat en het knuffelgehalte van een teddybeer heeft uitgroeit tot één van de meest gevreesde roofdieren van de savanne… En dat ziet mensen nu al als ideaal kauwspeeltje! In Zuid-Afrikaanse dierentuinen zijn ze trouwens een stuk minder streng dan in Nederlandse. Zo mocht ik de stokstaartjes gewoon aaien, en de schildpadden optillen (voor zover dat ging dan, sommigen waren ongeveer half zo groot als ik ben als ze op hun achterpoten zouden staan…). Herten, konijnen, kippen en pauwen liepen gewoon los rond. Klaar om gevoerd te worden, of je boterham te stelen!
Natuurlijk regent het dan, na een aantal toffe dagen, de laatste dag. Maar nog niet getreurd. Heerlijk uitslapen en dan de hele dag een beetje werken, lezen en schrijven is ook niet slecht. En wie had gedacht dat ik nog eens echt zou gaan koken? Ik durf te wedden dat mijn ouders en de Dutchies dat niet hadden verwacht (geef maar toe!!). Maar ja, ik kan nog best een beetje voor mezelf zorgen. Including een echte maaltijd van maïs, pasta en worstjes!!
Zijn ze niet ongelofelijk schattig? |
Miester Tortoise! Of... nou ja... een schildpad... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten