Hondenklipbaai, zo genoemd naar de twee grote rotsblokken die (van een kilometer of 100 afstand, of voor een blinde mol) op twee honden lijken. Alles in dit stille dorpje is op honden gebaseerd, zo ook de naam van de enige lodge: Het Hondenhok. Waar je in 'kennels' slaapt.
Na een bloedhete rit van acht uur in de rijdende vissenkom hebben we dit suffe plaatsje bereikt. Dwars door de vruchtbare Western Cape, en de droge Karoo van de Northern Cape. We zitten nu ongeveer een uur van de Namibische grens vandaan, die we morgen per kano zullen oversteken. Wie had bedacht dat ik sportief ben aangelegd is niet goed bij zijn hoofd, maar ik heb weinig keuze... Achterblijven in Zuid-Afrika is ook niet echt een optie.
De Karoo wordt voornamelijk gekenmerkt door lage planten, en gras. Op deze heuvels wonen enkel een paar rare Afrikaners en schapen. Heel veel schapen... Pas een uur of twee onder de Namibische grens kom je weer enigzins bewoonde wereld tegen. Die wereld bestaat uit op townships lijkende dorpjes waar wij als blanke toeristen in onze rijdende vissenkom wel heel erg opvallen... Maar na een rit van acht uur maakt je dat niks meer uit, en wil je alleen nog maar eten. Nadat de truck is schoongemaakt natuurlijk...
- Posted while on the road, thanks to the lovely iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten