Vandaag is het zover, nog maar een half uurtje en dan groei ik weer. Ik heb al mijn spullen gepakt en ben de rest van de dag vooral bezig geweest met alles op z’n plaats zetten en alles schoonmaken zodat meneer Veldmuis in een schoon huis terecht komt. Daarnaast heb ik genoeg hout voor een week verzamelt als bedankje voor zijn goede zorgen van de hele week. Dankzij hem had ik meubilair, ben ik niet verhongerd en door zijn tips ook niet doodgevroren. Ik heb de buren Lieveheersbeestje bedankt met een flinke aantal rozenbottels en de familie Mier met twee klontjes suiker die ik uit te tuin van de buren (de menselijke buren) heb gejat toen ze niet opletten. Ik denk dat ik iedereen die me geholpen heeft genoeg heb kunnen bedanken.
Aan de ene kant ga ik de steen wel missen, het was allemaal lekker simpel en natuurlijk enzo. Aan de andere kant ga ik het niet missen om elke dag in levensgevaar te zijn dankzij vogels en katten en tekort aan water dankzij een zonnige dag. En een normale, warme douche zou ook wel weer eens prettig zijn.
Nog een paar minuten en dan begint het groeiproces weer, een minuut voor tijd ga ik de tuin in anders verwoest ik het huis. En als ik eerder ga ben ik wel een hele makkelijke prooi voor roofdieren. Tot snel weer allemaal!!
dinsdag 25 januari 2011
Spullen pakken 319/365
Het is langzaamaan tijd om mijn spullen te gaan pakken, nog maar één avond en dan begin ik weer te groeien namelijk. Ik had niet zo heel veel mee dus inpakken is meer symbolisch dan daadwerkelijk zwaar werk. Daarnaast nog wat extra leren, maar verder is er vandaag niet veel te doen. Alles dat ik nu echt ken heb ik in mijn tas gestopt, net als mijn pyjama maar meer was er eigenlijk niet. Maar doordat het lekkere weer alweer is afgelopen kan ik weinig anders doen vandaag dan leren en bedenken wat ik allemaal kan vergeten. Het is verschrikkelijk! Onder zo’n steen is het met regen behoorlijk eenzaam ontdek ik nu.
Regen 318/365
Vandaag heb ik voor het eerst kunnen douchen zonder een hele constructie op te moeten zetten. Waarom?? Omdat het al de hele dag regent. Eerdere dagen regende het steeds heel even en was het niet echt ideaal om daardoor heen te rennen, nu stroomt het water al de hele dag van bladeren af en heb ik een soort omheining gemaakt van bloembladeren op kunnen zetten om zo’n blad heen zodat ik eindelijk even rustig kon douchen. Het was wel ijskoud maar wel heerlijk.
Het nadeel aan de hele dag regen is dat de vloer onder mijn bladerentapijt langzaam steeds meer veranderd in een modderpoel. Ik heb er vandaag een hele nieuwe laag bladeren extra op moeten leggen om te voorkomen dat het de modder erdoorheen zou komen. Zo’n huis buiten is wel behoorlijk onderhoudseisend. Ook is het door de regen behoorlijk koud hier, de muren en het dak zijn namelijk behoorlijk vochtig aan het worden. Ik heb al de hele dag een vuurtje binnen branden en heb mijn best gedaan een pot thee te zetten maar dat lukte helaas niet zo goed doordat mijn geïmproviseerde theepot in brand vloog. Misschien had ik de stenen versie van de mierenfamilie moeten lenen en niet zelf een versie van gras moeten weven…
Het nadeel aan de hele dag regen is dat de vloer onder mijn bladerentapijt langzaam steeds meer veranderd in een modderpoel. Ik heb er vandaag een hele nieuwe laag bladeren extra op moeten leggen om te voorkomen dat het de modder erdoorheen zou komen. Zo’n huis buiten is wel behoorlijk onderhoudseisend. Ook is het door de regen behoorlijk koud hier, de muren en het dak zijn namelijk behoorlijk vochtig aan het worden. Ik heb al de hele dag een vuurtje binnen branden en heb mijn best gedaan een pot thee te zetten maar dat lukte helaas niet zo goed doordat mijn geïmproviseerde theepot in brand vloog. Misschien had ik de stenen versie van de mierenfamilie moeten lenen en niet zelf een versie van gras moeten weven…
Zon 317/365
Vandaag is zo’n dag dat ik een probleem heb met mijn watervoorraad, want de zon schijnt al de hele dag. Bovendien wordt het onder deze steen dan toch behoorlijk warm, het voordeel is dat hij vannacht ook de hele avond warm is en ik dus niet zal bevriezen. Ik zit al de hele dag heerlijk voor de deur te leren, uit de wind dankzij de ligging van mijn steen en lekker warm door de zon. Misschien kom ik door die vitamine D ook eindelijk eens van die verkoudheid af die me al een week stoort.
De buren zijn ondertussen aan een grote schoonmaak aan het doen. Het blijkt dat er nog vier kleine lieveheersbeestjes in het huis wonen maar die zijn nog zo klein dat ze een lekker hapje zijn voor ongeveer alles dus zo vaak komen ze niet naar buiten. En als ze het al doen is het onder waakzaam oog van papa en mama. Meneer Veldmuis’ dak stortte vanochtend weer bijna in, hij heeft een soort noodreparatie moeten uitvoeren maar ik betwijfel of het nog een regendruppel overleeft.
De buren zijn ondertussen aan een grote schoonmaak aan het doen. Het blijkt dat er nog vier kleine lieveheersbeestjes in het huis wonen maar die zijn nog zo klein dat ze een lekker hapje zijn voor ongeveer alles dus zo vaak komen ze niet naar buiten. En als ze het al doen is het onder waakzaam oog van papa en mama. Meneer Veldmuis’ dak stortte vanochtend weer bijna in, hij heeft een soort noodreparatie moeten uitvoeren maar ik betwijfel of het nog een regendruppel overleeft.
Leren 316/365
Dag vijf onder de steen, het leren verloopt gestaag maar moeizaam. Schoonmaken, water halen, eten zoeken, en in leven blijven kosten veel tijd. Ik moet doorzetten maar het is niet makkelijk. Bovendien is het de laatste nachten ijskoud geworden en moet ik ’s avonds het vuur brandende houden om niet volledig te verkleumen. Gevolg is dat ik de deur op een kier moet laten of de volgende ochtend met een pijnlijke keel van de rook wakker wordt. En de deur openhouden is ook weer zo koud. Ik heb hier nog niet echt een oplossing op gevonden, dat heb ik meneer Veldmuis (die mijn huis overneemt als ik vertrek) ook vertelt. Hij had er wel een oplossing voor maar het duurt een paar dagen voordat die af is en dan ben ik alweer gegroeid (als alles goed gaat tenminste). Dus ik laat het aan hem over, ik denk dat ik er goed aan doe om dit huisje aan hem te geven, zijn huis is echt aan het instorten. Zijn opa heeft het gemaakt maar de hele constructie bestaat uit gras en hout, Veldmuis is bijna de hele dag bezig met herbouwen, stabiliseren en zorgen dat het dak boven zijn hoofd niet boven op hem stort midden in de nacht. Nog iets meer dan drie dagen en dan heft de man eindelijk een fatsoenlijk dak boven zijn hoofd. En dat ben ik hem ook schuldig, ik mag zijn leaftop gebruiken, en hij helpt me om dit hele gedoe te overleven (lees hier: helpen met eten zoeken, geholpen het huisje te bouwen, tips gegeven om te voorkomen dat ik doodvries). Ik ben het hem echt schuldig!
Eten 315/365
Zoals ik gisteren al ondervond, is het zoeken van eten niet erg makkelijk en zeer tijdrovend. En tijd is zeer kostbaar op dit moment dus het is belangrijk dat ik zo vroeg mogelijk eten bij elkaar zoek om de rest van de dag te kunnen vullen met leren, schoonmaken en het eten bereiden. Inmiddels heb ik stukjes verderop het pad gevonden waar basilicum en munt groeit, en heb ik van buurvrouw Lieveheersbeestje een heerlijk recept met gebakken rozenbottel gekregen. Verder zijn veel bloemen ook eetbaar en laten vogels vaak nog stukjes brood uit het nest vallen. Verhongeren zal ik niet, het grootste probleem is water. Ik heb nu een halve notendop buiten liggen (hiervoor ben ik de merel iets schuldig, het is afkomstig uit zijn nest) die ’s avonds vult met dauw maar ik moet elke keer maar hopen op regen. De dauw is amper genoeg op dit moment en het weer begint steeds droger te worden. Uit plantenstengels komt ook water en het smaakt zoeter dan regenwater en heeft meer bouwstoffen maar het verkrijgen is zwaar en zeer langzaam werk. Ik heb er eigenlijk geen tijd voor maar als het zo droog blijft heb ik geen keuze ben ik bang. Meneer Veldmuis heeft aangeboden dat als het echt droog wordt, ik wel iets van hem mag hebben maar hij heeft het ook niet breed wat water betreft en hij droogt nog sneller uit dan ik door die dikke vacht. Dat kan ik hem niet aandoen. Er woont een familie mieren drie stenen verderop die hebben aangeboden dat ik anders wel iets uit hun bron onder de grond mag hebben, zij vangen daar het grondwater op en hebben dus altijd genoeg. Het is een lange wandeling maar als ik echt niet anders kan zal ik wel moeten…
Gevaar 314/365
Vannacht was niet de geweldigste nacht die ik ooit heb gehad. Onze buurt wemelt werkelijk van de katten en vogels, als de ene eindelijk gestopt is met jagen op insecten komt de ander naar buiten om door te gaan waar de ander het werk had laten liggen. De muizen van de tuin hiernaast hebben twee uur bij me geschuild, de kater van een straat verderop was namelijk op oorlogspad. De arme dames zijn eerst een uur opgejaagd door het rood met wit gevlekte mormel voordat ze bij mij naar binnen doken. Ik was net klaar met eten en hallo, je stuurt ze echt niet weg met hem daar buiten!
Toen ik vanochtend wakker werd dacht ik dat het wel veilig was, dus was ik zonder zorgen op zoek gegaan naar wat te eten voor de dag. Gebakken rozenbottel met wilde basilicum of munt werd me aangeraden door buurvrouw Lieveheersbeestje van een struik verderop. Helaas was ik iets te enthousiast en werd ik gespot door de merel die de boom achter mijn tuin bewoond. Dit is de derde of vierde generatie merel die hier woont sinds de afgelopen zes jaar en er heerst een soort familievete tussen deze merels en de eksters uit de boom ernaast (ik maak geen grapje). Maar vandaag was het kennelijk geen oorlogstijd want de merel zat nu achter mij aan, denkend dat ik een lekker hapje was. Nu voel ik heel erg weinig voor opgegeten worden dus heb ik mijn eten laten vallen en heb me verstopt onder de waterton en dat was maar net op tijd. Het duurde een uur voor de merel zijn interesse in de tuin verloor en er vandoor ging, inmiddels was ik verkleumd en doorweekt dankzij het vochtige hout van de ton. Snel greep ik mijn eten en ben naar binnen gerend, nog net op tijd want de merel had door dat zijn lunch toch niet was verdwenen en op het moment dat ik de deur dicht deed en mezelf dus weer veilig camoufleerde landde hij in de tuin. Na bijkomen, opwarmen en mijn eten voorbereiden nam ik contact op met de overige tuinbewoners. Ook zij durfden het huis niet uit, te bang om te eindigen als lunch. Meneer Veldmuis was nog het veiligst, hij staat technisch gezien niet op het menu van de merel, hoewel die hem soms nog wel eens lastig valt. Ik ben maar gaan leren en ben de rest van de dag niet meer buiten geweest.
Toen ik vanochtend wakker werd dacht ik dat het wel veilig was, dus was ik zonder zorgen op zoek gegaan naar wat te eten voor de dag. Gebakken rozenbottel met wilde basilicum of munt werd me aangeraden door buurvrouw Lieveheersbeestje van een struik verderop. Helaas was ik iets te enthousiast en werd ik gespot door de merel die de boom achter mijn tuin bewoond. Dit is de derde of vierde generatie merel die hier woont sinds de afgelopen zes jaar en er heerst een soort familievete tussen deze merels en de eksters uit de boom ernaast (ik maak geen grapje). Maar vandaag was het kennelijk geen oorlogstijd want de merel zat nu achter mij aan, denkend dat ik een lekker hapje was. Nu voel ik heel erg weinig voor opgegeten worden dus heb ik mijn eten laten vallen en heb me verstopt onder de waterton en dat was maar net op tijd. Het duurde een uur voor de merel zijn interesse in de tuin verloor en er vandoor ging, inmiddels was ik verkleumd en doorweekt dankzij het vochtige hout van de ton. Snel greep ik mijn eten en ben naar binnen gerend, nog net op tijd want de merel had door dat zijn lunch toch niet was verdwenen en op het moment dat ik de deur dicht deed en mezelf dus weer veilig camoufleerde landde hij in de tuin. Na bijkomen, opwarmen en mijn eten voorbereiden nam ik contact op met de overige tuinbewoners. Ook zij durfden het huis niet uit, te bang om te eindigen als lunch. Meneer Veldmuis was nog het veiligst, hij staat technisch gezien niet op het menu van de merel, hoewel die hem soms nog wel eens lastig valt. Ik ben maar gaan leren en ben de rest van de dag niet meer buiten geweest.
Verhuizing 313/365
Gisteren ben ik verhuist naar een steen in de achtertuin zodat ik geen last heb van afleiding. Gelukkig mocht ik van mijn buurman, een zeer vriendelijke veldmuis, even op zijn computer om mijn blog bij te houden. Zodat jullie weten dat ik nog wel leef. Vannacht bleek ik toch iets te slecht voorbereid te zijn op het weer buiten dus de buurman hielp me vandaag met het verzamelen van de laatste dingen voor mijn tijdelijke huis. De deal is dat hij het mag hebben als ik weer groei. Van een stuk krom schors en wat gras heb ik vandaag een bed gemaakt, bladeren zijn goed voor alles dus ook voor deken. Van een rozenbottel hebben we een tijdelijk bureau geknutseld waar ik daarnet aan heb zitten leren. Straks moet ik alleen op zoek naar wat brandbaar spul anders vries ik binnenkort dood volgens mij.
Het leren gaat redelijk, hoewel de weg naar het grote huis voor wat eten voor de dag zo lang is dat ik er de hele ochtend mee bezig zal zijn. De verhuizing is tenminste goed gelukt en de buren die ik tot nu toe ontmoet heb, een veldmuis en een koppel lieveheersbeestjes, zijn erg behulpzaam en vriendelijk. Hoewel ze even raar stonden te kijken toen ze mijn huisje zagen, en mij natuurlijk. Zo’n klein mens hadden ze nog nooit gezien en ze vonden het maar een raar verhaal. Ach, dat kan best wezen ja. Ik moet nu echt brandbaar spul gaan zoeken voor het weer gaat regenen, anders heb ik vanavond weer geen licht en warmte!
P.S. het is hier een stuk meer hightech dan ik had verwacht. Zo heeft buurman Veldmuis een leaftop en een Root-kabel direct aangesloten op het spiderweb.
Het leren gaat redelijk, hoewel de weg naar het grote huis voor wat eten voor de dag zo lang is dat ik er de hele ochtend mee bezig zal zijn. De verhuizing is tenminste goed gelukt en de buren die ik tot nu toe ontmoet heb, een veldmuis en een koppel lieveheersbeestjes, zijn erg behulpzaam en vriendelijk. Hoewel ze even raar stonden te kijken toen ze mijn huisje zagen, en mij natuurlijk. Zo’n klein mens hadden ze nog nooit gezien en ze vonden het maar een raar verhaal. Ach, dat kan best wezen ja. Ik moet nu echt brandbaar spul gaan zoeken voor het weer gaat regenen, anders heb ik vanavond weer geen licht en warmte!
P.S. het is hier een stuk meer hightech dan ik had verwacht. Zo heeft buurman Veldmuis een leaftop en een Root-kabel direct aangesloten op het spiderweb.
Krimpen 312/365
Ik dacht: “Ik doe eens iets anders!” Fictie is namelijk meer mijn ding dan columns dus voor de komende week, mijn studieweek, ga ik eens iets heel nieuws proberen, een fictieve column voor deze week! Kijken wat de lezer ervan vindt, ik hoop dus op reacties in verband met opbouwende kritiek!!
Dames en heren, ik verdwijn onder een steen, tot volgende week!! Dat was mijn reactie op de zelfstudieweek en de enorme stapel leerstof die ik door moest spitten. Zo gezegd zo gedaan, inmiddels was ik zo klein als een lieveheersbeestje en was mijn grootste zorg om niet opgegeten door iets dat groter was, dat en vertrapt worden… En misschien had ik dat krimpen beter in de tuin kunnen doen en niet in mijn kamer die op de eerste verdieping is. Volgens mij heb ik dit niet zo heel erg goed uitgedacht maar die krimpstraal werkt tot en met zondag 16 januari acht uur ’s avonds. Dat wordt dus klimmen. Op miraculeuze wijze zijn ook mijn benodigdheden voor deze week mee gekrompen dus met alles dat ik nodig heb in een rugzak begon mijn grote klim naar de tuin.
Ik heb me nooit gerealiseerd hoe lang onze trap is, en hoe pijnlijk vallen. Maar ik sta in de tuin, eindelijk. Alex is bijna op me gaan staan! Volgende keer neem ik een toeter mee zodat hij kijkt waar hij loopt en dat ik even kan laten weten waar ik zit. Nu nog op zoek naar een goede steen waar ik een tijdelijk onderkomen van kan bouwen.
Aan het einde van de dag heb ik een fatsoenlijke steen gevonden, een paar stenen met kristal die we zelf mee hebben genomen uit de Pyreneeën. Het was even wat werk om er een soort van huis van te maken maar ik heb nu drie muren en een dak van vier verschillende stenen en een groot blad als deur aan de vierde kant want ik was te moe om nog een steen te gaan verslepen. Verder bestaat de grond ook uit verschillende bladeren en heb ik van een laatbloeiende bloem een bank gemaakt. Klein zijn heeft als voordeel dat je maar weinig nodig hebt maar als nadeel dat alles heel erg ver weg en heel erg zwaar en groot is. Morgen begint het leren vanaf onder deze steen…
Dames en heren, ik verdwijn onder een steen, tot volgende week!! Dat was mijn reactie op de zelfstudieweek en de enorme stapel leerstof die ik door moest spitten. Zo gezegd zo gedaan, inmiddels was ik zo klein als een lieveheersbeestje en was mijn grootste zorg om niet opgegeten door iets dat groter was, dat en vertrapt worden… En misschien had ik dat krimpen beter in de tuin kunnen doen en niet in mijn kamer die op de eerste verdieping is. Volgens mij heb ik dit niet zo heel erg goed uitgedacht maar die krimpstraal werkt tot en met zondag 16 januari acht uur ’s avonds. Dat wordt dus klimmen. Op miraculeuze wijze zijn ook mijn benodigdheden voor deze week mee gekrompen dus met alles dat ik nodig heb in een rugzak begon mijn grote klim naar de tuin.
Ik heb me nooit gerealiseerd hoe lang onze trap is, en hoe pijnlijk vallen. Maar ik sta in de tuin, eindelijk. Alex is bijna op me gaan staan! Volgende keer neem ik een toeter mee zodat hij kijkt waar hij loopt en dat ik even kan laten weten waar ik zit. Nu nog op zoek naar een goede steen waar ik een tijdelijk onderkomen van kan bouwen.
Aan het einde van de dag heb ik een fatsoenlijke steen gevonden, een paar stenen met kristal die we zelf mee hebben genomen uit de Pyreneeën. Het was even wat werk om er een soort van huis van te maken maar ik heb nu drie muren en een dak van vier verschillende stenen en een groot blad als deur aan de vierde kant want ik was te moe om nog een steen te gaan verslepen. Verder bestaat de grond ook uit verschillende bladeren en heb ik van een laatbloeiende bloem een bank gemaakt. Klein zijn heeft als voordeel dat je maar weinig nodig hebt maar als nadeel dat alles heel erg ver weg en heel erg zwaar en groot is. Morgen begint het leren vanaf onder deze steen…
Goede voornemens 311/365
Hier zou ik mijn item over geode voornemens downloaden maar ook voor deze blog is hetzelfde geval als die van gisteren. Sorry!!
Ik ben al ruim drie dagen bezig met het uploaden van het geluidsbestand. Zonder beeld wil het niet verwerkt worden door Blogspot en met beeld is het item te groot. Zodra ik een oplossing heb zal ik de items alsnog posten!!
Ik ben al ruim drie dagen bezig met het uploaden van het geluidsbestand. Zonder beeld wil het niet verwerkt worden door Blogspot en met beeld is het item te groot. Zodra ik een oplossing heb zal ik de items alsnog posten!!
Vuur 310/365
Ik strijk de lucifer af die ik wil gebruiken om het fornuis aan te steken en staar naar de vlam. De vorm, de kleur en de warmte ervan fascineren me. Vuur is iets waar de mens niet met en niet zonder kan leven. Zonder vuur zouden we nog massaal sterven aan bacteriën in ons voedsel, of doodvriezen van de kou. Maar dankzij vuur hebben we ook vernietigende bosbranden, raken mensen verminkt in ongelukken en sterven er mensen in branden. Vuur is een element met twee kanten, en daarom is het opvallend dat zijn tegenpool precies dezelfde twee soorten kanten heeft. Zonder water zouden we immers geen drinken, planten en voedsel hebben, maar water eist ook jaarlijks duizenden slachtoffers dankzij overstromingen, modderstromen, tsunami’s en gestrande schepen waarvan opvarenden niet altijd kunnen zwemmen.
Vuur daarentegen voelt vaak veel verwoestender aan dan water. Door de rode kleur, de intense warmte en de verzengende kracht ervan zijn mensen vaker bang voor vuur dan voor water. Brandwonden worden beschreven als de ergste pijn die er maar kan zijn, omdat er nog altijd geen pijnstiller is die deze pijn echt weg kan nemen. Tweedegraads brandwonden zijn daarom bijna ondragelijk, derdegraads brandwonden zijn vaak zo pijnlijk dat de zenuwen gewoon afsterven en je de pijn niet eens meer voelt omdat je puur verdooft bent door de pijn zelf. Het lot van mensen die een brand overleven is daarom jarenlang verschrikkelijker dan men zich kan voorstellen. Bij water denkt men alleen aan verdrinking, een gruwelijke manier om te sterven maar als je hersens eenmaal niet meer genoeg zuurstof hebben zak je langzaam weg, zo beschrijft men het tenminste.
Vuur en water, twee elementen die langer bestaan dan de mens en zo oud zijn als de aarde zelf. Water is het enige element met drie chemische vormen: gas (mist), vloeibaar (water) en vast (ijs). Vuur is vuur, tenzij je lava meetelt want dan kent het inderdaad ook een vloeibare vorm. Beide elementen zijn niet alleen net zo oud als de aarde zelf maar worden al jaren gebruikt door de mens als hulpmiddel en om te overleven, maar ook om te martelen. Zo worden de elementen misbruikt en worden ze ook nog eens als zeer gevaarlijk beschouwd vanwege natuurrampen. Maar daar zijn de elementen niet de schuld van. Bosbranden ontstaan meestal doordat mensen onzorgvuldig zijn en kampvuurtjes niet goed uitmaken of peuken roekeloos uit het raam gooien. Overstromende rivieren treft ook geen blaam, die rivieren deden dat al eeuwen, misschien millennia lang. Dat er nu mensen naast wonen verandert dat echt niet. De elementen horen bij de natuur, en hoewel de mens die probeert te overwinnen zal ze daarin altijd falen. Zij waren er eerder, en of je het nu leuk vindt of niet, ze zullen altijd sterker blijven.
Fietsende sneeuwkinderen 309/365
Ik had belooft mijn radio item over kinderen die in de sneeuw moeten fietsen nog te plaatsen....
Update: beste lezers, ik ben al ruim drie dagen bezig met het uploaden van het geluidsbestand. Zonder beeld wil het niet verwerkt worden door Blogspot en met beeld is het item te groot. Zodra ik een oplossing heb zal ik de items alsnog posten!!
Update: beste lezers, ik ben al ruim drie dagen bezig met het uploaden van het geluidsbestand. Zonder beeld wil het niet verwerkt worden door Blogspot en met beeld is het item te groot. Zodra ik een oplossing heb zal ik de items alsnog posten!!
zaterdag 8 januari 2011
Haring 307/365
Lang lang geleden was vis het ‘voedsel van de gewone burger’. Het was veel goedkoper dan vlees maar wel net zo voedzaam. Vlees was voor rijkelui, vis voor gewone burgers en armelui. Hoewel die armen zelfs vis amper konden veroorloven en dat was dan ook meestal voor het zondagsmaal, de uitgebreide maaltijd na de kerkdienst. De meeste soorten vis waren bijna dagelijks op de markt te krijgen, en dan moet je niet denken aan de vis die wij nu overal kunnen kopen maar vis die meer bij de Nederlanden hoort. Schol, haring, paling, koolvis, tong, dergelijke vissen. Zalm was er soms ook maar die was al duurder, die moest immers met handelaren uit Scandinavië komen.
Enkele eeuwen later is het plaatje bijna volledig omgedraaid. Vis is inmiddels steeds duurder geworden en een stuk zalm is bijna duurder dan een biefstuk. De mens overbevist, en niet zo’n klein beetje ook. Dagelijks wordt de zee leeggehaald, de meren leeggevist. En een groot deel van die vis eindigt niet eens in de buiken van het winkelende supermarktbezoek. Nee, het wordt verwerkt tot vismeel, wat weer dient als eten voor de vis in viskwekerijen. Daarom gaan steeds meer mensen bewuster vis eten. Vis met een keurmerk of juist vis die niet gekweekt is omdat die niet gevoed is met vismeel, hormonen en dergelijke. Maar denk eens na, je staat voor het schap in de supermarkt en moet kiezen: een gekweekte zalm uit Schotland, of een wilde zalm uit Alaska. De gekweekte zalm heeft vismeel gehad en niet bijzonder veel bewegingsruimte, bovendien schieten ze in Schotland de wilde otters die op de zalmen in de kwekerijen jagen (de bassins met zalmen hangen namelijk gewoon in zee) dood (dit werd mij verteld door een Schotse gids toen mijn familie en ik daar op vakantie waren en we langs de bassins voeren). Dan zou je sneller kiezen voor de wilde zalm, maar hier is de vraag die je je daarbij zou moeten stellen: is deze zalm zelf hierheen gezwommen of is hij met het vliegtuig gekomen? Juist ja, met het vliegtuig en die zijn ook niet bijzonder goed voor het milieu. Inmiddels komen er steeds meer milieubewuste viskwekerijen bij, een beetje zoiets als scharrel- en vrije uitloop eieren bij kippen. Toch gaat de mens door met het overbevissen. Misschien wordt het weer eens tijd dat de mens zich went tot de vis wat dichter bij huis, en de rest van de vis gewoon lekker met rust laat voor de vogels en de rest van de natuurlijke kringloop van het leven.
En nu, is het tijd voor een milieubewuste Hollandse haring!
vrijdag 7 januari 2011
Jech... 307/365
‘Ooit’ is ere en schoen bedacht die behalve simpel ook nog eens heerlijk warm en comfortabel was. Al snel sloeg deze schoen aan, ondanks de krankzinnig hoge prijs en de lelijkheid ervan.
Het mislukte pantoffelmodel, met een waarde van ruim zeventig euro per paar, werd in Australië en Nieuw-Zeeland al zeer lange tijd gedragen voordat de surfer Brian Smith het merk registreerde in 1978. Sinds 1995 wordt de schoen die door vele werd verafschuwd wereldwijd verkocht. Om ook de laatste mensen om te krijgen zijn er inmiddels al veel meer modellen ontworpen dan alleen de mislukte pantoffel.
Voor de mensen die wat traag van begrip zijn of ver weg van de ‘mode’ weg leven; het gaat hier om de Uggs. De schoenen met het gerucht dat de naam is ontleent aan de Engelse versie van ‘jech…’: ‘ugg…’ (korte versie van ‘ugly’, waarvan de betekenis ‘lelijk’ is) omdat ze zo lelijk zouden zijn. Diep van binnen heb ik het gevoel dat dat best wel eens kan kloppen. Iedereen droeg deze schoenen drie winters geleden, maar de mensen gingen er vaak ook mee door in de zomer!
De mode heeft vreemde grillen, maar persoonlijk lijkt het me nogal oncomfortabel om met met bont of wol gevoerde leren laarzen op het strand te lopen. Om niet eens te spreken over hoe slecht het eigenlijk is voor de schoenen zelf! En gezien het prijzige kaartje dat er in de winkel aanhangt is zuinigheid ermee toch wel nodig. Inmiddels zwerven er ook al ruim een jaar overal nep-Uggs rond die makkelijk te herkennen zijn. 1. Ze hebben geen merknaam achterop staan, en 2. Nep-Uggs zakken na een tijdje ontzettend uit model waardoor ze nog meer lijken op oversized pantoffels, echte Uggs behouden hun model wel. Ikzelf ben twee jaar geleden ook voor de bijl gegaan, voor een paar motorlaarzen-look-alikes van Uggs. Puur omdat het heerlijke warme leren laarzen met schapenwol zijn en ik niet van koude voeten houdt. Maar in de zomer laat ik ze toch echt lekker in de gang staan!
Het mislukte pantoffelmodel, met een waarde van ruim zeventig euro per paar, werd in Australië en Nieuw-Zeeland al zeer lange tijd gedragen voordat de surfer Brian Smith het merk registreerde in 1978. Sinds 1995 wordt de schoen die door vele werd verafschuwd wereldwijd verkocht. Om ook de laatste mensen om te krijgen zijn er inmiddels al veel meer modellen ontworpen dan alleen de mislukte pantoffel.
Voor de mensen die wat traag van begrip zijn of ver weg van de ‘mode’ weg leven; het gaat hier om de Uggs. De schoenen met het gerucht dat de naam is ontleent aan de Engelse versie van ‘jech…’: ‘ugg…’ (korte versie van ‘ugly’, waarvan de betekenis ‘lelijk’ is) omdat ze zo lelijk zouden zijn. Diep van binnen heb ik het gevoel dat dat best wel eens kan kloppen. Iedereen droeg deze schoenen drie winters geleden, maar de mensen gingen er vaak ook mee door in de zomer!
De mode heeft vreemde grillen, maar persoonlijk lijkt het me nogal oncomfortabel om met met bont of wol gevoerde leren laarzen op het strand te lopen. Om niet eens te spreken over hoe slecht het eigenlijk is voor de schoenen zelf! En gezien het prijzige kaartje dat er in de winkel aanhangt is zuinigheid ermee toch wel nodig. Inmiddels zwerven er ook al ruim een jaar overal nep-Uggs rond die makkelijk te herkennen zijn. 1. Ze hebben geen merknaam achterop staan, en 2. Nep-Uggs zakken na een tijdje ontzettend uit model waardoor ze nog meer lijken op oversized pantoffels, echte Uggs behouden hun model wel. Ikzelf ben twee jaar geleden ook voor de bijl gegaan, voor een paar motorlaarzen-look-alikes van Uggs. Puur omdat het heerlijke warme leren laarzen met schapenwol zijn en ik niet van koude voeten houdt. Maar in de zomer laat ik ze toch echt lekker in de gang staan!
zondag 2 januari 2011
Huiswerk, sorry 306/365
Dames en heren, het spijt me opnieuw verschrikkelijk maar ik MOET nog een aantal huiswerk opdrachten afmaken voor het begin van school weer morgen. Dus om mezelf nog een beetje extra tijd te gunnen geen blog vandaag. Maar morgen wel weer, belooft!!
Jaarlijst 305/365
Het is 1 januari 2011 en een nieuw jaar. Mensen hebben weer een hele riedel goede voornemens (waar ik nog een interessant item over heb gemaakt voor het vak Radio, die zal ik hier zo snel mogelijk op plaatsen!!) en een heleboel nieuwe plannen. Ik vind het tijd dat we allemaal nog eenmaal terugdenken aan de gebeurtenissen van vorig jaar, per maand één zou ik zeggen. Schrijf die dingen op en bewaar ze voor later, zie het als een alternatief dagboek!
Mijn lijstje is zo:
Januari: 2 december 2010, HAHAHA eindelijk ontslag genomen bij die *** van een bedrijfsleider van TNT!
Februari: Ik heb een nieuwe baan bij Leylines en ik vind het eigenlijk best wel heel erg leuk werk, als ik nu ook eindelijk van dat oppasadres verlost zou zijn…
Maart: Op 2 maart 2010 ben ik met mijn 365-blog begonnen en ik ga nog steeds door!
April: De eerste cijfers van mijn tentamens zijn binnen, ik ben er zo kapot van dat ik geen blog kan schrijven en me voor de andere cijfers verstop…
Mei: Ontslagen bij Leylines, auw dat doet echt pijn. Ik baal er ongelofelijk van!
Juni: Na lang en hard werken (een beetje mijn eigen schuld) heb ik alsnog het jaar gehaald, ik mag op mijn opleiding blijven!
Juli: Heerlijk surfen in Biarritz, één van de beste vakanties ooit!
Augustus: De geliefde zomervakantie loopt ten einde, als passend einde crash ik vier dagen bij Eefje en hebben we de perfecte pyjamadag!
September: 29 september 2010, het leukste interview dat ik tot nu toe heb gehad: het achtergrondinterview met Marinus van Doleweerd, de boswachter (ik ben bloedserieus)!
Oktober: Ik heb na lang dralen eindelijk mijn Netlog account verwijderd! Dat is al één ding minder. Back to Basic!
November: De eerste sneeuw van 2010 valt al eind november en de treinen raken niet compleet van slag, het is een wonder!
December: Nederland is veranderd in een winterwonderland en ik heb op het IJsselmeer geschaatst!
Mijn lijstje is zo:
Januari: 2 december 2010, HAHAHA eindelijk ontslag genomen bij die *** van een bedrijfsleider van TNT!
Februari: Ik heb een nieuwe baan bij Leylines en ik vind het eigenlijk best wel heel erg leuk werk, als ik nu ook eindelijk van dat oppasadres verlost zou zijn…
Maart: Op 2 maart 2010 ben ik met mijn 365-blog begonnen en ik ga nog steeds door!
April: De eerste cijfers van mijn tentamens zijn binnen, ik ben er zo kapot van dat ik geen blog kan schrijven en me voor de andere cijfers verstop…
Mei: Ontslagen bij Leylines, auw dat doet echt pijn. Ik baal er ongelofelijk van!
Juni: Na lang en hard werken (een beetje mijn eigen schuld) heb ik alsnog het jaar gehaald, ik mag op mijn opleiding blijven!
Juli: Heerlijk surfen in Biarritz, één van de beste vakanties ooit!
Augustus: De geliefde zomervakantie loopt ten einde, als passend einde crash ik vier dagen bij Eefje en hebben we de perfecte pyjamadag!
September: 29 september 2010, het leukste interview dat ik tot nu toe heb gehad: het achtergrondinterview met Marinus van Doleweerd, de boswachter (ik ben bloedserieus)!
Oktober: Ik heb na lang dralen eindelijk mijn Netlog account verwijderd! Dat is al één ding minder. Back to Basic!
November: De eerste sneeuw van 2010 valt al eind november en de treinen raken niet compleet van slag, het is een wonder!
December: Nederland is veranderd in een winterwonderland en ik heb op het IJsselmeer geschaatst!
Oud&Nieuw 304/365
Het einde van het jaar. Vuurwerk, oliebollen, champagne en aftellen. De oudejaarsconference, oudejaarsconcerten op het Museumplein, iedereen is er wel klaar mee met dat 2010. Tien jaar geleden pas gingen we een nieuw millennium in, een jaarwisseling die slechts één keer eerder is meegemaakt (tenzij we de alles voor het jaar 0 meetellen, maar dan zijn we nog wel even bezig…).
Uren hangen mensen op de bank, wachtend en wachtend. De tijd kruipt voorbij en als je denkt dat het echt niet nog langzamer kan gaan is het ineens nog maar vier minuten het ‘oude jaar’. Champagne wordt alvast ontkurkt, hierbij vergeten mensen nog wel eens dat als je de ‘bescherming’ van de dop haalt die er bij champagne gewoon keihard afknalt (in tegenstelling tot andere wijnen), de laatste oliebollen komen ook weer tevoorschijn. Dan verschijnen overal de klokken, lang (heeeeeel lang) geleden nog analoog en nu gewoon digitaal, en begint het aftellen.
10… 9… 8… we spoelen even door… 3… 2… 1… GELUKKIG NIEUWJAAR!!
Er wordt gezoend, gedanst, mensen worden besprongen, mensen gaan door hun enkels doordat ze iemand met een aanloop willen bespringen maar ze vergaten dat ze hoge hakken droegen, en de champagne wordt naar binnen gegoten.
Ja dames en heren, we hebben 2010 ook weer overleeft, tenminste de mensen die dit lezen dan. Anders zou deze opmerking wel heel stom zijn, in dat geval… sorry…. Op het nieuwe jaar!!
Uren hangen mensen op de bank, wachtend en wachtend. De tijd kruipt voorbij en als je denkt dat het echt niet nog langzamer kan gaan is het ineens nog maar vier minuten het ‘oude jaar’. Champagne wordt alvast ontkurkt, hierbij vergeten mensen nog wel eens dat als je de ‘bescherming’ van de dop haalt die er bij champagne gewoon keihard afknalt (in tegenstelling tot andere wijnen), de laatste oliebollen komen ook weer tevoorschijn. Dan verschijnen overal de klokken, lang (heeeeeel lang) geleden nog analoog en nu gewoon digitaal, en begint het aftellen.
10… 9… 8… we spoelen even door… 3… 2… 1… GELUKKIG NIEUWJAAR!!
Er wordt gezoend, gedanst, mensen worden besprongen, mensen gaan door hun enkels doordat ze iemand met een aanloop willen bespringen maar ze vergaten dat ze hoge hakken droegen, en de champagne wordt naar binnen gegoten.
Ja dames en heren, we hebben 2010 ook weer overleeft, tenminste de mensen die dit lezen dan. Anders zou deze opmerking wel heel stom zijn, in dat geval… sorry…. Op het nieuwe jaar!!
Alex' verjaardag 302/365
Vandaag is mijn liefhebbende broertje jarig. Vijftien is hij geworden. En speciaal voor zijn verjaardag martelt mijn moeder zichzelf door met ons (het neefje, nichtje, opa en oma mogen ook nog mee) naar Snowworld te gaan, het is een voorproefje voor de skivakantie in februari. Voor mij is het een test: krijg ik in deze hal koude voeten tijdens het snowboarden, dan moet ik in februari gaan skiën.
Snowworld in de kerstvakantie, wat bezielde ons?! Binnen is het een waar gekkenhuis van een wirwar van zeurende kleine kinderen, te dikke volwassenen en jongeren in stoere snowboardkleding die verveeld tegen de muur hangen. Op een baan waar iedereen kriskras OVER elkaar heen gaat, puur omdat de helft nog nooit echt geskied heeft, vinden ondertussen ook nog drie ski- en drie snowboardklassen per uur tegelijkertijd plaats. Wat zorgt voor een lichte overbevolking.
Sneeuw die in broeken eindigt, veel onervaren kinderen op een piste die niet gemaakt is voor ‘in-één-keer-recht-naar-beneden-terwijl-je-remt-omdat-je-geen-bochten-kan-maken”, en veel te streberige ouders. Ineens weet je weer waarom je hier nooit heen wilde.
De verjaardag was wel een succes, en daar gaat het om. Happy birthday little brother!!
Snowworld in de kerstvakantie, wat bezielde ons?! Binnen is het een waar gekkenhuis van een wirwar van zeurende kleine kinderen, te dikke volwassenen en jongeren in stoere snowboardkleding die verveeld tegen de muur hangen. Op een baan waar iedereen kriskras OVER elkaar heen gaat, puur omdat de helft nog nooit echt geskied heeft, vinden ondertussen ook nog drie ski- en drie snowboardklassen per uur tegelijkertijd plaats. Wat zorgt voor een lichte overbevolking.
Sneeuw die in broeken eindigt, veel onervaren kinderen op een piste die niet gemaakt is voor ‘in-één-keer-recht-naar-beneden-terwijl-je-remt-omdat-je-geen-bochten-kan-maken”, en veel te streberige ouders. Ineens weet je weer waarom je hier nooit heen wilde.
De verjaardag was wel een succes, en daar gaat het om. Happy birthday little brother!!
Beroep 301/365
Het beroep van journalist is een zwaar leven. Ik spreek voornamelijk doordeweeks af vanwege het gratis reizen maar dat is voor persoonlijke interviews (lees hier: binnen in een huis!). als je je opoffert voor enquêtes of straatinterviews kun je het beste in de zomer ‘vrijwilliger’ zijn. Want na een half uurtje, met microfoon in de aanslag, in de Kalverstraat van Amsterdam te hebben gestaan heb je voornamelijk hele koude vingers en nog maar heel weinig opnames.
Het lastigste van het journalistieke beroep is het verzamelen van je bronnen. Mensen willen niet op camera spreken, hebben geen zin of geen tijd voor een straatinterview, je moet bereidt zijn om op de onmogelijkste tijdstippen een interview af te nemen (of je nou slecht geslapen hebt of niet, en ook als het dik anderhalf uur reizen is). Journalist wordt je alleen als je doorzet, niet opgeeft, en je niet belachelijk veel wilt verdienen.
Maar als je dik een uur lang buiten inde kou staat en dan nog slechts drie opnames hebt, vlucht je toch echt wel naar binnen!!
Het lastigste van het journalistieke beroep is het verzamelen van je bronnen. Mensen willen niet op camera spreken, hebben geen zin of geen tijd voor een straatinterview, je moet bereidt zijn om op de onmogelijkste tijdstippen een interview af te nemen (of je nou slecht geslapen hebt of niet, en ook als het dik anderhalf uur reizen is). Journalist wordt je alleen als je doorzet, niet opgeeft, en je niet belachelijk veel wilt verdienen.
Maar als je dik een uur lang buiten inde kou staat en dan nog slechts drie opnames hebt, vlucht je toch echt wel naar binnen!!
Spierpijn maar traditioneel 300/365
Sorry lezers, maar ik heb dankzij het schaatsen gisteren zo’n ontzettende spierpijn in mijn rug dat op een bureaustoel zitten amper mogelijk is. Morgen weer! Maar omdat dit de 300ste blog is (en ik tot nu toe altijd bij de 100 een recept plaats) is hier een recept voor chocolade taart met pistachenootjes. Ik kan vertellen, hij smaakt een beetje naar brownie en is echt superlekker!!
Ingrediënten
150 g chocolade extra puur 72%, gehakt
2 bakjes pistachenoten (a 95 g)
150 g witte basterdsuiker (zak 500 g)
150 g boter, op kamertemperatuur
6 eieren
poedersuiker (bus 250 g)
Materialen
keukenmachine, springvorm (doorsnede 24 cm), ingevet
Bereiden
1. Verwarm de oven op 190 °C. Doe de chocolade in een steelpan. Hang die in een grotere pan met bijna kokend water en laat smelten (au bain-marie). Laat iets afkoelen. 2. Maal 150 g pistachenoten met 50 g suiker in de keukenmachine. Voeg boter en 50 g suiker toe en mix tot glad beslag. Splits de eieren en voeg 1 voor 1 de eidooiers aan het beslag toe. Voeg de chocolade toe en mix goed en kort. 3. Klop de eiwitten in een schone kom stijf met een mespunt zout en de rest van de suiker. Spatel het beslag erdoor. Schep in de vorm en zet 45 min. in de oven. Verlaag na 20 min. de temperatuur naar 160 °C. De taart is gaar als de zijkant loskomt van de rand. Laat afkoelen. 4. Hak de rest van de noten grof. Strooi wat poedersuiker over de taart en garneer met de gehakte nootjes.
Ingrediënten
150 g chocolade extra puur 72%, gehakt
2 bakjes pistachenoten (a 95 g)
150 g witte basterdsuiker (zak 500 g)
150 g boter, op kamertemperatuur
6 eieren
poedersuiker (bus 250 g)
Materialen
keukenmachine, springvorm (doorsnede 24 cm), ingevet
Bereiden
1. Verwarm de oven op 190 °C. Doe de chocolade in een steelpan. Hang die in een grotere pan met bijna kokend water en laat smelten (au bain-marie). Laat iets afkoelen. 2. Maal 150 g pistachenoten met 50 g suiker in de keukenmachine. Voeg boter en 50 g suiker toe en mix tot glad beslag. Splits de eieren en voeg 1 voor 1 de eidooiers aan het beslag toe. Voeg de chocolade toe en mix goed en kort. 3. Klop de eiwitten in een schone kom stijf met een mespunt zout en de rest van de suiker. Spatel het beslag erdoor. Schep in de vorm en zet 45 min. in de oven. Verlaag na 20 min. de temperatuur naar 160 °C. De taart is gaar als de zijkant loskomt van de rand. Laat afkoelen. 4. Hak de rest van de noten grof. Strooi wat poedersuiker over de taart en garneer met de gehakte nootjes.
Abonneren op:
Posts (Atom)