Ik vertelde eerder al dat ik interviews moet afnemen voor school, de opdracht voor deze week was een interview met een boswachter (of boer).
Daarom zit ik nu in de bus naar Leusden. Voor iedereen met iets minder slechte topografische kennis als ik, Leusden ligt ten zuidoosten van Amersfoort. Hier heb ik afgesproken met Marinus van Doleweerd, Bijzonder Opsporings Ambtenaar (BOA) en parttime jachtopzichter in Leusden.
En Leusden ligt dus echt in niemandsland, zeker voor iemand uit Amsterdam (wat op wereldschaal ook niet al te groot is, maar dat zijn details). Nadat ik in Amersfoort uit de trein en in de bus stapte, voor een busritje van een kwartier, heb ik me tien minuten lang afgevraagd waar ik in hemelsnaam naar toe ging. Want na een minuut of vier was het enige dat ik nog zag weilanden, bomen en incidenteel een boerderij of een huis.
Na tien minuten zie ik aan mijn linkerkant nog steeds weilanden en bomen maar aan mijn rechterkant zijn er tenminste weer huizen.
Bij de bushalte word ik opgehaald door Van Doleweerd. Gelukkig maar…
Het interview loopt soepel terwijl we door het bos rijden, zelf woont hij ergens in het bos, ook al zo’n niemandsland. Als ik na drie en een half uur interviewen sta te wachten bij de bus valt me pas op hoever ik in de zogenaamde ‘Bible Belt’ ben beland. Mijn vintage spijkerbroek, spijkerjas en knalrode koptelefoon zijn brutaler dan wat elke (middelbare) scholier die langs me fietst waarschijnlijk in zijn/haar kledingkast heeft hangen. Je ziet zo dat ik een ‘outsider’ ben. Gelukkig is de buschauffeur goedgehumeurd en heeft hij een goed gevoel voor humor…
woensdag 29 september 2010
Oma vs. computer 196/365
Vandaag ben ik op weg naar mijn (andere) oma, ze heeft een computerprobleem.
Mijn oma is inmiddels tachtig en gaat dinsdag op vakantie naar Oekraïne, vanwege associaties met de Tweede Wereldoorlog heeft ze een hekel aan de Duitse taal. Zo erg zelfs dat ze een soort spoedcursus Oekraeens (of zo iets…) aan het doen is, alles om Duits te vermijden. En in Oost-Europa kom je verder met Duits dan met Engels. Dat merkte ik ook op mijn vakantie in Bratislava (Slowakije) en Boedapest en Siofok (Hongarije)
Mijn oma heeft echter bij die cursus ook geluidsbestanden om de uitspraak te oefenen. En hier komt het probleem opzetten, er komt geen geluid uit haar laptop. Dus kom ik even de perfecte kleindochter spelen om hem te maken. Nu is deze laptop al ruim twintig jaar bejaard (bij wijze van spreken) dus moeten we nogal lang wachten op…nou ja, alles
Het bleek heel simpel, de computer stond op dempen maar bleek ook zo oud te zijn dat er een hele goede koptelefoon nodig is om iets te horen, de laptop speakers zijn al op sterven na dood en eht geluid dat eruit komt op vol volume is te verwaarlozen.
Cadeautje voor kerstmis: een (goede) koptelefoon voor oma!
Mijn oma is inmiddels tachtig en gaat dinsdag op vakantie naar Oekraïne, vanwege associaties met de Tweede Wereldoorlog heeft ze een hekel aan de Duitse taal. Zo erg zelfs dat ze een soort spoedcursus Oekraeens (of zo iets…) aan het doen is, alles om Duits te vermijden. En in Oost-Europa kom je verder met Duits dan met Engels. Dat merkte ik ook op mijn vakantie in Bratislava (Slowakije) en Boedapest en Siofok (Hongarije)
Mijn oma heeft echter bij die cursus ook geluidsbestanden om de uitspraak te oefenen. En hier komt het probleem opzetten, er komt geen geluid uit haar laptop. Dus kom ik even de perfecte kleindochter spelen om hem te maken. Nu is deze laptop al ruim twintig jaar bejaard (bij wijze van spreken) dus moeten we nogal lang wachten op…nou ja, alles
Het bleek heel simpel, de computer stond op dempen maar bleek ook zo oud te zijn dat er een hele goede koptelefoon nodig is om iets te horen, de laptop speakers zijn al op sterven na dood en eht geluid dat eruit komt op vol volume is te verwaarlozen.
Cadeautje voor kerstmis: een (goede) koptelefoon voor oma!
Telefoontjes 195/365
Als ik ergens een hekel aan heb is het aan het bellen van onbekenden.
En nu ik een aantal interviews moet afnemen ben ik gedwongen dat toch echt te doen. Er zijn een aantal problemen waar je op stuit als je een onbekende belt:
1. Hoe stel je jezelf voor?
2. Wat voor houding neem je aan?
3. Hoe gebruik je je stem?
4. Hoe reageer je op iemand?
5. Wat doe je als je een voicemail krijgt?
6. Hoe reageer je als je het verkeerde nummer hebt?
7. Hoelang ben je bereid ‘in de wacht’ te staan?
8. Hoe maak je een afspraak als beide agenda’s vol lijken te zitten?
9. Wat doe je als degene aan de andere kant van de lijn niet wil reageren?
Dat zijn slechts een paar van de vele vragen die tijdens een telefoontje met een vreemde door je hoofd kunnen spoken. Persoonlijk vind ik telefonische interviews een stuk vervelender dan face-to-face want je ziet iemands reactie niet, je weet niet of je diegene stoort (zelfs als je het vraagt is er geen zekerheid) en je kan niet doormiddel van iemands reactie een opening voor jezelf creëren. Genoeg redenen voor mij om er een hekel aan te hebben.
En nu ik een aantal interviews moet afnemen ben ik gedwongen dat toch echt te doen. Er zijn een aantal problemen waar je op stuit als je een onbekende belt:
1. Hoe stel je jezelf voor?
2. Wat voor houding neem je aan?
3. Hoe gebruik je je stem?
4. Hoe reageer je op iemand?
5. Wat doe je als je een voicemail krijgt?
6. Hoe reageer je als je het verkeerde nummer hebt?
7. Hoelang ben je bereid ‘in de wacht’ te staan?
8. Hoe maak je een afspraak als beide agenda’s vol lijken te zitten?
9. Wat doe je als degene aan de andere kant van de lijn niet wil reageren?
Dat zijn slechts een paar van de vele vragen die tijdens een telefoontje met een vreemde door je hoofd kunnen spoken. Persoonlijk vind ik telefonische interviews een stuk vervelender dan face-to-face want je ziet iemands reactie niet, je weet niet of je diegene stoort (zelfs als je het vraagt is er geen zekerheid) en je kan niet doormiddel van iemands reactie een opening voor jezelf creëren. Genoeg redenen voor mij om er een hekel aan te hebben.
De pen vs. de laptop 194/365
Niet veel mensen op mijn opleiding raken ooit een pen aan.
Oké, voor aantekeningen willen ze het nog wel doen maar voor het schrijven van een echte tekst niet. Ze vinden het zelfs vreemd dat mensen nog met de hand schrijven. “Maar dan moet je het helemaal overtypen.” De standaard reactie als ze mensen iets zien schrijven wat ze ook op de computer moeten/willen hebben.
Persoonlijk begrijp ik dat niet. De meeste van mijn artikelen, verhalen en blogs bestaan eerst op papier. Tijdens het schrijven met een pen krijg ik steeds weer nieuwe inspiratie en het is wel alsof mijn pen uit zichzelf schrijft. Daarnaast is het veel makkelijker om een notitieblok of schrift en een pen mee te nemen dan constant je laptop mee te slepen. En schrijven maakt veel minder geluid dan het getik van een toetsenbord.
De grootste werken in de geschiedenis werden geschreven met een pen (of veer) maar daar later meer over. Schrijven met een pen is voor mij iets speciaals. Met het vloeien van de inkt vloeit mijn inspiratie en daarmee de teksten uit mijn hoofd op papier. Dat anderen het schrijven zo verafschuwen heb ik dus nooit begrepen. Is het krijgen van een kaartje of een handgeschreven brief niet veel leuker dan een mailtje of een e-card? Schrijven is veel persoonlijker, en dan wordt je brievenbus tenminste ook nog eens gebruikt.
Oké, voor aantekeningen willen ze het nog wel doen maar voor het schrijven van een echte tekst niet. Ze vinden het zelfs vreemd dat mensen nog met de hand schrijven. “Maar dan moet je het helemaal overtypen.” De standaard reactie als ze mensen iets zien schrijven wat ze ook op de computer moeten/willen hebben.
Persoonlijk begrijp ik dat niet. De meeste van mijn artikelen, verhalen en blogs bestaan eerst op papier. Tijdens het schrijven met een pen krijg ik steeds weer nieuwe inspiratie en het is wel alsof mijn pen uit zichzelf schrijft. Daarnaast is het veel makkelijker om een notitieblok of schrift en een pen mee te nemen dan constant je laptop mee te slepen. En schrijven maakt veel minder geluid dan het getik van een toetsenbord.
De grootste werken in de geschiedenis werden geschreven met een pen (of veer) maar daar later meer over. Schrijven met een pen is voor mij iets speciaals. Met het vloeien van de inkt vloeit mijn inspiratie en daarmee de teksten uit mijn hoofd op papier. Dat anderen het schrijven zo verafschuwen heb ik dus nooit begrepen. Is het krijgen van een kaartje of een handgeschreven brief niet veel leuker dan een mailtje of een e-card? Schrijven is veel persoonlijker, en dan wordt je brievenbus tenminste ook nog eens gebruikt.
Betsy Palmer 193/365
Gezien mijn lengte van 1 meter 61 is het bezitten en dragen van hakken zo nu en dan een ‘must’.
En de beste plek voor goede schoenen die ook nog jaren meegaan is Betsy Palmer. Hun schoenen zijn flink prijzig maar dan krijg je ook wel wat.
Bovendien zijn de meeste van de aangeboden schoenen ontzettend goed tegen de kou. Voeringen van schapenvacht, zolen van hout in plaats van rubber en schoenen volledig gemaakt van leer. Voor iemand met wintertenen is deze winkel een soort paradijs. De verleiding tot het dragen van de eeuwige gympen verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Betsy Palmer heeft me wel bijna veroordeeld tot de Uggs. Nadat mijn moeder met twee paar van het welbekende en o-zo-lelijke pantoffelmodel aan kwam lopen zette ik zo’n getergd gezicht op dat ze aan door deze ‘vriendelijke’ gezichtsuitdrukking de laarzen toch weer weglegde. Uiteindelijk kwam ze aan met twee modellen van Uggs Australian. Nou, vooruit dan maar. Ik zwichtte voor een paar motorlaarzen look-alikes.
Dit keer zwichtte ik voor een paar Sanita’s, van die Zweedse klompen maar dan met een hak. Met die schoenen aan kom ik eindelijk eens bij het bovenste schap van de Albert Heijn.
En de beste plek voor goede schoenen die ook nog jaren meegaan is Betsy Palmer. Hun schoenen zijn flink prijzig maar dan krijg je ook wel wat.
Bovendien zijn de meeste van de aangeboden schoenen ontzettend goed tegen de kou. Voeringen van schapenvacht, zolen van hout in plaats van rubber en schoenen volledig gemaakt van leer. Voor iemand met wintertenen is deze winkel een soort paradijs. De verleiding tot het dragen van de eeuwige gympen verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Betsy Palmer heeft me wel bijna veroordeeld tot de Uggs. Nadat mijn moeder met twee paar van het welbekende en o-zo-lelijke pantoffelmodel aan kwam lopen zette ik zo’n getergd gezicht op dat ze aan door deze ‘vriendelijke’ gezichtsuitdrukking de laarzen toch weer weglegde. Uiteindelijk kwam ze aan met twee modellen van Uggs Australian. Nou, vooruit dan maar. Ik zwichtte voor een paar motorlaarzen look-alikes.
Dit keer zwichtte ik voor een paar Sanita’s, van die Zweedse klompen maar dan met een hak. Met die schoenen aan kom ik eindelijk eens bij het bovenste schap van de Albert Heijn.
maandag 13 september 2010
Het 5D-festival 192/365
Elf september staat veel mensen bij vanwege aanslagen gepleegd door een stel gekken, maar de mensen die nu om me heen lopen denken daar niet aan.
Het 5D-festival op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord is een festival dat zich focust op de zintuigen. Eten in het pikkedonker (reuk, smaak en voelen), een acapella koor dat treinen, fanfares, reclames en liedjes perfect nadoet met alleen hun eigen stemmen (horen), een gang met twintig vogelhuisjes waar verschillende geuren uit worden gespoten (geur). En alles toegankelijk voor gehandicapten, geestelijk of lichamelijk. Er is één handicap waar ik altijd een steek van medelijden bij voel, hoewel ik het zelf verschrikkelijk vind als mensen medelijden met mij hebben en het dus nooit voor anderen wil voelen, en dat is blindheid. Het lijkt me verschrikkelijk om omringt te zijn door een eeuwig donker. Verder was het leuk om te zoen hoeveel plezier een paar geestelijk gehandicapte kinderen had bij het horen van dat koor. Je weet niet wat ze denken maar hun gezichten waren zo vervuld van plezier dat je er zelf gewoon vrolijk van wordt, voor hen is het 5D-festival een echt feest. Net als voor alle andere ‘gewone’ mensen.
Het koor heette trouwens ‘Herman in een bakje geitenkwark’. Zoek ze maar eens op op Youtube!!
Het 5D-festival op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord is een festival dat zich focust op de zintuigen. Eten in het pikkedonker (reuk, smaak en voelen), een acapella koor dat treinen, fanfares, reclames en liedjes perfect nadoet met alleen hun eigen stemmen (horen), een gang met twintig vogelhuisjes waar verschillende geuren uit worden gespoten (geur). En alles toegankelijk voor gehandicapten, geestelijk of lichamelijk. Er is één handicap waar ik altijd een steek van medelijden bij voel, hoewel ik het zelf verschrikkelijk vind als mensen medelijden met mij hebben en het dus nooit voor anderen wil voelen, en dat is blindheid. Het lijkt me verschrikkelijk om omringt te zijn door een eeuwig donker. Verder was het leuk om te zoen hoeveel plezier een paar geestelijk gehandicapte kinderen had bij het horen van dat koor. Je weet niet wat ze denken maar hun gezichten waren zo vervuld van plezier dat je er zelf gewoon vrolijk van wordt, voor hen is het 5D-festival een echt feest. Net als voor alle andere ‘gewone’ mensen.
Het koor heette trouwens ‘Herman in een bakje geitenkwark’. Zoek ze maar eens op op Youtube!!
Thee 191/365
Tijdens een college vroeg in de ochtend ruikt de collegazaal altijd naar twee dingen: koffie en thee.
Tegen half vier ’s middags ruikt de hele zaal naar die automaten-soep, dan is de theelucht toch een stuk beter. Want de thee overheerst de koffie behoorlijk. Dat kan komen door het slootwater dat er uit de automaten hier komt of door de soorten thee die gedronken wordt. Thee wordt ook in grotere hoeveelheden meegenomen. De meeste tweedejaars in de zaal hebben allang door dat de thee uit de automaten letterlijk naar plastic smaakt en nemen dus zelf een thermoskan vol mee. Dat is goedkoper en smakelijker.
Thee is eigenlijk een vreemd goedje. Heet water waarin blaadjes worden gegooid om smaak toe te voegen. Grappig genoeg werkt thee vaak kalmerend hoewel er via de bladeren cafeïne in het water vrijkomt, hetzelfde spul dat ervoor zorgt dat je van koffie energie krijgt. Een theepot moet je nooit met zeep schoonmaken of omspoelen omdat je dit dan altijd in de thee zult blijven proeven.
Thee komt oorspronkelijk uit China, waar er veel legendes rondgaan over de ontdekking ervan. Daar wordt thee vooral gebruikt om in huiselijke sfeer te ontspannen en bij te komen. In Engeland is het een gebruik voor het einde van de dag, in combinatie met kleine hapjes. In Japan is de theeceremonie een belangrijke sociale gebeurtenis en het afwijzen van de ceremonie is een grote belediging voor de gastheer of gastvrouw. Nederland heeft geen ceremoniële betekenis voor thee. De enige thee die daadwerkelijk van de theeplant afkomstig zijn, zijn: Zwarte thee, Groene thee, Witte thee, Engelse Melange, Earl Grey, Oolong, Ceylonthee, Assamthee, Lapsang Souchong, Dajeeling en Dajeeling First Flush (de eerste oogst van de Dajeeling van het jaar, en dan alleen de twee topblaadjes van die oogst, deze thee staat bekend als de ‘champagne onder de thee’ vanwege zijn unieke smaak en hoge prijs). Alle andere soorten thee zijn van andere producten afkomstig dan van bladeren van de theeplant (ik maak geen grapje, zo heet hij echt).
Iedereen heeft een eigen favoriete theesoort en drinkt het op een eigen manier. Hoewel ik afraad om er heel erg veel van te drinken, uit persoonlijke ervaring kan ik zeggen dat je de rest van de dag heel erg nodig naar de wc zal moeten.
Opmerkelijke duiven 190/365
Duiven en steden horen bij elkaar…
Als je in een grote stad woont horen duiven bij het dagelijks leven. Vliegende ratten worden ze ook wel genoemd, omdat ze alles eten, veel ziektes kunnen meebrengen en alles vervuilen. Kleine kinderen zijn er dol op om ze op te jagen zodat zo’n enorme groep duiven massaal opvliegt.
Dagelijks zie ik duiven, zittend op lantaarnpalen, lopend op straat, vliegend. Maar nog nooit heb ik een groep duiven gezien die massaal in een soort zitstaking waren gegaan, kijk zelf maar:
Op deze plek zitten altijd veel duiven maar normaal lopen ze rond, fladderen wat en zijn raar. Nu zaten ze! Het was alleen een beetje onduidelijk waarvoor de duiven in zitstaking waren. Volgende keer zullen de dat duidelijker moeten maken.
Rare beesten…
Als je in een grote stad woont horen duiven bij het dagelijks leven. Vliegende ratten worden ze ook wel genoemd, omdat ze alles eten, veel ziektes kunnen meebrengen en alles vervuilen. Kleine kinderen zijn er dol op om ze op te jagen zodat zo’n enorme groep duiven massaal opvliegt.
Dagelijks zie ik duiven, zittend op lantaarnpalen, lopend op straat, vliegend. Maar nog nooit heb ik een groep duiven gezien die massaal in een soort zitstaking waren gegaan, kijk zelf maar:
Op deze plek zitten altijd veel duiven maar normaal lopen ze rond, fladderen wat en zijn raar. Nu zaten ze! Het was alleen een beetje onduidelijk waarvoor de duiven in zitstaking waren. Volgende keer zullen de dat duidelijker moeten maken.
Rare beesten…
Cijfers 189/365
In het pakket havo C&M is er geen verplichte wiskunde, en daarom kunnen leraren je ‘verbieden’ om verder te gaan met dit vak.
Dit kan dus een werkelijke ramp zijn later want inmiddels heb ik Statistiek en ik snap er daadwerkelijk geen bal van!
De hoorcolleges zijn in verhouding nog best te doen, zolang er maar geen cijfers aan te pas komen. Want als dat gebeurt gaat het mis.
Het zal wel gewoon aan mij liggen, maar ik heb een grondige hekel aan rekenen. Hoofdrekenen gaat me zonder problemen af maar zodra ik percentages en procenten moet uitrekenen bak ik er niks meer van. Zo leerde ik ineens het verschil tussen procentpercentages en procenpunten (nee, ik wil het niet uitleggen, zoek het maar op op Wikipedia)
Bij nader inzien had ik wiskunde beter in mijn pakket kunnen houden, ook al is statistiek de simpelste wiskunde op aarde. En nu ga ik radeloos bij de receptie om een aspirine vragen…
Dit kan dus een werkelijke ramp zijn later want inmiddels heb ik Statistiek en ik snap er daadwerkelijk geen bal van!
De hoorcolleges zijn in verhouding nog best te doen, zolang er maar geen cijfers aan te pas komen. Want als dat gebeurt gaat het mis.
Het zal wel gewoon aan mij liggen, maar ik heb een grondige hekel aan rekenen. Hoofdrekenen gaat me zonder problemen af maar zodra ik percentages en procenten moet uitrekenen bak ik er niks meer van. Zo leerde ik ineens het verschil tussen procentpercentages en procenpunten (nee, ik wil het niet uitleggen, zoek het maar op op Wikipedia)
Bij nader inzien had ik wiskunde beter in mijn pakket kunnen houden, ook al is statistiek de simpelste wiskunde op aarde. En nu ga ik radeloos bij de receptie om een aspirine vragen…
Marktplaats 188/365
Zoals je vroeger (in de prehistorie) naar een tweedehandswinkel ging en dan uren liep te zoeken typ je nu je zoek termen gewoon in op een computer.
Grote kans dat je uitkomt op Marktplaats. De website van Nederland voor tweedehands spullen.
Vrijwel alles is er te vinden, als je maar de juiste zoektermen intypt en op de juiste manier je zoekterm specificeert. Inmiddels kun je zelfs als ondernemer je bedrijf op Marktplaats zetten in de hoop zo meer klanten binnen te halen. Helaas zijn er op sites als marktplaats ook veel oplichters actief. Ik ben al een paar dagen op zoek naar een iPhone en op marktplaats staan overal waarschuwingen voor oplichters.
De tips voor marktplaats zijn simpel:
1. Biedingen plaatsen kan, maar bellen of mailen heeft meer zin
2. Spits je zoekopdracht zoveel mogelijk toe door de extra opties na de eerste zoekkeuze of door ‘uitgebreid zoeken’
3. Als je het niet vertrouwt, niet doen!!
4. Ga (duurdere) aankopen ophalen, laat het niet versturen
5. Betaal contant, maar pas zodra je tevreden bent
6. Als je het toch laat verzenden, betaal dan eerst de ene helft vooraf en zodra je het in handen hebt de andere helft
Have fun shopping!!!
P.S. ondanks alles is er nog steeds niks mis met tweedehandswinkels, soms zijn ze zelfs veel goedkoper dan Marktplaats.
Grote kans dat je uitkomt op Marktplaats. De website van Nederland voor tweedehands spullen.
Vrijwel alles is er te vinden, als je maar de juiste zoektermen intypt en op de juiste manier je zoekterm specificeert. Inmiddels kun je zelfs als ondernemer je bedrijf op Marktplaats zetten in de hoop zo meer klanten binnen te halen. Helaas zijn er op sites als marktplaats ook veel oplichters actief. Ik ben al een paar dagen op zoek naar een iPhone en op marktplaats staan overal waarschuwingen voor oplichters.
De tips voor marktplaats zijn simpel:
1. Biedingen plaatsen kan, maar bellen of mailen heeft meer zin
2. Spits je zoekopdracht zoveel mogelijk toe door de extra opties na de eerste zoekkeuze of door ‘uitgebreid zoeken’
3. Als je het niet vertrouwt, niet doen!!
4. Ga (duurdere) aankopen ophalen, laat het niet versturen
5. Betaal contant, maar pas zodra je tevreden bent
6. Als je het toch laat verzenden, betaal dan eerst de ene helft vooraf en zodra je het in handen hebt de andere helft
Have fun shopping!!!
P.S. ondanks alles is er nog steeds niks mis met tweedehandswinkels, soms zijn ze zelfs veel goedkoper dan Marktplaats.
Artikelen op maandagochtend 187/365
Het zal wel aan mij liggen maar er is iets met maandagochtend waar een leraar rekening mee moet houden.
Maandagochtend is dodelijk, zowel voor leerlingen als leraren. Helaas vergeten leraren dat nog wel eens.
Zo gaf de lerares Publiekgericht Schrijven ons vanochtend ons eerste artikel terug om er daarna twee met de hele klas na te gaan kijken. Het artikel ging over jongeren die eerst seks hebben en dan pas op latere leeftijd zoenen. Dit moesten we schijven voor de ‘jongerenkrant’ Seven Days (voor 12 tot en met 16jarigen).
Kun je je voorstellen dat je op maandagochtend om half 11 hier serieus over kan blijven? Ik niet en mijn klasgenoten ook niet.
En mijn lerares werd maar steeds geïrriteerder over ons gedrag. En wij maar met een soort slappe lach van onze stoel rollen…
Maandagochtend is dodelijk, zowel voor leerlingen als leraren. Helaas vergeten leraren dat nog wel eens.
Zo gaf de lerares Publiekgericht Schrijven ons vanochtend ons eerste artikel terug om er daarna twee met de hele klas na te gaan kijken. Het artikel ging over jongeren die eerst seks hebben en dan pas op latere leeftijd zoenen. Dit moesten we schijven voor de ‘jongerenkrant’ Seven Days (voor 12 tot en met 16jarigen).
Kun je je voorstellen dat je op maandagochtend om half 11 hier serieus over kan blijven? Ik niet en mijn klasgenoten ook niet.
En mijn lerares werd maar steeds geïrriteerder over ons gedrag. En wij maar met een soort slappe lach van onze stoel rollen…
vrijdag 10 september 2010
Teddybeer 186/365
De grote zachte vriend die er altijd voor je is.
Iedereen heeft er wel één gehad, en ook al zijn velen van hen weer in dozen verdwenen of doorgegeven, veel mensen hebben hem nog steeds in de buurt. De teddybeer.
Even terug in de geschiedenis, de teddybeer is ontworpen in 1902 nadat de Amerikaanse president Theodore ‘Teddy’ Roosevelt weigerde een weerloos beertje te doden tijdens de berenjacht. Een paar weken na dit incident, dat bekend was gemaakt door een Amerikaanse cartoonist, kreeg president Roosevelt een brief van een speelgoedmaker met de vraag of hij de naam ‘Teddy’ mocht gebruiken voor een nieuw soort speelgoedbeer. De president gaf zijn toestemming. In de paar maanden daarna maakte (en verkocht) de Duitse speelgoedwinkel van Margarete Steiff, die van de teddybeer had gehoord, meer dan een miljoen beren.
Nog een interessant feitje: Je bent nooit te oud voor een teddybeer! Één op de vier Britse mannen neemt hun teddybeer mee op zakenreizen, vakanties en andere trips. En de beer blijkt nog steeds onder veel mensen zeer populair gezelschap, zeker als er geen partner in de buurt is.
Teddy bears don’t need hearts as they are already stuffed with love.
Teddyberen geven een veilig gevoel, herinneren aan thuis en zijn warm en zacht. Een ideale vriend als je verdrietig, bang, boos of vrolijk bent. Ze zijn er om je te troosten, om mee gegooid te worden (op een boze, of een blije manier) of om je bij te staan in het donker. Teddy kan het allemaal. Daarom zijn de meeste teddy’s na tien jaar ook volledig versleten, tig keer gerepareerd, verbleekt en hij zou een oor kunnen missen. Maar ondanks alles is jouw teddybeer werkelijk onvervangbaar.
Lees hier trouwens: Het kan zijn dat je teddy een andere vorm heeft dan een beer! Het kan ook een konijn, muis, vis, of een ander dier zijn!!!
Iedereen heeft er wel één gehad, en ook al zijn velen van hen weer in dozen verdwenen of doorgegeven, veel mensen hebben hem nog steeds in de buurt. De teddybeer.
Even terug in de geschiedenis, de teddybeer is ontworpen in 1902 nadat de Amerikaanse president Theodore ‘Teddy’ Roosevelt weigerde een weerloos beertje te doden tijdens de berenjacht. Een paar weken na dit incident, dat bekend was gemaakt door een Amerikaanse cartoonist, kreeg president Roosevelt een brief van een speelgoedmaker met de vraag of hij de naam ‘Teddy’ mocht gebruiken voor een nieuw soort speelgoedbeer. De president gaf zijn toestemming. In de paar maanden daarna maakte (en verkocht) de Duitse speelgoedwinkel van Margarete Steiff, die van de teddybeer had gehoord, meer dan een miljoen beren.
Nog een interessant feitje: Je bent nooit te oud voor een teddybeer! Één op de vier Britse mannen neemt hun teddybeer mee op zakenreizen, vakanties en andere trips. En de beer blijkt nog steeds onder veel mensen zeer populair gezelschap, zeker als er geen partner in de buurt is.
Teddy bears don’t need hearts as they are already stuffed with love.Teddyberen geven een veilig gevoel, herinneren aan thuis en zijn warm en zacht. Een ideale vriend als je verdrietig, bang, boos of vrolijk bent. Ze zijn er om je te troosten, om mee gegooid te worden (op een boze, of een blije manier) of om je bij te staan in het donker. Teddy kan het allemaal. Daarom zijn de meeste teddy’s na tien jaar ook volledig versleten, tig keer gerepareerd, verbleekt en hij zou een oor kunnen missen. Maar ondanks alles is jouw teddybeer werkelijk onvervangbaar.
Lees hier trouwens: Het kan zijn dat je teddy een andere vorm heeft dan een beer! Het kan ook een konijn, muis, vis, of een ander dier zijn!!!
Verhalen voor het slapen 185/365
Verhaaltjes voor het slapen. Elk mens kent er wel een paar.
En elk kind heeft een favoriet verhaaltje dat ze wel honderd keer kunnen horen, terwijl het nog niet verveeld.
Verhalen, en vooral sprookjes zijn al eeuwen oud. De aller-oudste sprookjes zijn Assepoester, Rapunzel en De gelaarsde kat. In 1804 waren er zelfs in Nederland al schrijvers aan sprookjesboeken bezig! De gebroeders Grimm verzamelden Duitse sagen om te verwerken tot een sprookjesboek maar de bekendste sprookjes in Nederland komen veelal van Hans Christiaan Andersen en uit Duizend-en-één-nacht van de oosterse Scheherazade.
Walt Disney en de Disneystudios hebben de beroemdste sprookjes op een nieuwe manier leven in weten te blazen door er tot nu to zeer populaire en bekende tekenfilms van te maken. Hoewel de meeste films al tientallen jaren oud zijn (de eerste film: Sneeuwwitje, dateert uit 1937!).
Voor kinderen (en sommige jongeren en volwassenen) zijn sprookjes als Aladdin, Sinbad de zeeman, De kleine zeemeermin, Doornroosje, Sneeuwwitje en vele anderen een opening naar een andere wereld en de voedingsbodem van de mooiste dromen (en de heksen weer een voedingsbodem voor nachtmerries…).
Maar de verhalen die absoluut favoriet blijven zijn echter de verhalen die de ouders zelf bedenken, het kind hoef niet eens als hoofdpersoon gebruikt te worden.
En elk kind heeft een favoriet verhaaltje dat ze wel honderd keer kunnen horen, terwijl het nog niet verveeld.
Verhalen, en vooral sprookjes zijn al eeuwen oud. De aller-oudste sprookjes zijn Assepoester, Rapunzel en De gelaarsde kat. In 1804 waren er zelfs in Nederland al schrijvers aan sprookjesboeken bezig! De gebroeders Grimm verzamelden Duitse sagen om te verwerken tot een sprookjesboek maar de bekendste sprookjes in Nederland komen veelal van Hans Christiaan Andersen en uit Duizend-en-één-nacht van de oosterse Scheherazade.
Walt Disney en de Disneystudios hebben de beroemdste sprookjes op een nieuwe manier leven in weten te blazen door er tot nu to zeer populaire en bekende tekenfilms van te maken. Hoewel de meeste films al tientallen jaren oud zijn (de eerste film: Sneeuwwitje, dateert uit 1937!).
Voor kinderen (en sommige jongeren en volwassenen) zijn sprookjes als Aladdin, Sinbad de zeeman, De kleine zeemeermin, Doornroosje, Sneeuwwitje en vele anderen een opening naar een andere wereld en de voedingsbodem van de mooiste dromen (en de heksen weer een voedingsbodem voor nachtmerries…).
Maar de verhalen die absoluut favoriet blijven zijn echter de verhalen die de ouders zelf bedenken, het kind hoef niet eens als hoofdpersoon gebruikt te worden.
donderdag 9 september 2010
Kantoorbaan 184/365
Driekwart van de werkende wereld zal wel een kantoorbaan hebben en zich dus aangesproken voelen als ik zeg ‘loonslaafje’.
De term ‘kantoorbaan’ is vrij rekbaar. Het is namelijk elke normale functie (geen directeur dus), die achter een bureau plaats vindt. Postsorteerder, marketingmedewerker, receptioniste, boekhouder, kantoorhulp, etc. etc. etc.
Want deze lijst is lang, heel erg lang. De meeste mensen werken namelijk achter een bureau. Op school doe ik ook niet anders.
Bureaus zijn overal, op kantoor, in school, in kamers. De gemiddelde mens heeft in zijn leven waarschijnlijk wel een stuk of vijftig verschillende bureaus (persoonlijk) meegemaakt. Vandaag ben ik ook geketend aan een bureau omdat ik beloofde mijn moeder te helpen. Gevolg is dat ik 2500 kaartjes in enveloppen aan het stoppen ben en dan op elke envelop twee stempels moet zetten. Mijn rechter arm wordt langzaam heel pijnlijk en heel gespierd…
De term ‘kantoorbaan’ is vrij rekbaar. Het is namelijk elke normale functie (geen directeur dus), die achter een bureau plaats vindt. Postsorteerder, marketingmedewerker, receptioniste, boekhouder, kantoorhulp, etc. etc. etc.
Want deze lijst is lang, heel erg lang. De meeste mensen werken namelijk achter een bureau. Op school doe ik ook niet anders.
Bureaus zijn overal, op kantoor, in school, in kamers. De gemiddelde mens heeft in zijn leven waarschijnlijk wel een stuk of vijftig verschillende bureaus (persoonlijk) meegemaakt. Vandaag ben ik ook geketend aan een bureau omdat ik beloofde mijn moeder te helpen. Gevolg is dat ik 2500 kaartjes in enveloppen aan het stoppen ben en dan op elke envelop twee stempels moet zetten. Mijn rechter arm wordt langzaam heel pijnlijk en heel gespierd…
Kinderen 183/365
Mijn eerste vrije dag van de week en ik heb mezelf veroordeeld tot babysitten.
Nou is Féla ontzettend lief dus het valt best te doen.
Het is zo grappig en leuk om te zien hoe ze zich met die kinderlijke onschuld door het leven beweegt. Helaas zijn er zo weinig kinderen die die onschuld lang behouden. Kijk maar eens rond op het schoolplein van een basisschool. Hoeveel kinderen zie je die nog volledig in hun eigen fantasiewereldje rondlopen? Die altijd vrolijk zijn? En die niet bezig zijn met manipuleren en pesten? De laatste jaren zie je steeds minder van die kinderen. Want je kan veel zeggen, ook over je eigen kinderen, maar veel kinderen worden steeds verwender en gemener.
Steeds meer kinderen willen de nieuwste Blackberry of iPhone op leeftijden als twaalf jaar oud. Wat moet een kind met een zogenaamde ‘zakentelefoon’? Het gaat puur en alleen om het hebben van het duurste en mooiste ‘speelgoed’, en hoe meer high-tech dat is hoe beter.
Ook keert pesten elke generatie terug. Als je klein bent, een rare naam hebt, je naam ergens op rijmt, je een bril en/of beugel hebt, en nog vele andere dingen kunnen een zogenaamde ‘reden’ zijn om gepest te worden. En vaak worden kinderen die gepest worden niet serieus genomen door de school, leraren en zelfs ouders. Het zou alleen maar plagen zijn. Als je dag in dag uit ‘geplaagd’ wordt voelt het niet meer als een grapje. De kinderen durven ook niet meer naar de leraar te gaan want daardoor worden ze alleen maar erger gepest of zelfs geslagen door de pesters, die vaak ook nog hun eigen klasgenoten zijn. Pesten wordt nog altijd zwaar onderschat, tot zo’n level dat jonge kinderen al depressief worden en dingen gaan verzinnen om niet meer naar school te hoeven. En nog altijd worden ze veelal aan hun lot overgelaten!
Ik hoop dat Féla al deze ellende nog lang bespaart blijft.
Nou is Féla ontzettend lief dus het valt best te doen.
Het is zo grappig en leuk om te zien hoe ze zich met die kinderlijke onschuld door het leven beweegt. Helaas zijn er zo weinig kinderen die die onschuld lang behouden. Kijk maar eens rond op het schoolplein van een basisschool. Hoeveel kinderen zie je die nog volledig in hun eigen fantasiewereldje rondlopen? Die altijd vrolijk zijn? En die niet bezig zijn met manipuleren en pesten? De laatste jaren zie je steeds minder van die kinderen. Want je kan veel zeggen, ook over je eigen kinderen, maar veel kinderen worden steeds verwender en gemener.
Steeds meer kinderen willen de nieuwste Blackberry of iPhone op leeftijden als twaalf jaar oud. Wat moet een kind met een zogenaamde ‘zakentelefoon’? Het gaat puur en alleen om het hebben van het duurste en mooiste ‘speelgoed’, en hoe meer high-tech dat is hoe beter.
Ook keert pesten elke generatie terug. Als je klein bent, een rare naam hebt, je naam ergens op rijmt, je een bril en/of beugel hebt, en nog vele andere dingen kunnen een zogenaamde ‘reden’ zijn om gepest te worden. En vaak worden kinderen die gepest worden niet serieus genomen door de school, leraren en zelfs ouders. Het zou alleen maar plagen zijn. Als je dag in dag uit ‘geplaagd’ wordt voelt het niet meer als een grapje. De kinderen durven ook niet meer naar de leraar te gaan want daardoor worden ze alleen maar erger gepest of zelfs geslagen door de pesters, die vaak ook nog hun eigen klasgenoten zijn. Pesten wordt nog altijd zwaar onderschat, tot zo’n level dat jonge kinderen al depressief worden en dingen gaan verzinnen om niet meer naar school te hoeven. En nog altijd worden ze veelal aan hun lot overgelaten!
Ik hoop dat Féla al deze ellende nog lang bespaart blijft.
Actie-reactie 182/365
De eerste keer dat ik ‘actie-reactie’ hoorde was jaren geleden bij natuurkunde, veel later viel het muntje pas dat deze combinatie in het hele leven van toepassing is.
‘Actie-reactie’ ging over dat als we iets met ‘natuurkrachten’ deden, daar een reactie op kwam. Het voorbeeld was dat als je twee chemicaliën bij elkaar gooide (actie) het begon te roken en te sissen (reactie).
Maar in de rest van het leven gaat het ook zo. Als voorbeeld mijn college van vandaag: Interviewen. Mijn leraar is een ‘klein’ beetje maf en hij was een verhaal aan het vertellen. Halverwege het verhaal verheft hij zijn stem ineens en schreeuwt zijn volgende zin (dat hoorde wel bij het verhaal hoor), dit is de actie. De reactie is dat de halve klas zich een ongeluk schrikt, een paar leerlingen schrikken ineens weer wakker, en de leraar de rest van het college een rood hoofd heeft.
Conclusie van de dag: is deze vent gestoord? Ja, volledig, maar of het in een kwade zin is weet ik nog niet.
‘Actie-reactie’ ging over dat als we iets met ‘natuurkrachten’ deden, daar een reactie op kwam. Het voorbeeld was dat als je twee chemicaliën bij elkaar gooide (actie) het begon te roken en te sissen (reactie).
Maar in de rest van het leven gaat het ook zo. Als voorbeeld mijn college van vandaag: Interviewen. Mijn leraar is een ‘klein’ beetje maf en hij was een verhaal aan het vertellen. Halverwege het verhaal verheft hij zijn stem ineens en schreeuwt zijn volgende zin (dat hoorde wel bij het verhaal hoor), dit is de actie. De reactie is dat de halve klas zich een ongeluk schrikt, een paar leerlingen schrikken ineens weer wakker, en de leraar de rest van het college een rood hoofd heeft.
Conclusie van de dag: is deze vent gestoord? Ja, volledig, maar of het in een kwade zin is weet ik nog niet.
Boekenkast 181/365
Een normaal huis heeft één of twee boekenkasten, wij hebben er wat meer.
En met iets meer bedoel ik er zes. Één in de berging, één in Alex kamer, twee in Mardou’s slaapkamer/de woonkamer en twee in mijn eigen kamer.
Mijn boekenkasten zijn nogal verschillend van elkaar. In het simpele opzicht dat de ene is weggestopt en scholboeken en schriften bevat. De ander bevat de boeken die ik wel wil lezen en die dus meer in het gezichtsveld vallen. Hoewel ik betwijfel of veel mensen mijn leessmaak op het eerste gezicht zouden begrijpen en delen gezien de kast voornamelijk is gevuld met fantasy als Harry Potter, Twilight, The Hunger Games en nog een paar onbekendere boeken. Maar er staan ook Jules Verne’s ‘Around the world in 80 days’, Thea Beckman ‘Kruistocht in Spijkerbroek’, ‘Alleen op de wereld’ waarvan ik de schrijver niet meer op de kaft kan lezen en nog een paar zogenoemde klassiekers.
Dus voor je een oordeel velt gebaseerd op iemands leesvoorkeuren, denk dan maar aan dit blogje en bedenk dat ik ook geen complete freak ben.
En met iets meer bedoel ik er zes. Één in de berging, één in Alex kamer, twee in Mardou’s slaapkamer/de woonkamer en twee in mijn eigen kamer.
Mijn boekenkasten zijn nogal verschillend van elkaar. In het simpele opzicht dat de ene is weggestopt en scholboeken en schriften bevat. De ander bevat de boeken die ik wel wil lezen en die dus meer in het gezichtsveld vallen. Hoewel ik betwijfel of veel mensen mijn leessmaak op het eerste gezicht zouden begrijpen en delen gezien de kast voornamelijk is gevuld met fantasy als Harry Potter, Twilight, The Hunger Games en nog een paar onbekendere boeken. Maar er staan ook Jules Verne’s ‘Around the world in 80 days’, Thea Beckman ‘Kruistocht in Spijkerbroek’, ‘Alleen op de wereld’ waarvan ik de schrijver niet meer op de kaft kan lezen en nog een paar zogenoemde klassiekers.
Dus voor je een oordeel velt gebaseerd op iemands leesvoorkeuren, denk dan maar aan dit blogje en bedenk dat ik ook geen complete freak ben.
De eerste dag 180/365
De eerste dag is altijd een hel…
De eerste dag op de basisschool, middelbare school, universiteit, HBO, een nieuwe baan, woonplaats, etc.
Alle eerste dagen zijn een ramp, ook als het je tweede jaar op school is. Wat trek je aan? Welke tas neem je mee? Wat voor houding pas je toe? Allemaal vragen die op dat moment van belang zijn want de indruk die je maakt op de eerste dag is bijna onmogelijk te veranderen.
In de omgeving van Utrecht en midden-Nederland begint vandaag het universitaire seizoen. De Hogeschool Utrecht is overstroomd door verdwaald ogende eerstejaars studenten en geïrriteerde tweedejaars die vinden dat de eerstejaars te langzaam lopen en in de weg staan (by the way, dat doen ze ook!). maar je ziet dat ook de tweedejaars bang zijn voor de eerste dag. Ze zien er net iets beter uit dan normaal en houden zich een klein beetje gedeisd tot ze weten hoe hun nieuwe klasgenoten in elkaar zitten.
Het ‘eerste-dag’ gedrag is dus niemand vreemd, ook volwassenen doffen zich op voor een solicitatie of de eerste werkdag. Mensen zijn het bangst voor wat anderen van ze denken. Ook al zeggen velen dat ze het niet interesseert wat anderen over ze zeggen.
De eerste dag op de basisschool, middelbare school, universiteit, HBO, een nieuwe baan, woonplaats, etc.
Alle eerste dagen zijn een ramp, ook als het je tweede jaar op school is. Wat trek je aan? Welke tas neem je mee? Wat voor houding pas je toe? Allemaal vragen die op dat moment van belang zijn want de indruk die je maakt op de eerste dag is bijna onmogelijk te veranderen.
In de omgeving van Utrecht en midden-Nederland begint vandaag het universitaire seizoen. De Hogeschool Utrecht is overstroomd door verdwaald ogende eerstejaars studenten en geïrriteerde tweedejaars die vinden dat de eerstejaars te langzaam lopen en in de weg staan (by the way, dat doen ze ook!). maar je ziet dat ook de tweedejaars bang zijn voor de eerste dag. Ze zien er net iets beter uit dan normaal en houden zich een klein beetje gedeisd tot ze weten hoe hun nieuwe klasgenoten in elkaar zitten.
Het ‘eerste-dag’ gedrag is dus niemand vreemd, ook volwassenen doffen zich op voor een solicitatie of de eerste werkdag. Mensen zijn het bangst voor wat anderen van ze denken. Ook al zeggen velen dat ze het niet interesseert wat anderen over ze zeggen.
Pretparken 179/365
Pretparken zijn al eeuwenlang een vorm van ultiem vermaak.
Al sinds de middeleeuwen bestaan er pretparken, toen nog vermaaktuinen geheten. Lichtshows, dans, muziek, tentoonstellingen van zogenaamde ‘freaks’, enkele attracties en spellen aren toen de belangrijkste vormen van plezier. Dit is allemaal veranderd met de komst van het reuzenrad, waarna attracties steeds spannender en sneller moesten worden voor het vermaak van het publiek.
Nu zijn achtbanen, schommelschepen en wildwaterbanen niet meer uit pretparken weg te denken, net als gillende kinderen. Ook zijn themaparken steeds populairder geworden, denk aan alle Disney-parken (verspreid over de hele wereld), Legoland (in Duitsland en Denemarken) en De Efteling in Nederland (gefocust op sprookjes). Het grote nadeel aan pretparken zijn echter de rijen, de drukte en de gillende/krijsende kinderen.
Zo stond ik deze zondag met Alex, Eefje en een vriend van Alex in Walibi, de regen had ons niet afgeschrikt alleen het vroege opstaan was een ramp. En dat we de trein bijna mistten. De kleine kinderen waren er in grote getallen vanwege Pokemon-dag maar gelukkig waren de meeste van hen te klein of te jong voor de achtbanen dus de rijen waren te overzien.
Het grappigste voorval van de dag was echter toen Eefje en ik de Robin Hood (Walibi’s houten achtbaan) instapten. Het begon zo ongenadig te stortregenen dat we eigenlijk weer uit wilden stappen. Ons werd een euro aangeboden als we droog terugkwamen. Vlak voordat we vertrokken stopte het echter met regenen. Toen we terugkwamen, droog en wel, en Eefje simpelweg zei “Kom maar op met die euro.”, was het gezicht van de jongen die de weddenschap had afgesloten onbetaalbaar!
donderdag 2 september 2010
Kamer 178/365
Er zijn van die dagen dat je naar je kamer kijkt en dat er van alles niet bevalt.
Dit soort momenten komen vaak voor als je huiswerk te doen hebt, het is een vrij veel voorkomende vorm van ontwijkinggedrag. Maar soms, vrij zelden zelfs, komt de drang tot opruimen of herinrichten ineens naar boven borrelen zonder dat je iets probeert te ontwijken.
Boeken op je bureau, een stapel onopgeruimde kleren of uitstekende papieren in kasten. Allemaal dingen die je ineens kunnen laten besluiten dat je ‘moet’ opruimen, iets waarmee je je ouders zodanig verbaasd dat zakgeldverhoging meteen wordt overwogen. Als je die stapels dan uiteindelijk hebt weggewerkt kan het best zijn dat ze binnen een week weer terug zijn, ook een heel normaal fenomeen.
En zo blijft de balans tussen opruimen en ontspannen nog ver weg, maar weinig mensen hebben die balans ooit gevonden. En nee, ik ben er niet één van…
Dit soort momenten komen vaak voor als je huiswerk te doen hebt, het is een vrij veel voorkomende vorm van ontwijkinggedrag. Maar soms, vrij zelden zelfs, komt de drang tot opruimen of herinrichten ineens naar boven borrelen zonder dat je iets probeert te ontwijken.
Boeken op je bureau, een stapel onopgeruimde kleren of uitstekende papieren in kasten. Allemaal dingen die je ineens kunnen laten besluiten dat je ‘moet’ opruimen, iets waarmee je je ouders zodanig verbaasd dat zakgeldverhoging meteen wordt overwogen. Als je die stapels dan uiteindelijk hebt weggewerkt kan het best zijn dat ze binnen een week weer terug zijn, ook een heel normaal fenomeen.
En zo blijft de balans tussen opruimen en ontspannen nog ver weg, maar weinig mensen hebben die balans ooit gevonden. En nee, ik ben er niet één van…
Abonneren op:
Posts (Atom)