Giselle, een triest liefdesverhaal omdat ballet nooit een happy ending heeft

De luchtige tonen van de viool glijden door de zaal. Het serene bos doet sprookjesachtig aan. Niks toont het drama dat zich straks af zal spelen voor de ogen van het publiek. Giselle speelt vanavond in het Monument van het National Arts Festival.

Giselle, een voorstelling van het South African National Ballet, wordt muzikaal bijgestaan door het KwaZulu-Natal Philharmonic Orchestra. Dirigent Adolphe Adam en de dansers lopen feilloos synchroon. Het ballet zal drie keer worden opgevoerd tijdens het National Arts Festival in Grahamstown, Zuid-Afrika.

Giselle

Giselle, het trieste liefdesverhaal over graaf Albrecht, die zich voordoet als de dorpeling Loys en verliefd wordt op het meisje Giselle. De twee zijn smoorverliefd, maar boswachter Hilarion vertrouwd ‘Loys’ niet. Giselle wil echter niet luisteren naar zijn waarschuwingen. Als dan ineens een jachtpartij, met Albrecht’s verloofde langskomt en de waarheid naar boven komt is Giselle ontroostbaar. De shock drijft Giselle tot waanzin en ze sterft aan een gebroken hart.

Hilarion houdt wacht bij het graf van Giselle wanneer de Wilis arriveren. De geesten van overleden vrouwen die voor hun bruiloft zijn achtergelaten. Deze geesten, op bevel van hun koningin Myrthe, laten mannen in het bos dansen tot ze sterven van uitputting. Eerst bevalt Hilarion dit lot, en Albrecht wordt op het laatste moment gered van dit lot door de opkomende zon. Opnieuw verliezen hij en Giselle elkaar, deze keer voorgoed.

Zwaan

Megan Swart, de danseres met de rol van Giselle, danst alsof de spietsen haar niks doen en alsof de sprongen en pirouettes aangeboren zijn. Ook Angela Hansford, koninging van de Wilis, beweegt met de gratie van een zwaan over het toneel. Enkel de mannelijke bijrollen, dansend in de eerste act, staan niet erg sterk in hun schoenen. Hun danskunsten steken bleek af tegen de twee sterke rollen van de dames, en van Thomas Thorne (Graaf Albrecht). Ze zijn meer decorstukken. Het decor zelf is geschilderd alsof je in een sprookjeslandschap stapt, de diepte in de achtergrond is verraderlijk. De kostuums, goud, geel en rood, benadrukken een warme herfstdag. Terwijl de groen en wittinten van de Wilis de magie beklemtoond die in de tweede act speelt.

Trots

Ballet eindigt zelden met een happy ending. Het verhaal van Giselle is daarin geen uitzondering. Wat wel uitzonderlijk is, is de kwaliteit van kostuums, decor en de dansers. Het South African National Ballet kan rustig één van de meest bijzondere stukken in het National Arts Festival genoemd worden. De grootste zaal in Grahamstown, groot genoeg voor ongeveer 750 mensen, zit tot de nok toe gevuld. De dansers krijgen aan het einde een staande ovatie, terwijl ze het publiek trots toelachen. En trots mogen ze zijn, ze hebben het publiek zonet omver geblazen met dit prachtige maar trieste liefdesverhaal.