De Namibische savanne, een groot geheel van vergeeld gras met hier en daar een plukje gras en een boompje. Alleen de Fish River Canyon verandert nog iets aan het landschap. Van droog met gras gaat het naar gortdroog en winderig, en daarna weer naar droog met gras.
De Fish River Canyon is de tweede grootste canyon ter wereld, hier begint de rivier die zelfs inde buurt van Grahamstown nog stroomt. De wegen in Namibië bestaan zelden uit asfalt, dus de rijdende vissenkom is van binnen en buiten bedekt met een fijne laag stof en zand. Mijn zonnebril liet meerdere keren per helemaal geen licht meer door dankzij stof.
Kamperen vlak voor de Namib Dessert is ook geen straf. Springbokken en oryx lopen langs ons kamp als we stil zijn, de sterren boven onze hoofden leken nog nooit zo helder. Het gevoel van Afrika begint steeds meer toe te nemen. Zeker als je aan het einde van de dag een 'sundowner-safari' doet. Als decadente toeristen opgepropt in een open jeep, langs oryx, aardwolven en springbokken rijden. De beste foto proberen te krijgen. De gouden gloed van de ondergaande zon op het kniehoge gras is betoverend.
- Posted while on the road, thanks to the lovely iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten