zondag 26 december 2010

Natuurijs 299/365

Het ijs onder je schaatsen kraakt, normaal schaats je op ijs dat netjes wit is en heerlijk glad waardoor het makkelijk gaat maar vandaag moet je hard werken om vooruit te komen. Terwijl je ook nog moet opletten om te voorkomen dat je hard op je gezicht gaat. Het ijs onder je voeten is donker, af en toe zie je dat de onderste laat ijs scheuren vertoont. De Gouwzee is zo dichtgevroren dat jij er nu met je schaatsen op staat en dat je een rondje aan het schaatsen bent, hoewel het windstil is ga je niet zo snel want je bent gewend aan net ijsbaan-ijs en dit is keihard en ruw natuurijs.

Een rondje Gouwzee, dik ingepakt ben je in de auto gestapt. Skibroek, handschoenen, sjaal, nu heb je het bloedheet want er staat niet alleen geen wind, het is ook nog eens drie graden boven nul en prachtig weer! Je bent halverwege, de zon begint al onder te gaan, misschien had je iets eerder moeten beginnen maar je bent al ruim over de helft. Nog een derde van het rondje te gaan en je bent pas anderhalf uur bezig. Heerlijk om eens iets anders te schaatsen dan dat stomme rondje op de ijsbaan. Het uitzicht is het ook wel waard, een bijna volledig dichtgevroren IJsselmeer met een heel dun laagje sneeuw dat door de wind, die er vandaag dan even niet is, in beweging wordt gehouden. Sneeuwduinen waar je doorheen moet klunen omdat schaatsen onmogelijk is omdat je met je ijzers het ijs niet eens meer voelt. IJszeilers houden onderling kleine races en kinderen spelen ijshockey, met een tennisbal bij gebrek aan echte puck (ook beter voor de omstanders waar de bal nog wel eens heen schiet). Halverwege zou je wel iets te drinken willen, maar ja, dat flesje water zit in je tas en die ligt in de auto en dat is toch nog even schaatsen. Doorzetten dan maar!

Als je klaar bent met het rondje doen je enkels toch wel pijn, je kon immers geen pauze nemen wanneer je maar wilde, zoals op de ijsbaan. Maar het was het absoluut waard, zo’n rondje Gouwzee, Van Monnickendam een rondje naar het IJsselmeer, dan naar Marken en weer terug, Volendam heb je voor een keer maar overgeslagen. En nu is het tijd voor warme chocomel, met slagroom!


Geniet er van! Met de groeten van de diepvriesvisjes in het IJsselmeer!

Merry Christmas!! 298/365



Humdumdumdumdumdumdum… falalalalalalalalala. Merry Christmas!! Mijn kennis van kerstliedjes is niet al te best moet ik eerlijk toegeven maar ik ken wel het deuntje. Dus bij deze. Het is Kerstmis dames en heren, een tijd van geven en delen. Ook wel een tijd van vergeten en vergeven. Familieruzies worden opzij gezet, vijanden zijn voor één dag vrienden. Alles in de geest van de kerstgedachte! Terwijl moeders, oma’s, vaders, opa’s, tantes, ooms, zussen, broers, en andere familieleden het eten voorbereiden worden in overige huizen de voorgerechten en toetjes gemaakt om de gastheer of vrouw toch een beetje te ontzien. En of je het nou met of zonder cadeautjes viert, het gaat allemaal om de gedachte!

Veel mensen vieren Kerst samen met familie, voor de zielige achterblijvers (expats, militairen, gestranden op ondergesneeuwde vliegvelden) rest er de schamele gedachte dat er ook nog oud&nieuw aankomt en dat de schade dan misschien weer ingehaald kan worden. Of je kruipt gewoon lekker bij elkaar met vrienden, dat is net zo goed en net zo gezellig. Misschien zelfs wel meer omdat er nauwelijks verplichtingen aan vast zitten. Kinderen mogen lekker laat opblijven, en iedereen mag zich volproppen en volschenken met lekker eten en goede (of slechte) drank. Het maakt niet uit hoeveel eten er uiteindelijk overblijft, hoeveel glazen er in een avond omgaan of dat de tv ondertussen aanstaat omdat er voor een keer een leuke kerstfilm op tv is. Alles in de geest van de kerstgedachte!

Je kunt Kerstmis natuurlijk ook veel simpeler vieren, lekker thuis met een mooie film en gewoon het gezin. Zeker als je twee kerstdagen te vullen hebt is dit een zeer geliefde oplossing. Is er een leuke of mooie film op tv? Dat scheelt dan maar weer, en anders huur je er toch gewoon eentje! Zo simpel is de 21ste eeuw dan ook weer. En lekker knus bankhangen met een bord heerlijk eten op je schoot mag zo nu en dan ook wel eens, daar is helemaal niks mis mee!

Ouderdom 297/365

Ouderdom is een vloek, zeggen sommigen. Maar daar zit hem nou net de vraag: hoezo zou ouderdom een vloek zijn? Kinderen kunnen juist niet wachten tot ze ouder worden. Je wordt langer, mag later opblijven, mag net zoveel als je grote broer/grote zus/ouders. Het beeld dat kinderen hebben bij ‘ouderdom’ is een leven van vrijheid, feestjes, en onbeperkte mogelijkheden. In werkelijkheid is het een wereld van huiswerk, regels over op tijd thuis komen, en het verplicht laten zien van je ID bij aankopen en dergelijke.

Voor volwassenen is de ouderdom vaak een vloek. Vanaf hun veertigste worden verjaardagen liever overgeslagen. Is dat een rimpel? Oh nee!! De wereld vergaat… Honderdduizend middeltjes worden ingeslagen om rimpels, ouderdomsvlekken, kwaaltjes enzovoorts tegen te gaan. De chemische mambo-jambo wereld viert bij elke generatie veertigers opnieuw een feestje. De portemonnee feest echter niet mee. Ook een middel tegen rimpels: botox. Daar hangen dan wel weer twee prijskaartjes aan in plaats van één. Één met een euroteken (of drie…), en een ander met het feit dat een gebotoxt gezicht amper of geen emoties kan vertonen. Dat worden ingewikkelde gesprekken als je een aantal cynische opmerkingen had bedacht…

Ouderdom is een feit, je wordt elk jaar ouder en hoe je ermee omgaat verschilt per persoon. De enigen die er echt iets over kunnen zeggen zijn de tachtig plussers, maar die zien het ook als iets verschrikkelijks en dan krijg je weer die opmerkingen als: ‘de jeugd van tegenwoordig…’ en ‘toen ik jong was…’ en ‘jij met je jonge benen…’. Je kent ze wel…

Verlanglijstje 296/365



Zo te zien is het weer tijd voor verlanglijstjes aan de Kerstman!

donderdag 23 december 2010

Ziek 295/365

Een dagje ziek. Soms verlang je er echt naar, na weken van werken of studeren is het echt tijd voor een dagje vrij. En een weekend is toch niet hetzelfde als een dagje ziek zijn. Lekker in de watten gelegd worden om te herstellen, maar terwijl je er wel van kan genieten. Want op het moment dat je echt ziek in je bed ligt wil je eigenlijk niets liever dan rust, slapen en verdwijnen onder je kussen.

Inmiddels is de winter echt in het land en begint de griep dus weer de kop op de steken, want griep is nu eenmaal dol op nat en koud weer. En koud is het zeker wel, nat iets minder door het ontbreken van regen (sneeuw werkt toch niet hetzelfde). Gevolg van dit heerlijke winterweer is dus niet alleen koude neuzen, vingers en tenen maar ook pijnlijke kelen, verstopte neuzen en bonzende hoofden. Of daar heb ik in ieder geval al de hele dag last van. Het kan wel verstandig zijn om elke dag minstens twee flesjes water aan vocht te drinken maar mijn keel vindt dat dus echt niet leuk op het moment! Dan kijk je naar buiten, naar die vriendelijke witte sneeuw en de gezellige ijspegels die aan de straatlantaarns hangen (die er trouwens massaal afvielen vandaag, levensgevaarlijk mijn straat) en wil je lekker een kop thee drinken, doet bij elke slok je keel pijn… Ik kan me betere winterdagen indenken. En gezien het vakantie is kan ik er niet eens een ‘dagje ziek’ vanaf snoepen. Ik kies slechte momenten om kou te vatten…

woensdag 22 december 2010

Belofte 294/365

Ideeën komen en gaan, soms blijft er één hangen, soms verdwijnen ze net zo snel weer en weet je alleen maar dat je een idee had maar niet meer wat dat precies was. Zo is er gisternacht een (naar mijn gevoel) urenlange droom in mijn hoofd blijven hangen dat perfect was voor een nieuw verhaal. Gevolg: ik zit al de hele dag de karakters voor in het verhaal uit te werken zonder dat ik eigenlijk een letter op papier heb gezet van het daadwerkelijke verhaal, een beetje ernstig. Nu heb ik wel een klein stukje geschreven maar dat is zo halverwege het daadwerkelijke verhaal dat het het plaatsen nog niet waard is, zo’n ruwe schets is het namelijk nog.

Dus hierbij geen ellenlange blog, maar een belofte op een stukje van mijn komende verhaal om te kijken wat jullie (de lezers van mijn blog) ervan vinden. Het komt er zo snel mogelijk aan, dat beloof ik!!

maandag 20 december 2010

Tijd 293/365

Tijd vliegt, zeker als je niet oplet. Ik zit inmiddels alweer bijna aan de helft van mijn tweede jaar als student en het jaar is alweer bijna om, terwijl ik me vorige oud&nieuw nog hartstikke goed kan herinneren en de zomervakantie voelt alsof hij een paar weken geleden pas is afgelopen. Alleen het weer laat duidelijk het verschil tussen de tijden zien. Toen was het dertig graden en lekker zonnig, nu ligt er zo’n dertig centimeter sneeuw en hangen er ijspegels aan de straatlantaarns.
En terwijl iedereen lekker binnen zit, met thee en warme chocomel, staan er in veel huizen gezellige kerstbomen ons te herinneren aan de tijd van het jaar, de tijd van geven en van vrienden en familie. Al glijdend door de sneeuw worden de laatste kerstinkopen nog gedaan, cadeautjes waarbij het gebaar het belangrijkst is maar je waardeert ze toch want ze komen van iemand die iets voor je betekent. Kerst is dan wel een belangrijke tijd voor de commercie maar voor de meeste mensen gaat het echt nog om gezellig bij elkaar zijn met familie die ze anders echt maar zelden zouden zien. Het geeft een soort houvast, je ziet elkaar tenminste één keer per jaar!

Zo kostte het ook wat tijd om mijn blog weer volledig bij te werken, ik schrijf alles namelijk nog steeds op papier en vergeet het vaak over te typen of heb er gewoon geen tijd voor, maar nu ben ik er eindelijk weer! Kijken hoe lang ik dat volhoudt, tijd zal het ons vertellen…

Gefeliciteerd mam!! 292/365

Vandaag is mijn moeder, Mardou, 48 jaar geworden. Tijd voor een feestje dus!

Een aantal jaar geleden vierde ze haar verjaardag in de Skeeve Skaes, het café bij de ijsbaan waar ik eerder over schreef. Dit jaar doen we dat weer, helaas kunnen er door de sneeuwval veel mensen niet komen omdat ze buiten Amsterdam wonen en lichtelijk zijn ingesneeuwd. Eefje zou ook komen maar die kwam zo lang vast te zitten op Utrecht Centraal door het treinverkeer dat volledig overhoop lag dat ze weer naar huis is gegaan, ze haalt het later weer in.

Na een paar heerlijke rondjes schaatsen crashen we lekker in het warme café, langzaam druppelen de gasten die wel konden komen binnen. Het is weer eens ouderwets gezellig, met alcohol, warme chocomel en bittergarnituur. De weegschaal zal vast van me houden gezien ik al zo’n twintig bitterballen en drie porties kipnuggets naar binnen heb gewerkt, maar dat wordt maar het goede voornemen voor volgend jaar: meer sporten. Hoewel het door de sneeuw buiten nog steeds hartstikke koud is en het heerlijk glijden is op de fiets is het buiten best te doen. En terwijl ik op Centraal met Eefje stond te overleggen (aan de telefoon) wat we gingen doen, heb ik ook nog even een aantal kerstcadeaus ingeslagen. Maar ik ga heerlijk lang slapen morgen want ik stort langzaam in, maar: Gefeliciteerd mam!!

Winterwonderland 291/365

Mijn straat was sneeuwvrij na een paar dagen regen en dooi, gewone straten en kale bomen. Zo ziet het er uit na een dag sneeuw (en deze ochtend nog). Goeiemorgen, ik ben wakker geworden in Winterwonderland!

Stroomstoring 290/365

9:30 Rustig stap ik de bus oud, de ijskoude buitenlucht weer in. Ik loop/glij over het busstation, dat bedekt is met een laag ijs en sneeuw. Mijn fiets staat er nog, dat is goed nieuws want die stond hier vannacht heel zielig alleen omdat ik een lift naar huis kreeg met de auto. Ik loop het Amstelstation binnen, waar het gelukkig een stuk warmer is. Die trein van 9:30 heb ik gemist, gelukkig kan ik die van 9:45 nog nemen en ben ik ook nog op tijd in Utrecht en op school.
“Dames en heren, wegens een stroomstoring op Utrecht Centraal is er op dit moment geen treinverkeer mogelijk van en naar Utrecht Centraal.”
Wat?! Dit had ik natuurlijk een keer moeten verwachten maar hier had ik me natuurlijk niet op voorbereid! Om 10:00 gaat er weer een trein, misschien. Wachten dan maar, het is nu 9:35. Ik neem plaats op een bankje op het perron, het is koud! Om 9:50 bel ik een klasgenoot, zij staat te wachten op Amsterdam Centraal en we besluiten na overleg te wachten tot 10:00, misschien rijdt die trein toch!

9:55. De trein naar Rotterdam is net langsgekomen, maar over die naar Utrecht heb ik nog niks gehoord.
“Door een stroomstoring is er op dit moment geen treinverkeer mogelijk van en naar Utrecht Centraal. Reizigers met bestemming Utrecht worden aangeraden via Rotterdam te reizen.”
Rotterdam?! Dat is zeker een uur om reizen! Ik loop weer naar de borden met de treinen, met ondertussen mijn klasgenoot weer aan de telefoon.

10:15 De stroomstoring is inmiddels verholpen maar alle gecancelde treinen komen niet meer in beweging. De eerste trein gaat weer om 11:15, dan zouden we om 12:00 op school zijn en nog maar een half uurtje les hebben. Bovendien moeten we dan nog een uur op een koud perron wachten. We besluiten onze leraar te mailen vanmiddag en gaan naar huis. Hier moet ik volgende keer een beter plan voor hebben besluit ik op weg naar huis.

Goeiemorgen 289/365

Half 7 ‘s ochtends en ik sta naast mijn bed omdat ik naar school moet, ik voel me een volslagen idioot. Het uitzicht naar buiten maakt nog iets goed van dit krankzinnige vroege tijdstip, kijk maar!

Otter 288/365

Mijn broertje heeft de laatste tijd iets met otters en toen we op www.icanhascheezburger.com aan het kijken waren stuitten we op dit filmpje van een baby-otter. Gezien het niet te weerstaan is, zo schattig is het, wil ik het graag met jullie delen:

TV item 287/365

Ik zou mijn item voor televisie nog online zetten, hier is het dan. Het onderwerp is de beweegtuin bij bejaardentehuis Zuylenstede in Utrecht:

De hoge hoed 287/365

De hoge hoed. Een magisch fenomeen waar goochelaars konijnen uittoveren, mannen een ouderwetse en classy uitstraling van krijgen en circus ringmeesters trucjes mee doen waardoor ze je aandacht vasthouden. Hij leent zich trouwens ook erg goed voor het trekken van lootjes voor iets. Andere hoge hoeden zijn vooral figuurlijk. Elke student in communicatie-studies heeft zo’n figuurlijke hoge hoed als het gaat om bronnen en informanten. En het liefst wil iedereen in andermans hoge hoeden kunnen graven zonder de eigen hoed prijs te geven.

Mijn hoge hoed is op bepaalde gebieden flink toereikend. Regisseurs, producenten, presentatoren, LARP’ers, buschauffeurs, alles leidt weer naar andere bronnen. Zo krijg ik nog wel eens de vraag of ik niet nog iemand weet. Nu help ik nog wel voor een schouderklopje of een ‘dank je wel’, maar later wordt dat toch wel een ander verhaal. Zij willen informatie en bronnen? Goed, maar er moet wel iets voor mij tegenover staan. Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!

Zondag 286/365

Schaatsen 285/365

Schaatsen, het ultieme winterplezier voor de noordelijke landen in Europa. De Jaap Eden baan is DE schaatsbaan in Amsterdam en nu het in verhouding heerlijk weer is, is het er ook hartstikke druk. Volgende week begint de kerstvakantie en de lessen weer, nu schaatst jong en oud er voor het plezier. Mensen tussen de 5 en 70 schaatst hier op krabbelaars, noren, combi-noren, ijshockeyschaatsen, kunstschaatsen, onderbinders, klapschaatsen met of zonder rekje tegen het vallen.

Schaatsen is het ultieme inburgeren, zeggen sommige mensen wel eens. En dat is toch ook een beetje zo. Afrikaanse landen kennen geen ijs waar je op kan schaatsen en toch zie je op de ijsbaan alle nationaliteiten, in een behoorlijk tempo ook nog. Snelle bewegingen van de mensen op ijshockeyschaatsen, sierlijke draaien van de kunstschaatsers en snelheid van hen op noren. Voor kinderen is er de krabbelbaan, voor de echte ijshockeyers de binnenbaan om ongelukken te voorkomen. Nu zijn die nooit echt uit te sluiten, als er iemand onderuit gaat en het zo druk is, gaan er echt wel wat meer mensen op hun gezicht. De hoop is altijd dat het jou niet gebeurd.

Verlangen 283/365

Vrijdagmiddag, de marteling… Nog maar een paar uur werken of naar school en dan beginnen die zalige twee dagen vrij waar je zo naar gesnakt hebt. De hele week beul je jezelf af om uit te leven naar het moment dat het vrijdagmiddag is, je in de trein/op de fiets/in de auto/naar buiten stapt en je weet: Nu hoef ik even niet meer!
Elk mens smacht elke vrijdag naar het moment dat het weekend begint, puur verlangen naar twee dagen voor jezelf, twee dagen bij slapen en nieuwe krachten op doen voor een nieuwe werk/schoolweek, twee dagen lekker sociaal zijn met vrienden en familie. Hoe je het weekend invult is niet interessant, wat wel interessant is, is elkaar lekker maken met verhalen over wat je in het weekend gaat doen. En iedereen doet het!

Wat ga jij dit weekend doen? Ik heb zaterdag afgesproken om met wat vrienden naar de film te gaan en zondag ga ik even bij m’n oma langs. Ooh hoe oud is je oma dan? Ja ze is inmiddels tachtig dus dan moet je toch af en toe langs hè? Ja ja, dat doe je toch wel als ze zo oud is hè, dan weet je niet meer hoe lang ze er is? Nee inderdaad, en wat ga jij dit weekend doen? …

Een standaard gesprekje over het komende weekend. Het maakt het verlangen naar je verdiende vrije dagen nog groter en dat is het helemaal waard. Nu is het slechts nog wachten, voor mij is het wachten tot mijn leraar eindelijk ophoudt met praten en wij ervandoor kunnen gaan. Maar waarom stopt hij nou niet, aaaaargh!!!

Google Maps 282/365

Google, grootste zoekmachine ter wereld. Standard zoekmachine van Windows en ook vaak van Apple. Google is meer dan een zoekmachine, de meest gebruikte tak van Google naast de standaard zoekmachine is wel Google Maps. En die is er goed voor een dosis verbazing en plezier. Zo is er laatst een grensconflict ontstaan tussen Costa Rica en Nicaragua. Wat was er gebeurt? Nicaragua had een militaire oefening gehouden op een eiland voor de kust van Costa Rica. Costa Rica reageerde woedend. Hoe durfde Nicaragua een militaire oefening om Costa Ricaans grondgebied te houden?! Nicaragua treft geen blaam, aldus het land, dat eiland hoort namelijk bij het grondgebied van Nicaragua, kijk maar naar Google Maps. Maps wist onmiddellijk welke fout er was gemaakt, want volgens een grensafspraak uit 1815 (en het laatste grenscontract dat er tussen de landen was) hoorde dat eiland inderdaad bij Costa Rica, Maps had de grens alleen fout aangegeven. Oeps…

Nou, hier zijn nog meer grappige en verbazingwekkende Google Maps dingentjes:

- Ga naar Google Maps, en dan naar Routebeschrijving (soms aangegeven als Directions). Typ bij A. China, en bij B. Japan. En kijk dan eens naar aanwijzing nummer 41.

- Doe dit nogmaals maar typ dan bij A. Tokyo, Japan, en bij B. Texas. Kijk eens naar aanwijzing nummer 21.

- En sinds wanneer zijn er in Nederland twee steden genaamd Tilburg, en ligt één daarvan in het Markermeer??

Krankzinnig 281/365

Krankzinnig! Oh ja? Wat is krankzinnig? Je kan er wel een definitie aan geven zoals de Van Dale doet, maar daarmee is er nog niet uitgelegd wat driekwart van de mensen ermee bedoelt. Want een opmerking als ‘krankzinnig’ wordt krankzinnig vaak gebruikt, hoewel vaak in een andere vorm:

Gek, gestoord, getikt, nuts (Engels), maf, knetter, idioot, etc. etc.
Hoe vaak hoor je deze woorden wel niet per dag? Inderdaad, krankzinnig vaak! Terwijl de helft van de tijd iets helemaal niet zo idioot is. Hoogstens niet zo slim, of nogal gewaagd. Denk daar maar eens over na!

Hangende muziek 280/365

Je hebt wel eens van die dagen dat je uit je bed stapt, de radio aanzet en een liedje hoort dat je de rest van de dag niet meer uit je hoofd krijgt. Het kan zelfs zijn dat je de tekst ervan niet eens kent en toch is het niet uit je hoofd te krijgen. Zomerhits slaan op deze manier aan, irritant simpele deuntjes met niet al te ingewikkelde teksten die makkelijk in je hoofd blijven hangen. Urenlang drijven dit soort lidjes je ongeveer tot waanzin, je zing of neuriet ze mee in de trein, bus, auto, op de fiets, etc. (ongeacht het feit dat je misschien helemaal niet kan zingen).
Niet alleen krijg je het liedje urenlang niet uit je hoofd en drijf je jezelf ongeveer tot waanzin, maar je loopt ook nog eens de kans dat je reisgenoten je praktisch uit de trein willen gooien. Levensgevaarlijk dus!

Radio 279/365

Radio, het medium van geluid en dus ergernis van doven en slechthorenden. Geen beelden betekent voornamelijk alles beschrijven zonder dat je idioot klinkt. Dat is een grotere opgave dan je zou denken maar het hoort er nu eenmaal bij.

Radio is ook een lichtpunt bij lange autoritten, tenzij je de grens oversteekt en je overgaat op Franse of Duitse zenders. Dat zijn de twee dichtstbijzijnde grenzen met een totaal andere taal, maar ik ga ervan uit dat Spaans, Italiaans, Pools en dergelijke talen niet veel beter zijn. Gelukkig hebben autoradio’s meestal een ingebouwde cd-speler. Of die het doet is natuurlijk een andere vraag.

Radio dient vooral als achtergrondgeluid want er is geen beeld dat je aandacht opeist en zelfs het nieuws val daardoor te negeren. Heerlijk toch?

Sinterklaas part 2 278/365


De huiskamer is gevuld met pakjes, stukjes papier met vlug gekrabbelde gedichten dwalen rond. Onopgemerkt probeert men nog bij het gedicht bij de bijbehorende surprise te plakken. Verder de avond in: alcohol doet langzaam zijn werk bij de volwassenen, suiker en ongeduld bij de kinderen. De avond kan nu twee kanten op: of hij eindigt vervelend in ruzies en met potentiële tranen, of hij blijft op hetzelfde niveau en eindigt in alle vriendelijkheid en met een aantal mensen die geen auto meer mogen rijden.
Een grabbelton gevuld met veel cadeaus die niet voor de ontvanger zijn levert frustratie op. Er wordt door de ontvanger slecht begrepen dat niet alles in die zak voor hem is, maar dat hij ook nog moet ‘uitdelen’. De grabbelton is echter een postzak gevuld met stro, wat een hoop troep geeft.

De cadeaus, niet al te lange duur van de hele avond en het eten houden er de vrede in. Alles loopt bij ons deze avond uiteindelijk zeer goed af. Gelukkig maar…

Sinterklaas part 1 277/365


Het sneeuwt, nee het STORMT buiten! Al sinds negen uur ’s ochtends is het zwaar aan het sneeuwen en waaien. Nog even en ik kan skiënd naar de Kinkerstraat. Want daar heb ik vanavond een sinterklaasfeestje, aan de andere kant van de stand dan waar ik woon. Dat wordt nog een interessant ritje naar huis vanavond…

Aaah Sinterklaas, een oeroude en onverwoestbare Nederlandse traditie. Nu klinkt het ineens alsof ik 180 ben, oeps dat was niet de bedoeling! Dan nog, ik vier Sinterklaas al sinds ik klein ben, hoewel ik me niet meer kan herinneren wanneer ik niet meer in Sinterklaas geloofde. Het echte feest is pas morgen maar vanavond vier ik het met vrienden. Pepernoten, taaitaai, soep, brood en gezelligheid zijn de hoofd-termen voor de avond die komen gaat. Hopelijk komen er ook een aantal beschamende gedichten, altijd goed voor de sfeer en humor.

Kapsel 276/365

Om aan de sleur te ontkomen is de eerste gedachte van veel mensen om naar de kapper te gaan. Een nieuw kapsel, nieuwe garderobe en je bent helemaal klaar voor een nieuwe start. Zo’n nieuwe start kost je een rib uit je lijf maar dan heb je ook wel wat.

Nu is een nieuwe haarstijl niet zo makkelijk te kiezen, je blijft makkelijk bij ‘oud en vertrouwt’, of je valt in herhaling. Een nieuwe haarkleur is de grootste drempel voor veel mensen. Een verfbeurt bij de kapper is duur, maar wel verstandig. Zeker als het de eerste keer is dat je je haar verft. Veel kleurexperimenten lopen vreemd af omdat mensen het zelf thuis doen en de gebruiksaanwijzing niet goed lezen. Gevolg? Groen haar, oranje strepen, verf is niet goed/genoeg ingetrokken of zelfs kale plekken, pijnlijke hoofdhuid en ernstige haaruitval. Dus is het de investering wel waard.

Ik zit al een tijdje met mijn haar, dat inmiddels behoorlijk lang is voor mijn doen. Nu is het hartstikke blond dus kan ik makkelijk elke kleur die ik maar wil nemen. Toch weet ik niet echt wat ik ermee moet, en ik durf niet zelf te gaan experimenteren… Dan blijf ik maar nog even blond.

woensdag 8 december 2010

Jimmink 275/365

Omdat dat bakkerswerk niks voor mij is begeef ik me in andere sectoren, op zoek naar iets nieuws. Het eerste waar ik navraag doe is boekhandel Jimmink.

Jimmink is een boekwinkel zoals een boekwinkel hoort te zijn! Rommelig, smalle gangetjes, grote stapels en kasten en de geur van oude en nieuwe boeken. Dagenlang kun je tussen de verschillende kasten zwerven, altijd vind je wel iets nieuws. En zo groot is de winkel niet eens! Reisboeken, kookboeken, fanatasy, self-help, ‘voor dummies’ en een computer om te bestellen wat ze nog niet hebben.

Boekwinkels die in boeken en films worden beschreven/getoond zijn vaak poorten naar een andere wereld. Jimmink komt het dichtste bij zo’n poort hier in Amsterdam!

Camera, geluid, en we zijn live! 274/365

Vandaag was de uitzending waar ik het gisteren voor aan het monteren was. Je merkte duidelijk dat iedereen toch wat nerveus was. Deze uitzending werd namelijk ook live uitgezonden (op internet), dus er kon niks fout gaan want er kon niks overgedaan worden. Het oefenen ging eigenlijk ook verschrikkelijk slecht.

Oefenen: Na de derde keer oefenen wil ik toch wel iets eten voor ik van mijn stoel val van de honger, maar gezien ik het geluid doe willen ze dat ik eet en mijn aandacht bij het geluid houdt op hetzelfde moment. Gaven ze me vijf minuten dan had ik dit broodje allang op gehad!

Een minuut voor de uitzending: Je voelt de spanning in de regie-kamer stijgen. Dit is echt niet normaal, mensen zijn volledig aan het stressen hier!

Vijf minuten in de uitzending: Op de site waar er wordt uitgezonden is nu eindelijk geluid, er bleek een kabel kapot te zijn. Kreeg ik eerst de halve regie over me heen of ik dat niet op kon lossen. Jongens, ik doe dan wel het geluid maar de kabels bij de computer die het signaal op internet stuurt ligt echt ver buiten mijn terrein!

Twintig minuten in de uitzending: De halve regie schrikt zich dood van een zin van één van de twee presentatoren. Dat was een opmerking die eigenlijk niet kon! De eindredacteur had dat op het laatste moment nog verandert omdat hij de tekst ‘te saai vond’. Dat had hij ons ook wel even mogen vertellen!

Na de uitzending: Hoewel we het allemaal geweldig vonden om te doen, zijn we toch wel blij er van af te zijn. Het is allemaal zo hectisch en gehaast, persoonlijk vind ik er niet veel aan… De leraar zei wel dat hij het nog nooit zo soepel heeft zien lopen!

De rest van dit semester doen we radio, ik denk toch dat dat meer ‘mijn ding’ is.

Monteren 273/365

Na het filmen van bejaarden dinsdag is het nu tijd om die beelden samen te vormen tot een interessant item.

Nadat ik mijn trein mistte door de gladheid, het heeft vannacht flink doorgesneeuwd, had de volgende een kwartier vertraging en nog was ik als eerste van mijn groepje die op school aankwam. Laura was per ongeluk in een stoptrein gestapt en Sanne zat bij de dokter en zou daarna komen.

Als laatste groepje waren we begonnen en als eerste waren we klaar. Met snel werken en weinig pauzes waren we al om twee uur weer buiten en op weg naar huis. Als de uitzending morgen ook zo verloopt, wordt het een eitje!

Sneeuw 272/365

Zaterdag sneeuwde het al maar bleef het niet liggen, vandaag is een ander verhaal. Dames en heren, het is nog niet eens december en er zijn al sneeuwpoppen, sneeuwballengevechten en mensen halen de slees alweer uit de schuur!

Het weer is gek geworden, normaal hebben we in Nederland rond januari de eerste sneeuw. Vorig jaar hadden we de eerste sneeuw halverwege december en nu zelfs voor het einde van november. En hoewel ik sneeuw leuk en gezellig vind (je associeert het toch met de feestdagen), is de snijdende wind wel wat minder. Door die wind wordt de gevoelstemperatuur deze week rond de -13 graden (celsius) geschat. Niet echt een pretje en het brengt herinneringen aan mijn ‘TNT-tijd’ omhoog. Nare, koude herinneringen om precies te zijn.

Oeh! Dat moet ik meenemen als we gaan wintersporten, een goede slee!!

Surprises 271/365

Naast gedichten schrijven hoort bij Sinterklaas ook het maken van surprises, zo mogelijk een nog grotere ramp. Het maken van surprises is tijdrovend, ingewikkeld, duur en irritant. Geworstel met kippengaas, geknoei met lijm en gevloek jegens stukjes karton die niet op hun plek willen blijven zitten. Daarnaast ben je uren bezig met opruimen, lijm van je vingers en kleren krijgen en pleisters op de opgelopen wonden plakken. Kortom: surprises maken is levensgevaarlijk!

En toch is het een terugkomende traditie, vanaf groep 1 van de basisschool begint het proces. Ouders komen ’s avonds naar school om een surprise te maken voor hun kind, het cadeau wordt ze nog door de Sint gegeven zodat de surprise niet kapot hoeft. Op mijn basisschool waren het in groep 1 en 2 versierde tassen en in groep 3 en 4 ‘echte surprises’. Vanaf groep 5 gaan de kinderen lootjes trekken en zelf surprises maken. School stelt er wel regels aan om te zorgen dat een surprise nog ergens op lijkt en niet gevuld is met viezigheid, vaak wordt er ook een ‘thema’ bedacht. Op latere leeftijd gebeurt dit ook in de eigen familiekring, maar dan zijn er geen regels en wordt er het jaar daarop veelal wraak genomen vanwege voorgaande jaren.

De mooiste surprise die ik ooit heb gekregen was in groep 3, een stekelvarken gemaakt door mijn vader, hij heeft nog jaren naast mijn bed gestaan maar is uiteindelijk toch verdwenen. Een aantal jaar geleden nam mijn neefje wraak nadat ik hem het jaar ervoor in een mengsel van behanglijm, cruesli, melk en piepschuim had laten graaien. Zijn mengsel bestond echter uit ketchup, alles uit hun voorraadkast dat over de datum heen was en verrot eekhoorntjesbrood (ja, die paddestoelensoort). Omdat ik de wraak al wel verwacht had, had ik een keukenhandschoen meegenomen, wat hij uiteraard niet eerlijk vond maar ik ben blij dat ik hem had. De lucht die uit die surprise kwam had ik nooit meer van mijn huid gekregen.

Ik vraag me eigenlijk nog steeds af wat er met dat stekelvarken is gebeurt…

Broden en sinterklaasliedjes 270/365

‘Zie de maan schijnt door de bomen, makkers staakt uw wildgeraas…’ Dit liedje heb ik de afgelopen zes uur zo’n dertig keer gehoord, samen met de rest van de cd! We dachten dat het wel leuk zou zijn om een sinterklaas cd af te spelen in de winkel, maar zes uur lang dezelfde liedjes is een beetje overdreven.

De andere cd die er lag waren Spaanse tango/salsa/makarena – achtige liedjes, niet heel erg veel beter. Dat was oorspronkelijk trouwens de enige cd aanwezig in de winkel, we hebben die sinterklaas cd zelf gekocht bij de Blokker. En terwijl we rondlopen met hete broden, op krukjes klimmen om overal bij te kunnen, klanten helpen en ondertussen rare dansjes doen om warm te blijven, neuriën we mee met de cd van de film ‘Sinterklaas en het geheim van het grote boek’ (of iets dergelijks). Nog even en we kunnen ze ook nog meezingen.

Het ironische was dat toen we na zes uur de cd’s wisselden, de cd-speler na één Spaans nummer in staking ging. Dat dat ding dat nog niet eerder heeft gedaan na zes uur dezelfde cd is me een raadsel.

Gedichtjes 269/365

Sinterklaas is weer in het land! En dat betekent dat het tijd is voor cadeautjes en lootjes trekken. Gevolg is dat je ook weer sinterklaasgedichtjes moet gaan schrijven, een tijdrovende bezigheid.

Het sinterklaasgedicht heeft namelijk een aantal ongeschreven regels of ‘richtlijnen’:

1. Het moet rijmen
2. Het moet grappig zijn
3. Het moet persoonlijk zijn
4. Het mag niet van internet komen
5. Het mag niet door iemand anders geschreven zijn
6. Het moet bij het cadeau horen
7. Het leukste is het als het raadselachtig is
8. Het moet de surprise die erbij hoort erbij betrekken

Deze richtlijnen zij neen ramp als je iemand eigenlijk niet goed kent en toch voor diegene een cadeau moet kopen en een bijbehorend gedicht/surprise maken. Het cadeau is nog te doen, daar kun je nog om verlanglijstjes vragen of om hulp. Bij de andere twee eigenlijk niet. Grrr…

Donker 268/365

De dagen worden steeds langer, en hoewel de wintertijd het nog een beetje probeert te redden is vroeg opstaan niet leuk meer. Niet dat vroeg opstaan ooit leuk is, maar als het buiten nog donker is werkt het nog meer tegen. Mensen zijn dagwezens, waarom begrijpen scholen en werk dat niet? Want ondanks deze wetenschap verwachten ze wel dat je om 8:30 aanwezig bent.

Het donker, vijand van het menselijk zicht, vriend van de vampier en ander gebroed dat het daglicht niet verdraagt. Om even een dramatisch momentje in te lassen. Je bent nog niet helemaal wakker en zit met je katerige hoofd (of je nou gedronken hebt of niet) op de fiets. Het is elke keer weer een wonder dat ik niet de Weespertrekvaart in fiets. Het is ook een wonder dat ik nog nooit een boete heb gehad voor fietsen zonder licht. Kennelijk zijn mijn acteertalenten beter dan ik dacht, gezien ik twee keer aan een boete ontvlucht ben. Ik denk dat ik gewoon een spot op mijn fiets plak, dan heb ik licht en zie ik tenminste ook nog iets!