Je bent rustig aan het werken, dingen aan het bespreken, aan het stressen over een deadline van een extra opdracht, als ineens het brandalarm gaat. Iedereen het gebouw uit!!
Op de basisschool hadden we minstens twee keer per jaar een brandoefening. Één keer aangekondigd, en één keer onverwachts. We moesten altijd al onze spullen achterlaten in de klas maar kregen daarna altijd een extra lange pauze. Op de middelbare school heb ik het in vijf jaar tijd maar één keer hoeven doen. En eigenlijk was er maar heel weinig aan want uiteindelijk gingen we niet naar het verplichte verzamelpunt als er echt brand zou zijn. Dat vond de school ‘teveel moeite en teveel tijd kosten’. Bovendien ging het alarm zo vaak af dat we het meestal negeerden. Als er een keer echt brand was geweest waren we waarschijnlijk allemaal verbrand…
Vandaag hadden we het niet verwacht, zelfs onze lerares wist van niks en wilde daarom dat we zo snel mogelijk allemaal meededen. Ze was een klein beetje nerveus dat het echt zou zijn, alsof dat niet meteen zou worden omgeroepen. Het was wel grappig om een keer mee te maken, ik had me namelijk vorige week al een keer afgevraagd of ze op mijn opleiding aan brandoefeningen deden. Mijn moeder had me een tijdje geleden verteld dat toen ze op de universiteit waar zij zat (ze ging pas studeren op haar 40ste dus dat is nog niet zo heel lang geleden) een keer brandoefening hadden en ze later een preek kregen dat ze niet hadden meegedaan. Wat bleek? Het brandalarm was in die uithoek van het gebouw helemaal niet te horen. Lijkt me redelijk belangrijk om dat ook weer te weten als schoolleiding maar dat zal wel aan mij liggen… Toen we eindelijk weer naar binnen mochten, na twintig minuten buiten te hebben moeten wachten, rook er trouwens wel iets lichtelijk gefrituurd binnen. Maar dat kan ook mijn fantasie geweest zijn.
Ik vind brandoefening iets belangrijks om eens per jaar te doen, maar zouden ze volgende keer een zonnigere dag kunnen kiezen? Die twintig minuten buiten wachten waren namelijk nogal koud…
vrijdag 28 mei 2010
woensdag 26 mei 2010
SLB 86/365
SLB, StudieLoopbaanBegeleiding, het meest onzinnige vak op school.
Ja, ik noem dit een vak want je kan er daadwerkelijk een studiepunt voor krijgen. Gesprekken voeren met een mentor is één ding, maar er daadwerkelijk opdrachten voor moeten maken is iets totaal anders. Eigenlijk slaat het ook nergens op want onze SLB’er (de docent/mentor) is heel streng over het maken van die opdrachten terwijl anderen het niets kan schelen. Behalve dan dat het oneerlijk is verdeeld is het verder vooral onzinnig, en onze SLB’er is de grootste chaoot in school.
Ze gaat pas dingen uitzoeken als je haar er naar vraagt en informatie komt altijd net te laat (net na de inschrijvingsperiode bijvoorbeeld). Ze is het hoofd van de SLB-sectie en ze bakt er niks van.
Maar wat houdt dit ‘vak’ eigenlijk in? Dat is een hele goede vraag, want na driekwart jaar is dat nog steeds onduidelijk. Behalve veel gepraat van haar houdt het vooral in: houdt gesprekken met haar en onderhoud je portfolio. Een portfolio ja, daar zet je wat informatie over jezelf in + de speciale SLB-opdrachten + de eindproducten (eindopdrachten) van ALLE werkgroepen. Een regelrechte ramp, want die opdrachten kun je dus nooit meer terugvinden!!
Dit vak is de nutteloosheid zelve…
Ja, ik noem dit een vak want je kan er daadwerkelijk een studiepunt voor krijgen. Gesprekken voeren met een mentor is één ding, maar er daadwerkelijk opdrachten voor moeten maken is iets totaal anders. Eigenlijk slaat het ook nergens op want onze SLB’er (de docent/mentor) is heel streng over het maken van die opdrachten terwijl anderen het niets kan schelen. Behalve dan dat het oneerlijk is verdeeld is het verder vooral onzinnig, en onze SLB’er is de grootste chaoot in school.
Ze gaat pas dingen uitzoeken als je haar er naar vraagt en informatie komt altijd net te laat (net na de inschrijvingsperiode bijvoorbeeld). Ze is het hoofd van de SLB-sectie en ze bakt er niks van.
Maar wat houdt dit ‘vak’ eigenlijk in? Dat is een hele goede vraag, want na driekwart jaar is dat nog steeds onduidelijk. Behalve veel gepraat van haar houdt het vooral in: houdt gesprekken met haar en onderhoud je portfolio. Een portfolio ja, daar zet je wat informatie over jezelf in + de speciale SLB-opdrachten + de eindproducten (eindopdrachten) van ALLE werkgroepen. Een regelrechte ramp, want die opdrachten kun je dus nooit meer terugvinden!!
Dit vak is de nutteloosheid zelve…
dinsdag 25 mei 2010
Analyse 85/365
‘Vroeger’ moest je voor dit vak een column schrijven, nu moet het zoiets zijn als een analyse.
Vanaf dag één heb ik er niet over gelogen. Politiek interesseert me niet! Geef mij maar een geschiedenis boek of een hersenkrakende puzzel of iets dergelijks, maar politiek, niet zo erg…
Vorig jaar besloten ze ineens het eindproduct van deze werkgroep te veranderen. Van een (politieke) column naar een nog veel saaiere analyse. Nu hoop ik dat u wel weet wat dat precies betekent en inhoud want ik heb dus geen flauw idee. En toch heb ik mijn analyse zonet naar mijn leraar opgestuurd. Bedacht in vier uur tijd, geheel veranderd en definitief geschreven in de laatste 25 minuten voor de deadline. Het is vragen om problemen maar zo ‘last-minute’ werk ik het beste.
En ik hou er gewoon van om het lot te tarten, vast geen gezonde hobby.
Vanaf dag één heb ik er niet over gelogen. Politiek interesseert me niet! Geef mij maar een geschiedenis boek of een hersenkrakende puzzel of iets dergelijks, maar politiek, niet zo erg…
Vorig jaar besloten ze ineens het eindproduct van deze werkgroep te veranderen. Van een (politieke) column naar een nog veel saaiere analyse. Nu hoop ik dat u wel weet wat dat precies betekent en inhoud want ik heb dus geen flauw idee. En toch heb ik mijn analyse zonet naar mijn leraar opgestuurd. Bedacht in vier uur tijd, geheel veranderd en definitief geschreven in de laatste 25 minuten voor de deadline. Het is vragen om problemen maar zo ‘last-minute’ werk ik het beste.
En ik hou er gewoon van om het lot te tarten, vast geen gezonde hobby.
Duif 84/365
Je zit rustig achter je computer als je moeder je ineens roept. Nee, voor een keer heeft ze niet je hulp nodig bij het koken of moet je de tafel dekken. Nee, ze heeft je hulp nodig om een verdwaalde duif naar buiten te jagen.
Ik maak geen grapje, mijn moeder stond buiten met een buurman te praten toen een duif dacht ‘Goh, laat ik dit huis eens binnenwandelen.’ Toen mijn moeder hem zag en hem naar buiten wilde jagen vloog het suffe beest (sorry duiven…) zo naar boven, de trap op en onze woonkamer in. Daar wilde hij naar buiten vliegen maar hij bedacht niet helemaal dat er een raam voor zat. Beest in paniek en wij maar proberen hem naar het openstaande raam te ‘begeleiden’. Het duurde even voor hij dat begreep…
Geloof je me niet?? Gelukkig heb ik er ook een foto van:
Ik maak geen grapje, mijn moeder stond buiten met een buurman te praten toen een duif dacht ‘Goh, laat ik dit huis eens binnenwandelen.’ Toen mijn moeder hem zag en hem naar buiten wilde jagen vloog het suffe beest (sorry duiven…) zo naar boven, de trap op en onze woonkamer in. Daar wilde hij naar buiten vliegen maar hij bedacht niet helemaal dat er een raam voor zat. Beest in paniek en wij maar proberen hem naar het openstaande raam te ‘begeleiden’. Het duurde even voor hij dat begreep…
Geloof je me niet?? Gelukkig heb ik er ook een foto van:
Huiswerk-robot 83/365
Bleh, ik wil een huiswerk-robot!
Het blijft me altijd een raadsel waar mijn tijd blijft tijdens een weekend, want dit is echt niet grappig meer. Gisteren was ik de hele dag in Utrecht en vandaag heb ik ook om één of andere reden helemaal geen tijd meer over. Bovendien heb ik niks gedaan of beleefd vandaag, wat nog veel vervelender is.
En het huiswerk stapelt zich maar op tot ik er ongeveer in verdrink dus wil ik een robot die het voor me doet, zodat ik gewoon rustig over een blog na kan denken in plaats van over stomme politieke analyses en werkplannen (ik weet niet eens wat een politieke analyse is). Mnehehe…
Het blijft me altijd een raadsel waar mijn tijd blijft tijdens een weekend, want dit is echt niet grappig meer. Gisteren was ik de hele dag in Utrecht en vandaag heb ik ook om één of andere reden helemaal geen tijd meer over. Bovendien heb ik niks gedaan of beleefd vandaag, wat nog veel vervelender is.
En het huiswerk stapelt zich maar op tot ik er ongeveer in verdrink dus wil ik een robot die het voor me doet, zodat ik gewoon rustig over een blog na kan denken in plaats van over stomme politieke analyses en werkplannen (ik weet niet eens wat een politieke analyse is). Mnehehe…
zaterdag 22 mei 2010
Utrecht 82/365
Alex (mijn lieflijk irritante broertje) mag vandaag test-dummy zijn voor een nieuw spel. Gevolg daarvan is dat ik dat in de afgelopen 24 uur ruim 3000 keer gehoord heb. Ach hij vindt het geweldig dus ben ik blij voor hem dat hij hiervoor is uitgekozen.
Nou ja, alsof ik jaarlijks nog niet genoeg in Utrecht ben zijn Mardou en ik de stad in. We hadden twee en een half uur om door de stad te slenteren voor we Alex weer op moesten halen, en in die tijd hebben we allebei een paar leuke dingen gevonden.
Eigenlijk best grappig, ik kom namelijk zelden in het centrum van Utrecht, terwijl in de buitenwijk genaamd de Uithof echt niks te beleven valt, behalve in slaap vallen dan maar dat komt door mijn opleiding dus laten we dat niet op de wijk afschuiven. Het centrum van Utrecht is best mooi maar ik heb gewoon niet zoveel met de stad zelf. Ik vind Amsterdam ook niet zo speciaal maar daar woon ik al 17 jaar dus dat is niet zo heel raar. Mensen kijken me raar aan als ik zeg dat ik nooit in Utrecht wil wonen omdat iedereen het zo’n leuke en gezellige studentenstad vindt. Maar ik voel dat er gewoon niet bij. Voor een dagje winkelen is de stad ideaal, met gezellige terrasjes en alles, maar meer dan dat…nee.
Maar nu struinen Mardou en ik winkel na winkel af, inmiddels in bezit van drie extra tassen omdat elke winkel om een onbekende reden perse een tas bij elke aankoop doet terwijl ze makkelijk kunnen zien dat je al twee tassen hebt en daar echt nog wel iets bij kan. Misschien moeten we ze maar eens in elkaar passen.
Altijd leuk, zo’n ongepland dagje de stad in.
P.S. Misschien heeft iemand het gemerkt, maar ik ben eindelijk weer helemaal bij met de blogs posten. En dit gaat zo blijven (tenzij ik op vakantie ben, maar dat is een ander geval).
Nou ja, alsof ik jaarlijks nog niet genoeg in Utrecht ben zijn Mardou en ik de stad in. We hadden twee en een half uur om door de stad te slenteren voor we Alex weer op moesten halen, en in die tijd hebben we allebei een paar leuke dingen gevonden.
Eigenlijk best grappig, ik kom namelijk zelden in het centrum van Utrecht, terwijl in de buitenwijk genaamd de Uithof echt niks te beleven valt, behalve in slaap vallen dan maar dat komt door mijn opleiding dus laten we dat niet op de wijk afschuiven. Het centrum van Utrecht is best mooi maar ik heb gewoon niet zoveel met de stad zelf. Ik vind Amsterdam ook niet zo speciaal maar daar woon ik al 17 jaar dus dat is niet zo heel raar. Mensen kijken me raar aan als ik zeg dat ik nooit in Utrecht wil wonen omdat iedereen het zo’n leuke en gezellige studentenstad vindt. Maar ik voel dat er gewoon niet bij. Voor een dagje winkelen is de stad ideaal, met gezellige terrasjes en alles, maar meer dan dat…nee.
Maar nu struinen Mardou en ik winkel na winkel af, inmiddels in bezit van drie extra tassen omdat elke winkel om een onbekende reden perse een tas bij elke aankoop doet terwijl ze makkelijk kunnen zien dat je al twee tassen hebt en daar echt nog wel iets bij kan. Misschien moeten we ze maar eens in elkaar passen.
Altijd leuk, zo’n ongepland dagje de stad in.
P.S. Misschien heeft iemand het gemerkt, maar ik ben eindelijk weer helemaal bij met de blogs posten. En dit gaat zo blijven (tenzij ik op vakantie ben, maar dat is een ander geval).
Protestdemonstratie 81/365
Vandaag was de demonstratie van studenten tegen het afschaffen van de studiefinanciering, het was lichtelijk waardeloos.
Ik ben student, en ik wil absoluut niet dat de studiefinanciering afgeschaft wordt of wordt omgezet in een algemene lening. Maar wat ze vandaag als ‘protestdemonstratie’ probeerden te verkopen was een klein beetje waardeloos.
Ik schat dat er zo’n 1000 studenten zijn gekomen, terwijl tijdens het scholieren protest tegen de 1040 uren-norm twee jaar geleden ruim 15.000 middelbare scholieren kwamen opdagen. Ik stond daar toen ook tussen en dat had uiteindelijk het gewenste effect.
De enige boodschap die enigszins effect zou kunnen hebben was SP-leider Emiel Roemers die begon met: “Tegen al mijn collega’s wil ik zeggen: blijf met je tengels van de studiefinanciering af!”
Maar verder, het was het gewoon niet. Het had een actie van duizenden studenten geweest kunnen zijn. Maar doordat het te kleinschalig aan was gepakt wisten alleen de Universiteit en Hogeschool van Amsterdam er vanaf. Ik doe immers de journalistiek opleiding in Utrecht, en zelfs daar had niemand ervan gehoord. En wij horen dat soort dingen te weten, met het oog op ons beroep in de toekomst.
Ik pleit absoluut dat er nog een actie moet komen, maar dan raad ik ook een betere organisatie aan en kondig de actie ook landelijk aan. De hoeveelheid studenten die komen is cruciaal, dus probeer er 30.000 (studentenprotest 22 jaar geleden) te krijgen, en niet 1000.
Ik ben student, en ik wil absoluut niet dat de studiefinanciering afgeschaft wordt of wordt omgezet in een algemene lening. Maar wat ze vandaag als ‘protestdemonstratie’ probeerden te verkopen was een klein beetje waardeloos.
Ik schat dat er zo’n 1000 studenten zijn gekomen, terwijl tijdens het scholieren protest tegen de 1040 uren-norm twee jaar geleden ruim 15.000 middelbare scholieren kwamen opdagen. Ik stond daar toen ook tussen en dat had uiteindelijk het gewenste effect.
De enige boodschap die enigszins effect zou kunnen hebben was SP-leider Emiel Roemers die begon met: “Tegen al mijn collega’s wil ik zeggen: blijf met je tengels van de studiefinanciering af!”
Maar verder, het was het gewoon niet. Het had een actie van duizenden studenten geweest kunnen zijn. Maar doordat het te kleinschalig aan was gepakt wisten alleen de Universiteit en Hogeschool van Amsterdam er vanaf. Ik doe immers de journalistiek opleiding in Utrecht, en zelfs daar had niemand ervan gehoord. En wij horen dat soort dingen te weten, met het oog op ons beroep in de toekomst.
Ik pleit absoluut dat er nog een actie moet komen, maar dan raad ik ook een betere organisatie aan en kondig de actie ook landelijk aan. De hoeveelheid studenten die komen is cruciaal, dus probeer er 30.000 (studentenprotest 22 jaar geleden) te krijgen, en niet 1000.
Tijd 80/365
Mijn vogeltje is nu meer dan een half jaar geleden overleden, en ik denk dat het tijd is om verder te gaan…
Begrijp me niet verkeerd, ik mis haar nog dagelijks. Dat beestje voelde als een deel van de familie en af en toe mis ik haar nog zo erg dat het pijn doet. Sommige vinden dat misschien overdreven maar ze voelde echt als een deel van ons gezin. Ze heeft zelfs de scheiding tussen mijn ouders meegemaakt en ging met mijn broertje en mij mee van het ene huis naar het andere (het wisselen tussen vader en moeder).
Ze kwam dan ook vaak nog in mijn dromen terug sinds haar dood (ze stierf door een stom en te voorkomen ongeluk waar ik het niet over wil hebben), maar afgelopen week droomde ik zo’n soortgelijke droom, met hetzelfde vrolijke gevoel, maar dan zonder haar maar met een ander (mij onbekend) diertje. Ik denk dus dat het tijd is om door te gaan en misschien zelfs wel tijd voor een nieuw huisdier.
Maar gezien niemand in huis weer een vogel aan kan door de herinnering aan haar (het vogeltje) en een kat geen optie is door de allergie van moeder en broertje, richt ik mijn hoop op de knaagdieren. Nu moet ik alleen mijn ouders nog over zien te halen, wat makkelijker gezegd is dan gedaan…
Begrijp me niet verkeerd, ik mis haar nog dagelijks. Dat beestje voelde als een deel van de familie en af en toe mis ik haar nog zo erg dat het pijn doet. Sommige vinden dat misschien overdreven maar ze voelde echt als een deel van ons gezin. Ze heeft zelfs de scheiding tussen mijn ouders meegemaakt en ging met mijn broertje en mij mee van het ene huis naar het andere (het wisselen tussen vader en moeder).
Ze kwam dan ook vaak nog in mijn dromen terug sinds haar dood (ze stierf door een stom en te voorkomen ongeluk waar ik het niet over wil hebben), maar afgelopen week droomde ik zo’n soortgelijke droom, met hetzelfde vrolijke gevoel, maar dan zonder haar maar met een ander (mij onbekend) diertje. Ik denk dus dat het tijd is om door te gaan en misschien zelfs wel tijd voor een nieuw huisdier.
Maar gezien niemand in huis weer een vogel aan kan door de herinnering aan haar (het vogeltje) en een kat geen optie is door de allergie van moeder en broertje, richt ik mijn hoop op de knaagdieren. Nu moet ik alleen mijn ouders nog over zien te halen, wat makkelijker gezegd is dan gedaan…
Lievelingetje 79/365
Het wapen van elke basisschoolleerling die graag een klasgenootje zwart wil maken: ‘Jij bent het lievelingetje van de juffrouw!’
En het vreselijke is, het irritante pestkopje heeft waarschijnlijk gelijk want kleine kinderen hebben een soort zesde zintuig als het gaat om het ontdekken van oneerlijkheid.
Maar hier op de universiteit (of het HBO) heb je dat zintuig nog steeds nodig, want het gebeurd nog steeds. Bijna elke leraar heeft wel zijn of haar lievelingetje(s).
Mijn Interview/Journalistiek Schrijven lerares laat dat altijd op een hele duidelijke manier blijken. Haar lievelingetjes zijn namelijk de enigen die bij het afgaan van de lijst (om te zien wie de opdracht wel of niet heeft ingeleverd) een opmerking krijgen (altijd positief), en ze worden nooit gebruikt als negatieve voorbeelden.
En zo leeft de basisschool eigenlijk voort op de universiteit, wat eigenlijk vreselijk is! Ik hield namelijk helemaal niet van de basisschool…
Nu ik er zo over nadenk houd ik eigenlijk helemaal niet van school. Hmmm…
En het vreselijke is, het irritante pestkopje heeft waarschijnlijk gelijk want kleine kinderen hebben een soort zesde zintuig als het gaat om het ontdekken van oneerlijkheid.
Maar hier op de universiteit (of het HBO) heb je dat zintuig nog steeds nodig, want het gebeurd nog steeds. Bijna elke leraar heeft wel zijn of haar lievelingetje(s).
Mijn Interview/Journalistiek Schrijven lerares laat dat altijd op een hele duidelijke manier blijken. Haar lievelingetjes zijn namelijk de enigen die bij het afgaan van de lijst (om te zien wie de opdracht wel of niet heeft ingeleverd) een opmerking krijgen (altijd positief), en ze worden nooit gebruikt als negatieve voorbeelden.
En zo leeft de basisschool eigenlijk voort op de universiteit, wat eigenlijk vreselijk is! Ik hield namelijk helemaal niet van de basisschool…
Nu ik er zo over nadenk houd ik eigenlijk helemaal niet van school. Hmmm…
IB-sukkels 78/365
En zo hang je ‘gezellig’ drie kwartier aan de telefoon.
De IB-groep, nu DUO genoemd, is weer eens rampzalig. Mijn vader zou meer dan 200 euro per maand aan mij moeten bijdragen omdat hij genoeg zou hebben verdiend (in 2008). Kan best zijn maar 200 euro per maand is niet niks en kennelijk houdt de IB-groep wel rekening met het inkomen van twee ouders maar bedenken ze niet dat die ouders gescheiden kunnen zijn en dus niet op elkaar kunnen terugvallen. Gevolg is dat mijn vader nu met de IB-groep moet gaan bellen omdat ik niet met ze in discussie mag vanwege ‘persoonlijke gegevens’ (niet dat mijn vader me die gegevens niet allang had gegeven). Maar wanneer je als volwassene met een fulltime baan tijd vindt om de IB-sukkels te bellen is me een raadsel. Ze zijn namelijk open van maandag tot en met vrijdag, van 9:00 tot 17:00 en ergens rond 13:00 is er pauze. Bovendien is het heel normaal om meer dan een kwartier in de wacht te worden gezet.
Niet echt ideaal als je een fulltime baan hebt en niemand anders het mag regelen sukkels!!
De IB-groep, nu DUO genoemd, is weer eens rampzalig. Mijn vader zou meer dan 200 euro per maand aan mij moeten bijdragen omdat hij genoeg zou hebben verdiend (in 2008). Kan best zijn maar 200 euro per maand is niet niks en kennelijk houdt de IB-groep wel rekening met het inkomen van twee ouders maar bedenken ze niet dat die ouders gescheiden kunnen zijn en dus niet op elkaar kunnen terugvallen. Gevolg is dat mijn vader nu met de IB-groep moet gaan bellen omdat ik niet met ze in discussie mag vanwege ‘persoonlijke gegevens’ (niet dat mijn vader me die gegevens niet allang had gegeven). Maar wanneer je als volwassene met een fulltime baan tijd vindt om de IB-sukkels te bellen is me een raadsel. Ze zijn namelijk open van maandag tot en met vrijdag, van 9:00 tot 17:00 en ergens rond 13:00 is er pauze. Bovendien is het heel normaal om meer dan een kwartier in de wacht te worden gezet.
Niet echt ideaal als je een fulltime baan hebt en niemand anders het mag regelen sukkels!!
Nationale Week van het Huisdier 77/365
Het is de Nationale Week van het Huisdier!
Geloof me, dat weet ik ook alleen maar omdat ik het op de radio hoorde en daarna op heb gezocht. Maar het is wel zo. Dus ik weet niet wat je al hebt gedaan voor je huisdier deze week maar hier zijn nog een paar opties voor de laatste dagen om het een beetje goed te maken met je harige/schubbige/geveerde vriendje:
- Een extra lange strandwandeling (ik raad je aan om dit niet met je kanarie te doen…)
- Iets extra’s als voer (bot, vis, vruchten, etc.)
- Eindelijk eens een grotere/nieuwe kooi aanschaffen (alleen vogels zullen dit waarderen)
- Een groter aquarium/terrarium aanschaffen (nee, ook dit is niet geschikt voor katten/honden, en ook niet voor vogels trouwens)
- Het aquarium/terrarium/de kooi/kattenbak eindelijk eens schoonmaken (just in case je dat steeds ‘vergeet’, arm beestje)
-Een nieuw kussen aanschaffen, speciaal voor hem/haar (katten en honden zullen je dankbaar zijn, een paar speeltjes doen het ook altijd goed)
- Extra tijd en/of aandacht aan het dier besteden
Geloof me, als het nog mogelijk was zou ik het ook doen, maar helaas… mijn vogeltje is veels te jong overleden… Ik mis haar.
Geloof me, dat weet ik ook alleen maar omdat ik het op de radio hoorde en daarna op heb gezocht. Maar het is wel zo. Dus ik weet niet wat je al hebt gedaan voor je huisdier deze week maar hier zijn nog een paar opties voor de laatste dagen om het een beetje goed te maken met je harige/schubbige/geveerde vriendje:
- Een extra lange strandwandeling (ik raad je aan om dit niet met je kanarie te doen…)
- Iets extra’s als voer (bot, vis, vruchten, etc.)
- Eindelijk eens een grotere/nieuwe kooi aanschaffen (alleen vogels zullen dit waarderen)
- Een groter aquarium/terrarium aanschaffen (nee, ook dit is niet geschikt voor katten/honden, en ook niet voor vogels trouwens)
- Het aquarium/terrarium/de kooi/kattenbak eindelijk eens schoonmaken (just in case je dat steeds ‘vergeet’, arm beestje)
-Een nieuw kussen aanschaffen, speciaal voor hem/haar (katten en honden zullen je dankbaar zijn, een paar speeltjes doen het ook altijd goed)
- Extra tijd en/of aandacht aan het dier besteden
Geloof me, als het nog mogelijk was zou ik het ook doen, maar helaas… mijn vogeltje is veels te jong overleden… Ik mis haar.
Hoogtevrees 76/365
Dan ben je een booteigenaar, doet je mastlicht het niet en kun je het niet zelf repareren omdat je hoogtevrees hebt.
Dit overkwam mijn lieve vader vandaag. Meneer heeft om onbekende redenen in de afgelopen vijf jaar ineens hoogtevrees ontwikkeld en durft niet te klimmen in alles dat beweegt en waarbij hij niet gezekerd is. Als voorbeeld: een ladder opklimmen die tegen een mast van een boot gebonden staat die in het water ligt en dus beweegt.
Maar mijn broertje en ik kregen dat stomme mastlicht niet los omdat de hele bende vastgeroest zat en Alex (het broertje) heel geniaal het glas van het lampje gebroken had en daarmee het enige houvast op dat stomme ding.
Dus moest Bart (mijn vader) naar boven, en dat vond hij niet bepaald leuk… Hij kwam heelhuids beneden hoor, maar toen bleek dat het lampje niet het probleem is want dat is nu vervangen en het mastlicht doet het nog steeds niet. Dat vond hij nog minder leuk, haha!
Dit overkwam mijn lieve vader vandaag. Meneer heeft om onbekende redenen in de afgelopen vijf jaar ineens hoogtevrees ontwikkeld en durft niet te klimmen in alles dat beweegt en waarbij hij niet gezekerd is. Als voorbeeld: een ladder opklimmen die tegen een mast van een boot gebonden staat die in het water ligt en dus beweegt.
Maar mijn broertje en ik kregen dat stomme mastlicht niet los omdat de hele bende vastgeroest zat en Alex (het broertje) heel geniaal het glas van het lampje gebroken had en daarmee het enige houvast op dat stomme ding.
Dus moest Bart (mijn vader) naar boven, en dat vond hij niet bepaald leuk… Hij kwam heelhuids beneden hoor, maar toen bleek dat het lampje niet het probleem is want dat is nu vervangen en het mastlicht doet het nog steeds niet. Dat vond hij nog minder leuk, haha!
15 mei 75/365
De laatste tijd heb ik steeds meer last van inspiratie-loosheid, wat officieel geen woord is maar nou en!!
Dus, in plaats van 10 activiteiten tegen verveeldheid, ga ik een lijst posten van 5 opvallende dingen die in de geschiedenis gebeurd zijn op 15 mei (in de volgorde waarop ik ze vond, niet qua tijd), zo leren jullie nog eens wat geschiedenis:
15 mei:
1:
1928 – Mickey Mouse heeft zijn eerste optreden (tekenfilm Plane Crazy)
Wist je dat Walt Disney Mickey eerst Mortimer wilde noemen? Maar zijn vrouw vond deze naam te serieus en noemde hem Mickey.
2:
1648 – Vrede van Münster
Het einde van de 80-jarige oorlog tussen Nederland en Spanje, Nederland is eindelijk onafhankelijk.
3:
1914 – Tenzing Norgay geboren (overleden in 1986)
Tenzing Norgay was de Nepalese sherpa die samen met Edmund Hillary als eerste twee mensen in de geschiedenis de Mount Everest beklommen en de top behaalde (in 1953). De twee hebben onderling afgesproken nooit te zeggen wie de eerste was en hebben dit geheim beide mee het graf ingenomen.
4:
1252 – Paus Innocentius IV tekent de wet die toestaat dat ‘ketters’ (mensen die niet het Katholieke geloof aanhingen) door de inquisitie (rechtbank van de kerk) mogen worden gemarteld tijdens de ondervraging.
Heel ironisch, zijn naam is in het Engels ‘Innocent’ (betekenis: onschuldig). Kennelijk had hij hier beter over na moeten denken.
5:
1567 – Mary, Queen of Scots (Maria, Koningin der Schotten), trouwt voor de derde keer. Met James Hepburn, 4th Earl of Botwell (4de graaf van Botwell).
Het huwelijk, net als Maria’s eerdere huwelijken, werden door het volk, de Lords (de ministers) en de Clan Chiefs (leiders van de Schotse Clans) afgekeurd en in hetzelfde jaar werd ze afgezet om ‘ingeruild’ te worden voor haar zoon. Ze werd gevangengezet voor de moord op haar tweede man, samen met Hepburn, maar ontsnapte uit de gevangenis waarna ze naar haar Koninklijke nicht (Elizabeth I van Engeland) vluchtte. Toen ze daar plotseling aanspraak op de troon maakte werd ze gearresteerd en twintig jaar lang opgesloten. Toen in 1587 haar naam opdook in een complot om Elizabeth I te vermoorden (de Katholieken in het Protestantse Engeland hadden hun hoop gevestigd op de Katholieke Maria, in plaats van de Protestantse Elizabeth) kreeg ze een schijnproces en werd onthoofd. Haar wen te sterven met de kroon op het hoofd werd ingewilligd en vervuld.
Dus, in plaats van 10 activiteiten tegen verveeldheid, ga ik een lijst posten van 5 opvallende dingen die in de geschiedenis gebeurd zijn op 15 mei (in de volgorde waarop ik ze vond, niet qua tijd), zo leren jullie nog eens wat geschiedenis:
15 mei:
1:
1928 – Mickey Mouse heeft zijn eerste optreden (tekenfilm Plane Crazy)
Wist je dat Walt Disney Mickey eerst Mortimer wilde noemen? Maar zijn vrouw vond deze naam te serieus en noemde hem Mickey.
2:
1648 – Vrede van Münster
Het einde van de 80-jarige oorlog tussen Nederland en Spanje, Nederland is eindelijk onafhankelijk.
3:
1914 – Tenzing Norgay geboren (overleden in 1986)
Tenzing Norgay was de Nepalese sherpa die samen met Edmund Hillary als eerste twee mensen in de geschiedenis de Mount Everest beklommen en de top behaalde (in 1953). De twee hebben onderling afgesproken nooit te zeggen wie de eerste was en hebben dit geheim beide mee het graf ingenomen.
4:
1252 – Paus Innocentius IV tekent de wet die toestaat dat ‘ketters’ (mensen die niet het Katholieke geloof aanhingen) door de inquisitie (rechtbank van de kerk) mogen worden gemarteld tijdens de ondervraging.
Heel ironisch, zijn naam is in het Engels ‘Innocent’ (betekenis: onschuldig). Kennelijk had hij hier beter over na moeten denken.
5:
1567 – Mary, Queen of Scots (Maria, Koningin der Schotten), trouwt voor de derde keer. Met James Hepburn, 4th Earl of Botwell (4de graaf van Botwell).
Het huwelijk, net als Maria’s eerdere huwelijken, werden door het volk, de Lords (de ministers) en de Clan Chiefs (leiders van de Schotse Clans) afgekeurd en in hetzelfde jaar werd ze afgezet om ‘ingeruild’ te worden voor haar zoon. Ze werd gevangengezet voor de moord op haar tweede man, samen met Hepburn, maar ontsnapte uit de gevangenis waarna ze naar haar Koninklijke nicht (Elizabeth I van Engeland) vluchtte. Toen ze daar plotseling aanspraak op de troon maakte werd ze gearresteerd en twintig jaar lang opgesloten. Toen in 1587 haar naam opdook in een complot om Elizabeth I te vermoorden (de Katholieken in het Protestantse Engeland hadden hun hoop gevestigd op de Katholieke Maria, in plaats van de Protestantse Elizabeth) kreeg ze een schijnproces en werd onthoofd. Haar wen te sterven met de kroon op het hoofd werd ingewilligd en vervuld.
donderdag 20 mei 2010
Ontslagen 74/365
Vandaag is er iets gebeurd dat ik niet verwachtte…
Nu is dat niet zo speciaal want er gebeurt vrij veel in het leven dat een mens niet verwacht. Struikelen, vallen, een oude bekende tegenkomen, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over ongeplande dagelijkse dingen maar dan klik je deze site vast binnen drie minuten weg en ergens denk ik niet dat dat de bedoeling is.
Nou ja, ik ging vandaag gewoon naar mijn werk, trein in, trein uit, gebouw in, spullen uitpakken, en ga zo maar door, toen na ongeveer een kwartier de PA van de grote maffe baas waar ik al een keertje eerder over schreef vroeg of ze me even kon spreken. Onder vier ogen! Natuurlijke reactie van mij: ik word bijzonder argwanend. En dat was terecht ook.
Het kantoor heeft namelijk niet genoeg werk voor nog een zesde werknemer en als oproepkracht is het heel simpel, ze stoppen met me op te roepen. Gevolg: ik heb geen werk meer.
Eigenlijk baal ik er best wel van, en ik ben normaal helemaal geen persoon om te balen over werk. Damn…
Nu is dat niet zo speciaal want er gebeurt vrij veel in het leven dat een mens niet verwacht. Struikelen, vallen, een oude bekende tegenkomen, en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan over ongeplande dagelijkse dingen maar dan klik je deze site vast binnen drie minuten weg en ergens denk ik niet dat dat de bedoeling is.
Nou ja, ik ging vandaag gewoon naar mijn werk, trein in, trein uit, gebouw in, spullen uitpakken, en ga zo maar door, toen na ongeveer een kwartier de PA van de grote maffe baas waar ik al een keertje eerder over schreef vroeg of ze me even kon spreken. Onder vier ogen! Natuurlijke reactie van mij: ik word bijzonder argwanend. En dat was terecht ook.
Het kantoor heeft namelijk niet genoeg werk voor nog een zesde werknemer en als oproepkracht is het heel simpel, ze stoppen met me op te roepen. Gevolg: ik heb geen werk meer.
Eigenlijk baal ik er best wel van, en ik ben normaal helemaal geen persoon om te balen over werk. Damn…
Deadline 73/365
Grrr…
Niet gevreesd, ik ben niet (heel) gevaarlijk hoor. Ik ben gewoon een beetje gestrest. Mijn lerares heeft namelijk een deadline voor een artikel over lerarentekort op zondag avond gesteld (aanstaande zondag) en ik moet eigenlijk naar een paar basisscholen voor mijn artikel.
Drie maal raden, ja inderdaad, de basisscholen zijn nog dicht en ik zit dus klem. Uch! Nu moet ik alles en iedereen gaan bellen en maar hopen dat ik de goede nummers heb en dat er iemand opneemt… Irritant!! Dat ga ik nu maar even doen.
Niet gevreesd, ik ben niet (heel) gevaarlijk hoor. Ik ben gewoon een beetje gestrest. Mijn lerares heeft namelijk een deadline voor een artikel over lerarentekort op zondag avond gesteld (aanstaande zondag) en ik moet eigenlijk naar een paar basisscholen voor mijn artikel.
Drie maal raden, ja inderdaad, de basisscholen zijn nog dicht en ik zit dus klem. Uch! Nu moet ik alles en iedereen gaan bellen en maar hopen dat ik de goede nummers heb en dat er iemand opneemt… Irritant!! Dat ga ik nu maar even doen.
In slaap gevallen... 72/365
Er komt een moment en dan overkomt het je: je valt in slaap in het openbaar vervoer en wordt te laat wakker!
Mij overkwam dat dus vandaag. Terwijl ik al te laat aan het komen was kon ik mijn ogen niet meer open houden (na een slechte nacht is dat niet zo’n hele rare eigenschap van mij, geloof me maar) en viel ik in slaap in de Trein van Den Helder naar Nijmegen. Ik stap in op Amsterdam Centraal en ik moet eruit op Utrecht Centraal.
Normaal word ik altijd wakker als Utrecht wordt omgeroepen. Maar vandaag had ik mijn koptelefoon nog op en de muziek nog aan. Je raad het al: ik hoorde het omroepen dus niet.
Toen ik wakker werd, 5 minuten na het passeren van station Utrecht Centraal, was ik dan ook compleet gedesoriënteerd. Waar was ik? Hoe laat was het? Waar was ik naar op weg? Wat was de volgende halte? En hoe lang duurde het nog voordat ik daar was?
Allemaal basisvragen die zich dan door je hoofd afspelen, dat en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik dus mijn station had gemist. Toen mijn vader aan het begin van dit jaar zei dat dat ooit zou gebeuren had ik hem uitgelachen. Ik moet een lach terugnemen dus.
Nou ja, nadat een aardige schoonmaker van de NS zo vriendelijk was me in te lichten en ik op mijn horloge had gekeken wist ik wat meer. Ik zat in de trein. Het was inmiddels 11 uur (de trein passeerde Utrecht om 10 voor 11). Ik was op weg naar Nijmegen. De volgende halte was Veenendaal-De Klomp. En het aankomen daar duurde nog ongeveer 18 minuten.
Daarmee kon ik ook uitrekenen dat ik de belangrijke lessen die ik had nog wel zou gaan halen, dus was ik daarover opgelucht. Maar ik had ook het gevoel dat ik mijlenver van de beschaving af aan het raken was. En ik had wel een beetje gelijk, vergeleken met Amsterdam en Utrecht is station Veenendaal-De Klomp echt in niemandsland.
Gelukkig ging de trein terug wel een minuut nadat ik uitstapte. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest om in Utrecht uit te stappen…
Mij overkwam dat dus vandaag. Terwijl ik al te laat aan het komen was kon ik mijn ogen niet meer open houden (na een slechte nacht is dat niet zo’n hele rare eigenschap van mij, geloof me maar) en viel ik in slaap in de Trein van Den Helder naar Nijmegen. Ik stap in op Amsterdam Centraal en ik moet eruit op Utrecht Centraal.
Normaal word ik altijd wakker als Utrecht wordt omgeroepen. Maar vandaag had ik mijn koptelefoon nog op en de muziek nog aan. Je raad het al: ik hoorde het omroepen dus niet.
Toen ik wakker werd, 5 minuten na het passeren van station Utrecht Centraal, was ik dan ook compleet gedesoriënteerd. Waar was ik? Hoe laat was het? Waar was ik naar op weg? Wat was de volgende halte? En hoe lang duurde het nog voordat ik daar was?
Allemaal basisvragen die zich dan door je hoofd afspelen, dat en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik dus mijn station had gemist. Toen mijn vader aan het begin van dit jaar zei dat dat ooit zou gebeuren had ik hem uitgelachen. Ik moet een lach terugnemen dus.
Nou ja, nadat een aardige schoonmaker van de NS zo vriendelijk was me in te lichten en ik op mijn horloge had gekeken wist ik wat meer. Ik zat in de trein. Het was inmiddels 11 uur (de trein passeerde Utrecht om 10 voor 11). Ik was op weg naar Nijmegen. De volgende halte was Veenendaal-De Klomp. En het aankomen daar duurde nog ongeveer 18 minuten.
Daarmee kon ik ook uitrekenen dat ik de belangrijke lessen die ik had nog wel zou gaan halen, dus was ik daarover opgelucht. Maar ik had ook het gevoel dat ik mijlenver van de beschaving af aan het raken was. En ik had wel een beetje gelijk, vergeleken met Amsterdam en Utrecht is station Veenendaal-De Klomp echt in niemandsland.
Gelukkig ging de trein terug wel een minuut nadat ik uitstapte. Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest om in Utrecht uit te stappen…
Tekenfilms 71/365
Eigenlijk heb ik geen flauw idee waar ik vandaag over wil schrijven… Wolken misschien?
Of dat de zon eindelijk weer aan het schijnen is na weken van wolken? Ik weet het echt niet. Niks kunnen verzinnen is echt heel vervelend, maar ja. Hoewel, nu ik wolken zeg moet ik denken aan een film die ik vandaag heb gezien: Cloudy with a chance of Meatballs.
Echt een geniale film trouwens! Maar je hebt wel honger aan het einde. Het gaat over een uitvinder die een apparaat (per ongeluk) de lucht in lanceert die regen/water verandert in eten. Ik vind het behalve een origineel concept ook een hele geweldige vormgeving. Ik beken, ik keek hem online omdat ik geen tijd heb om eens een keer rustig naar de bioscoop te gaan door school, en daardoor zag ik hem niet in 3D maar ik houd nou eenmaal van animatiefilms.
Sommigen vinden het misschien kinderachtig maar ik ben nog altijd een groot fan van de Disney films, vooral van de zogenaamde ‘Disney Classics’. Ik kan me echt niet meer herinneren hoe vaak ik de Leeuwenkoning of Mulan al niet heb gezien! Ze blijven geweldig, en de Leeuwenkoning was de eerste Disney film die ik ooit heb gezien, hij blijft speciaal voor me. Sterker nog, op de Leeuwenkoning na heb ik alle Disney films nog op videoband (Albert Heijn had ooit een actie waar je gratis de Leeuwenkoning op dvd kreeg als je de videoband inleverde en onze videoband versie was een beetje grijs gedraaid). Hoe old school. Helaas is de videorecorder bij mijn vader lang geleden gesneuveld en kan ik ze nu alleen nog bij mijn moeder kijken. Ik denk dat ik daar eens een eigen tv’tje moet aanschaffen voor die videorecorder.
Of dat de zon eindelijk weer aan het schijnen is na weken van wolken? Ik weet het echt niet. Niks kunnen verzinnen is echt heel vervelend, maar ja. Hoewel, nu ik wolken zeg moet ik denken aan een film die ik vandaag heb gezien: Cloudy with a chance of Meatballs.
Echt een geniale film trouwens! Maar je hebt wel honger aan het einde. Het gaat over een uitvinder die een apparaat (per ongeluk) de lucht in lanceert die regen/water verandert in eten. Ik vind het behalve een origineel concept ook een hele geweldige vormgeving. Ik beken, ik keek hem online omdat ik geen tijd heb om eens een keer rustig naar de bioscoop te gaan door school, en daardoor zag ik hem niet in 3D maar ik houd nou eenmaal van animatiefilms.
Sommigen vinden het misschien kinderachtig maar ik ben nog altijd een groot fan van de Disney films, vooral van de zogenaamde ‘Disney Classics’. Ik kan me echt niet meer herinneren hoe vaak ik de Leeuwenkoning of Mulan al niet heb gezien! Ze blijven geweldig, en de Leeuwenkoning was de eerste Disney film die ik ooit heb gezien, hij blijft speciaal voor me. Sterker nog, op de Leeuwenkoning na heb ik alle Disney films nog op videoband (Albert Heijn had ooit een actie waar je gratis de Leeuwenkoning op dvd kreeg als je de videoband inleverde en onze videoband versie was een beetje grijs gedraaid). Hoe old school. Helaas is de videorecorder bij mijn vader lang geleden gesneuveld en kan ik ze nu alleen nog bij mijn moeder kijken. Ik denk dat ik daar eens een eigen tv’tje moet aanschaffen voor die videorecorder.
Terugblik op Barcelona 70/365
Oké, de vorige berichten over Barcelona waren wat kort, en hoewel opgeleukt met foto’s, en niet erg beschrijvend. Maar wat wil je?? Ik typte ze over vanuit mijn niet zo hele grote reisdagboek.
Barcelona was geweldig!! Maar ik heb ernstig het gevoel dat ik nu weet hoe een jetlag voelt, die nacht doorhalen op het vliegveld was niet zo prettig…
Laten we bij het begin beginnen. Nadat ik dus een schamele 2 en een half uur had geslapen werd ik alweer mijn bed uitgetrokken om te douchen, aan te kleden, koffer in achterbak te smijten en naar het vliegveld te vertrekken. Daar hebben mijn moeder en ik meteen een bak koffie naar binnen gegoten want we functioneren beide niet zo best voor 12 uur en mijn broertje is een compleet warhoofd dus anders waren we denk ik ergens in IJsland beland, niet dat dat mogelijk bleek te zijn maar dat wisten we toen nog niet (zie vorige blog en de aswolk). Nou ja, bij de aankomst zijn we door gegaan naar het hotel, hebben onze bagage ingeleverd en hoorden dat we om 13:00 in konden checken. Dat vonden we wel best want dan konden we tegelijk even een dutje doen.
De Rambla is echt een gekkenhuis, overal ‘levende standbeelden’, straatartiesten, tekenaars en kraampjes met allemaal dieren. Van parkieten tot fretten, van schilpadden tot eenden (ik maak geen grapje, één kraampje had jonge eendjes. Die kraam hebben we na de eerste dag niet meer terug kunnen vinden, toen was er een kraam met eekhoorns…). Het was een gezellige, mooie maar vooral uitputtende dag.
De rest van de dagen waren verdeeld in: ontbijten bij Starbucks (na de eerste nacht in ons hotel hebben we niet meer daar ontbeten, het was vreselijk…), plannen wat we gingen doen, lopen (heel veel lopen…), dingen bezichtigen, lunchen, door de stad wandelen en grappige ongeplande dingen zien, eten, slapen. Nou begint avond eten in Barcelona, en in heel Spanje, pas rond een uurtje of 8 ’s avonds dus denk alsjeblieft niet dat we heel vroeg gingen slapen. Lunch begon trouwens niet voor 2en… En de mensen die mij kennen weten ook dat ikzelf niet voor 10en (’s ochtends) mijn bed uit te krijgen ben en laat ik zeggen dat ik dat van geen vreemde heb.
Ik hoop dat de foto’s verder voor zich spreken want het is gewoon niet helemaal uit te leggen. Ik heb geen foto van de Rambla genomen want ik wilde mijn telefoon graag in mijn bezit houden en er liepen zoveel mensen… ergens zei er iets in mijn achterhoofd dat een foto met mijn telefoon nemen niet verstandig was…
Barcelona was prachtig, grappig en zeker het herhalen waard! Behalve die aswolk dan, maar ach. Dat moet je ook eens meegemaakt hebben, toch??
Barcelona was geweldig!! Maar ik heb ernstig het gevoel dat ik nu weet hoe een jetlag voelt, die nacht doorhalen op het vliegveld was niet zo prettig…
Laten we bij het begin beginnen. Nadat ik dus een schamele 2 en een half uur had geslapen werd ik alweer mijn bed uitgetrokken om te douchen, aan te kleden, koffer in achterbak te smijten en naar het vliegveld te vertrekken. Daar hebben mijn moeder en ik meteen een bak koffie naar binnen gegoten want we functioneren beide niet zo best voor 12 uur en mijn broertje is een compleet warhoofd dus anders waren we denk ik ergens in IJsland beland, niet dat dat mogelijk bleek te zijn maar dat wisten we toen nog niet (zie vorige blog en de aswolk). Nou ja, bij de aankomst zijn we door gegaan naar het hotel, hebben onze bagage ingeleverd en hoorden dat we om 13:00 in konden checken. Dat vonden we wel best want dan konden we tegelijk even een dutje doen.
De Rambla is echt een gekkenhuis, overal ‘levende standbeelden’, straatartiesten, tekenaars en kraampjes met allemaal dieren. Van parkieten tot fretten, van schilpadden tot eenden (ik maak geen grapje, één kraampje had jonge eendjes. Die kraam hebben we na de eerste dag niet meer terug kunnen vinden, toen was er een kraam met eekhoorns…). Het was een gezellige, mooie maar vooral uitputtende dag.
De rest van de dagen waren verdeeld in: ontbijten bij Starbucks (na de eerste nacht in ons hotel hebben we niet meer daar ontbeten, het was vreselijk…), plannen wat we gingen doen, lopen (heel veel lopen…), dingen bezichtigen, lunchen, door de stad wandelen en grappige ongeplande dingen zien, eten, slapen. Nou begint avond eten in Barcelona, en in heel Spanje, pas rond een uurtje of 8 ’s avonds dus denk alsjeblieft niet dat we heel vroeg gingen slapen. Lunch begon trouwens niet voor 2en… En de mensen die mij kennen weten ook dat ikzelf niet voor 10en (’s ochtends) mijn bed uit te krijgen ben en laat ik zeggen dat ik dat van geen vreemde heb.
Ik hoop dat de foto’s verder voor zich spreken want het is gewoon niet helemaal uit te leggen. Ik heb geen foto van de Rambla genomen want ik wilde mijn telefoon graag in mijn bezit houden en er liepen zoveel mensen… ergens zei er iets in mijn achterhoofd dat een foto met mijn telefoon nemen niet verstandig was…
Barcelona was prachtig, grappig en zeker het herhalen waard! Behalve die aswolk dan, maar ach. Dat moet je ook eens meegemaakt hebben, toch??
Vast in Barcelona... 69/365
Eigenlijk zou ik nu al thuis moeten zijn maar het is nu 2:00 ’s nachts en ons vliegtuig is nog steeds niet weg. Sterker nog… we mogen er nog steeds niet in!!
De grote boosdoener is een nieuwe aswolk, afkomstig van dezelfde vulkaan als vorige keer. Toen legde die wolk ongeveer een week lang het vliegverkeer in heel Europa plat.
Ja, die IJslandse vulkaan met de niet-te-onthouden-naam.
Nou ja, we zitten dus al ruim 5 uur vast en ons vliegtuig gaat pas over een uur. Sommige mensen zitten hier al 15 uur vast en het enige wat ze hebben gekregen is een glaasje water terwijl alle winkels al vanaf 20:00 dicht zijn! En iedereen is zooo verveeld!!
Het is echt niet leuk meer, toen die vorige aswolk bijna weg was zei ik: ‘Na 5 mei mag er best een aswolk komen, als ik maar in Barcelona ben.’ Maar toen dit gebeurde keek ik enkel naar de lucht en zei: ‘Natuur, ik maakt maar een grapje…’
Nu maar hopen dat we over een uur weg kunnen.
By the way… er komt niet nog meer blog bij voor vandaag want als ik eindelijk thuis ben ga ik mijn bed heel innig omhelzen om daarna heeeeeel lang te gaan slapen. Nachten doorhalen zijn niks voor mij.
Gratis voor jullie plezier, een paar foto’s van het vliegveld:
De grote boosdoener is een nieuwe aswolk, afkomstig van dezelfde vulkaan als vorige keer. Toen legde die wolk ongeveer een week lang het vliegverkeer in heel Europa plat.
Ja, die IJslandse vulkaan met de niet-te-onthouden-naam.
Nou ja, we zitten dus al ruim 5 uur vast en ons vliegtuig gaat pas over een uur. Sommige mensen zitten hier al 15 uur vast en het enige wat ze hebben gekregen is een glaasje water terwijl alle winkels al vanaf 20:00 dicht zijn! En iedereen is zooo verveeld!!
Het is echt niet leuk meer, toen die vorige aswolk bijna weg was zei ik: ‘Na 5 mei mag er best een aswolk komen, als ik maar in Barcelona ben.’ Maar toen dit gebeurde keek ik enkel naar de lucht en zei: ‘Natuur, ik maakt maar een grapje…’
Nu maar hopen dat we over een uur weg kunnen.
By the way… er komt niet nog meer blog bij voor vandaag want als ik eindelijk thuis ben ga ik mijn bed heel innig omhelzen om daarna heeeeeel lang te gaan slapen. Nachten doorhalen zijn niks voor mij.
Gratis voor jullie plezier, een paar foto’s van het vliegveld:
Casa Batllo 68/365
Laatste inkopen gedaan, laatste souvenirs ingeslagen en nog één ding bezocht.
Casa Batllo (of iets dergelijks, ik zie nu dat ik het verkeerd in mijn schrift heb geschreven…), gebouwd door Gaudí. Tot nu toe was ik nog niet onder de indruk van Gaudí’s werk maar hier slikte ik mijn kritiek toch maar even in. Geweldig!! Echt waar, dit is het enige gebouw dat Gaudí niet zelf vanaf de grond heeft opgebouwd (hij heeft het opgeknapt) maar ik vind het prachtig.
Een model van de gehele buitenkant van het huis.
De woonkamer in het gebouw.
‘Ik hoop dat er een hemel is, zodat ik deze man ooit nog kan ontmoeten.’ – quote Mardou Jacobs, Casa Batllo, 08-03-2010
Missies:
- Souvenirtje kopen
- Sagrada Familia zien
- H&M missie
- Gaudí dingen zien
- Gothische wijk zien
- Naar het strand gaan
- Cadeautjes kopen
-
Onverwacht:
- De ‘Mercat’
- Een avond op het vliegveld besteden (lees volgende blog)
Casa Batllo (of iets dergelijks, ik zie nu dat ik het verkeerd in mijn schrift heb geschreven…), gebouwd door Gaudí. Tot nu toe was ik nog niet onder de indruk van Gaudí’s werk maar hier slikte ik mijn kritiek toch maar even in. Geweldig!! Echt waar, dit is het enige gebouw dat Gaudí niet zelf vanaf de grond heeft opgebouwd (hij heeft het opgeknapt) maar ik vind het prachtig.
Een model van de gehele buitenkant van het huis.
De woonkamer in het gebouw.
‘Ik hoop dat er een hemel is, zodat ik deze man ooit nog kan ontmoeten.’ – quote Mardou Jacobs, Casa Batllo, 08-03-2010
Missies:
- Souvenirtje kopen
- Sagrada Familia zien
- H&M missie
- Gaudí dingen zien
- Gothische wijk zien
- Naar het strand gaan
- Cadeautjes kopen
-
Onverwacht:
- De ‘Mercat’
- Een avond op het vliegveld besteden (lees volgende blog)
Hoerenbuurt en heuvels met roltrappen 67/365
‘s Ochtends weer lunch ingeslagen bij de ‘Mercat’. Die markt blijft geweldig!
Maar vandaag weer kilometers gelopen. Naar de Montjuïc. Met liftjes de heuvel op, lopend er weer vanaf. Hoewel het weer heerlijk is en de zon volop schijnt is de wind wel koud.
Leuk, met skiliftjes naar boven! We vroegen ons af of je hier in de winter zou kunnen skiën, zou wel cool zijn.
En toen we bijna beneden waren (heeeeel veel lopen later) kwamen we dit tegen: een roltrap…midden in een heuvel… zo uit het niets o_O
Maar ons hotel ligt echt in de hoerenbuurt. En ze vermenigvuldigen zich elke keer als we in de straat komen. Eerste dag bij aankomst in het hotel: 1, ’s avonds bij terugkomst uit Barcelone: 2, Tweede dag ochtend: 3, die avond: 5, etc.
Weird…
Maar vandaag weer kilometers gelopen. Naar de Montjuïc. Met liftjes de heuvel op, lopend er weer vanaf. Hoewel het weer heerlijk is en de zon volop schijnt is de wind wel koud.
Leuk, met skiliftjes naar boven! We vroegen ons af of je hier in de winter zou kunnen skiën, zou wel cool zijn.
En toen we bijna beneden waren (heeeeel veel lopen later) kwamen we dit tegen: een roltrap…midden in een heuvel… zo uit het niets o_O
Maar ons hotel ligt echt in de hoerenbuurt. En ze vermenigvuldigen zich elke keer als we in de straat komen. Eerste dag bij aankomst in het hotel: 1, ’s avonds bij terugkomst uit Barcelone: 2, Tweede dag ochtend: 3, die avond: 5, etc.
Weird…
Markten en maffe Spanjaarden 66/365
Het weer begint al lekkerder te worden en nu we goed zijn uitgeslapen kunnen we volop genieten van Barcelona’s pracht.
Vooral de ‘Mercat de Bouquaria’ (of zo iets) is geweldig, vlees, vis, groenten, zoetigheid… alles is er in overvloeg.
Hier wat smakelijke foto’s (hieronder meer tekst...):
Aardbeiensmoothie?
Wat saai… neem een mango/peer/ananas/druiven smoothie. Veel leuker!
Turks fruit! Of gesuikerde spruitjes…
Chocola… jammie…
Één soort ijs was zo saai
Het zal wel aan mij liggen maar ik ben niet zo onder de indruk van de Sagrada Familia of het Park Guell. Mardou daarentegen is dol op ze, vooral omdat het allemaal van Gaudí is. Nou ja, het gevolg is dat we ruim de helft van de stad door zijn gelopen en mijn voeten pijn doen. Maar Barcelona is nog altijd geweldig!
Ooh, en Spanjaarden zijn raar. Elke keer als ze er langs willen zeggen ze ‘mep-mep’ of ‘broem-broem’ en ze bedanken me steevast met ‘merci’, ondanks mijn blonde haar. Ik vat het feit dat ze kennelijk denken dat ik Frans ben maar op als een compliment voor mijn armzalige modegevoel…
Vooral de ‘Mercat de Bouquaria’ (of zo iets) is geweldig, vlees, vis, groenten, zoetigheid… alles is er in overvloeg.
Hier wat smakelijke foto’s (hieronder meer tekst...):
Aardbeiensmoothie?
Wat saai… neem een mango/peer/ananas/druiven smoothie. Veel leuker!
Turks fruit! Of gesuikerde spruitjes…
Chocola… jammie…
Één soort ijs was zo saaiHet zal wel aan mij liggen maar ik ben niet zo onder de indruk van de Sagrada Familia of het Park Guell. Mardou daarentegen is dol op ze, vooral omdat het allemaal van Gaudí is. Nou ja, het gevolg is dat we ruim de helft van de stad door zijn gelopen en mijn voeten pijn doen. Maar Barcelona is nog altijd geweldig!
Ooh, en Spanjaarden zijn raar. Elke keer als ze er langs willen zeggen ze ‘mep-mep’ of ‘broem-broem’ en ze bedanken me steevast met ‘merci’, ondanks mijn blonde haar. Ik vat het feit dat ze kennelijk denken dat ik Frans ben maar op als een compliment voor mijn armzalige modegevoel…
Ola Barcelona!! 65/365
Drie uur ‘s ochtends opstaan is NIET mijn ‘ding’!!
Ik heb 2,5 uur geslapen maar ik ben nu wel in Barcelona. Vandaag wordt een dag in het Labyrinth. Ook wel de Gothische wijk genoemd en wat ik er tot nu toe van heb gezien is het geweldig!!
Enkelen van de straatartiesten op de Rambla
Maar eerst (het is nu 12:30) gaan we even bijslapen…
Missies:- Souvenirtje kopen
- Sagrada Familia zien
- H&M missie (ik weet niet of het je ooit is opgevallen, maar geen enkel land verkoopt dezelfde H&M collecties, ik neem van elk land een H&M kledingstuk mee indien die kans er is)
- Gaudí dingen zien
- Gothische wijk zien
- Naar het strand gaan
- Cadeautjes kopen
-
Ik heb 2,5 uur geslapen maar ik ben nu wel in Barcelona. Vandaag wordt een dag in het Labyrinth. Ook wel de Gothische wijk genoemd en wat ik er tot nu toe van heb gezien is het geweldig!!
Enkelen van de straatartiesten op de Rambla
Maar eerst (het is nu 12:30) gaan we even bijslapen…
Missies:- Souvenirtje kopen
- Sagrada Familia zien
- H&M missie (ik weet niet of het je ooit is opgevallen, maar geen enkel land verkoopt dezelfde H&M collecties, ik neem van elk land een H&M kledingstuk mee indien die kans er is)
- Gaudí dingen zien
- Gothische wijk zien
- Naar het strand gaan
- Cadeautjes kopen
-
dinsdag 18 mei 2010
Verjaardag (part 2) 64/365
En ik ben weer thuis. En ik had gisteren beloofd over die verjaardag te schrijven gezien ik toen geen tijd had voor een blog.
Nou, vooruit dan maar. Het was de verjaardag van één van mijn beste vriendinnen, Nina (A.K.A Rooie). En ze mocht het vieren bij de vriend van haar moeder, in Vinkeveen.
Nou had haar moeder echt een leuk plan bedacht want gezien Nina die avond om 24:00 18 zou worden mocht ze nog één keer een kinderfeestje houden. Stel je hierbij voor koekhappen, zaklopen, etc. etc.. Geweldig plan, maar het regende. Dus zaten we met z’n allen (8 meiden) bij elkaar gekropen in de tent.
Nee, denk nou niet ‘wat zielig’ want dat was het dus niet. Ja, het was jammer dat dat kinderfeestjes plan niet door ging maar dat wil niet zeggen dat we het niet gezellig hadden. Charlotte constateerde namelijk al heel snel dat ‘I Never’ spelen met mensen die je eigenlijk niet zo heel goed kent best wel heel erg leuk is. En hoewel heel veel mensen elkaar wel heel goed kennen bleef het grappig. Het was jammer dat er uiteindelijk maar 4 mensen bleven slapen maar ach, dat kan gebeuren en het was ook toen nog best leuk.
Top Nina, maar hoe ga je dit overtreffen als je 19 wordt?? (Het is maar een grapje hoor)
Nou, vooruit dan maar. Het was de verjaardag van één van mijn beste vriendinnen, Nina (A.K.A Rooie). En ze mocht het vieren bij de vriend van haar moeder, in Vinkeveen.
Nou had haar moeder echt een leuk plan bedacht want gezien Nina die avond om 24:00 18 zou worden mocht ze nog één keer een kinderfeestje houden. Stel je hierbij voor koekhappen, zaklopen, etc. etc.. Geweldig plan, maar het regende. Dus zaten we met z’n allen (8 meiden) bij elkaar gekropen in de tent.
Nee, denk nou niet ‘wat zielig’ want dat was het dus niet. Ja, het was jammer dat dat kinderfeestjes plan niet door ging maar dat wil niet zeggen dat we het niet gezellig hadden. Charlotte constateerde namelijk al heel snel dat ‘I Never’ spelen met mensen die je eigenlijk niet zo heel goed kent best wel heel erg leuk is. En hoewel heel veel mensen elkaar wel heel goed kennen bleef het grappig. Het was jammer dat er uiteindelijk maar 4 mensen bleven slapen maar ach, dat kan gebeuren en het was ook toen nog best leuk.
Top Nina, maar hoe ga je dit overtreffen als je 19 wordt?? (Het is maar een grapje hoor)
Verjaardag (part 1) 63/365
Ik heb geen tijd om een blog te schrijven. Sorry, klinkt als een slap excuus want tijd is relatief. Tijd voor een blog maak je. Ik weet het ik weet het, maar ik moet naar een verjaardag over anderhalf uur en ik moet die cadeaus nog inpakken en mijn spullen bij elkaar rapen. Geloof me, het duurt even voor ik mijn slaapzak en matje bij elkaar heb gevonden. Ik schrijf morgen wel verder over die verjaardag. Bye!
Cadeaus in de regen 62/365
Van uitstel komt afstel…
Gezien van afstel geen sprake kan zijn als het gaat om het kopen van een cadeau voor één van je beste vrienden moet ik nu toch echt aan de slag. Want je had al kunnen verwachten dat ik gisteren me wel voor had genomen de stad in te gaan, maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan. En nu heb ik nog één middag om een briljante ingeving te krijgen en moet ik de stad in terwijl het regent.
Regenen is trouwens niet de juiste beschrijving, het hoost buiten!
Na twee minuten buiten had ik het koud en was ik doorweekt. Ik dacht verstandig te zijn en had mijn haar in een staart gedaan, gevolg is dat het elastiek zo doorweekt werd dat ik het niet los kreeg en het liep via die staart zo mijn kraag en mijn nek in. Laat je voor één keer je paraplu thuis…
Maar ik heb twee cadeaus, de één is meer een grapje om mooi bij het verhaal van de ander te passen. Maar zo kies ik mijn cadeaus meestal uit. En nu ga ik douchen want mijn toetsenbord houd niet van dat regenwater dat van mijn mouwen loopt en ik heb het koud!
Gezien van afstel geen sprake kan zijn als het gaat om het kopen van een cadeau voor één van je beste vrienden moet ik nu toch echt aan de slag. Want je had al kunnen verwachten dat ik gisteren me wel voor had genomen de stad in te gaan, maar dat heb ik natuurlijk niet gedaan. En nu heb ik nog één middag om een briljante ingeving te krijgen en moet ik de stad in terwijl het regent.
Regenen is trouwens niet de juiste beschrijving, het hoost buiten!
Na twee minuten buiten had ik het koud en was ik doorweekt. Ik dacht verstandig te zijn en had mijn haar in een staart gedaan, gevolg is dat het elastiek zo doorweekt werd dat ik het niet los kreeg en het liep via die staart zo mijn kraag en mijn nek in. Laat je voor één keer je paraplu thuis…
Maar ik heb twee cadeaus, de één is meer een grapje om mooi bij het verhaal van de ander te passen. Maar zo kies ik mijn cadeaus meestal uit. En nu ga ik douchen want mijn toetsenbord houd niet van dat regenwater dat van mijn mouwen loopt en ik heb het koud!
De dag erna... (part 2) 61/365
Dit had ik natuurlijk kunnen verwachten, doordat ik gisteren de halve stad ben doorgelopen heb ik nu spierpijn.
Ik voelde het gisteren toen ik thuis kwam om mijn spullen op te halen al wel, pijn in mijn voeten. Maar toen wist ik nog niet dat het zich zou uitbreiden via mijn voetzolen, naar mijn middenvoetsbeentjes, naar mijn kuiten en bovenbenen en vanuit daar naar mijn onderrug. Wat het in mijn onderrug doet weet ik eigenlijk niet want ik ben niet voor slangenmens gaan spelen of de limbo gaan dansen gisteren…
Uch, uit bed komen was al moeilijk genoeg maar ik moet ook nog eens honderdduizend dingen doen voor ik op vakantie kan. En ik moet vandaag ook nog de stad in om een cadeautje te kopen voor een verjaardag maandag. Want om één of andere reden voel ik er heel weinig voor om dat morgen te gaan doen.
Ik ga douchen, hopelijk trekt de spierpijn dan een beetje weg en kan ik naar de tram lopen…
Ik voelde het gisteren toen ik thuis kwam om mijn spullen op te halen al wel, pijn in mijn voeten. Maar toen wist ik nog niet dat het zich zou uitbreiden via mijn voetzolen, naar mijn middenvoetsbeentjes, naar mijn kuiten en bovenbenen en vanuit daar naar mijn onderrug. Wat het in mijn onderrug doet weet ik eigenlijk niet want ik ben niet voor slangenmens gaan spelen of de limbo gaan dansen gisteren…
Uch, uit bed komen was al moeilijk genoeg maar ik moet ook nog eens honderdduizend dingen doen voor ik op vakantie kan. En ik moet vandaag ook nog de stad in om een cadeautje te kopen voor een verjaardag maandag. Want om één of andere reden voel ik er heel weinig voor om dat morgen te gaan doen.
Ik ga douchen, hopelijk trekt de spierpijn dan een beetje weg en kan ik naar de tram lopen…
Koninginnedag (part 1) 60/365
Koninginnedag, een dag vol feesten, kraampjes, prullen en dronken mensen.
De stad is overvol en de trams worden omgeleid. Dat is van te voren natuurlijk niet bekend gemaakt waardoor ik nu een groep van 6 mensen met me mee heb om ze te vertellen waar ze uit moeten stappen om bij hun bestemming te komen. Voor de duidelijkheid: ik ken ze alle 6 niet.
Ach, uiteindelijk bereikten we onze halte en daar splitsten onze wegen. Ik ging samen met een vriendin het Vondelpark in. De drukte van de ochtend is alweer verdwenen en dat geeft mij en de vriendin in kwestie (Sanne genaamd) de rust om rustig rond te kijken en ook bij te praten.
Na het Vondelpark uitgekamd te hebben heb ik toch echt een pinautomaat nodig en Sanne is zo solidair (wat een raar woord) om met me mee te zoeken. Uit een kort onderzoek van drie pinautomaten blijkt dat ING zijn automaten heeft afgesloten en voor de enige ons bekende Rabo automaat staat een rij van een magere tien kilometer (ik mag overdrijven). Dus sjokken we verder.
En dan, na even bijgetankt te hebben bij ijssalon Venetië ontdekken we een verlaten, werkende ABN-AMRO automaat. Het geld is binnen en nu gaan we weer terug naar het Museumplein, een roodharige vriendin bijstaan. Met die rooie ga ik uiteindelijk nog iets te eten zoeken om daarna weer in een bijna uitgestorven (in verhouding dan) Vondelpark te eindigen. Het was best een leuke dag, maar zou iemand volgende keer alle dronken gekken willen verbannen voor één dag??
De stad is overvol en de trams worden omgeleid. Dat is van te voren natuurlijk niet bekend gemaakt waardoor ik nu een groep van 6 mensen met me mee heb om ze te vertellen waar ze uit moeten stappen om bij hun bestemming te komen. Voor de duidelijkheid: ik ken ze alle 6 niet.
Ach, uiteindelijk bereikten we onze halte en daar splitsten onze wegen. Ik ging samen met een vriendin het Vondelpark in. De drukte van de ochtend is alweer verdwenen en dat geeft mij en de vriendin in kwestie (Sanne genaamd) de rust om rustig rond te kijken en ook bij te praten.
Na het Vondelpark uitgekamd te hebben heb ik toch echt een pinautomaat nodig en Sanne is zo solidair (wat een raar woord) om met me mee te zoeken. Uit een kort onderzoek van drie pinautomaten blijkt dat ING zijn automaten heeft afgesloten en voor de enige ons bekende Rabo automaat staat een rij van een magere tien kilometer (ik mag overdrijven). Dus sjokken we verder.
En dan, na even bijgetankt te hebben bij ijssalon Venetië ontdekken we een verlaten, werkende ABN-AMRO automaat. Het geld is binnen en nu gaan we weer terug naar het Museumplein, een roodharige vriendin bijstaan. Met die rooie ga ik uiteindelijk nog iets te eten zoeken om daarna weer in een bijna uitgestorven (in verhouding dan) Vondelpark te eindigen. Het was best een leuke dag, maar zou iemand volgende keer alle dronken gekken willen verbannen voor één dag??
Fietsendief 59/365
Het belangrijkste vervoersmiddel voor de gemiddelde stadsbewoner en student. De fiets.
In elk fietsenrek in de stad staan wel een paar compleet verwrongen, verroeste oude tweewielers. De vraag is of iemand ze ooit nog gebruikt en als ze ergens te lang staan komen de grote boze mensen van de fietsendienst langs. Word je fiets eens een keer niet gestolen door een dronken gek, steelt de gemeente hem! Gevolg is dat er een snelle maar meedogenloze selectie wordt gemaakt: is je fiets goed genoeg om nog een maand in de opslag te staan in het geval je hem weer terug wilt, OF… is hij zo oud en zielig dat hij gelijk door gaat naar de sloop?
Velen fietsen met een lange geschiedenis, die al die tijd goed hun best hebben gedaan in het vervoeren van mensen eindigen zo. En als je fiets dan toch zo’n mazzelaar is dat hij in de opslag eindigt bij alle anderen (alleen zogenoemde wrakken eindigen direct bij de sloop), dan is het haast onmogelijk om hem ooit nog terug te krijgen. Niet zo gek lang geleden was er namelijk een prachtige documentaire over het fietsenbeleid van steden waar dit namelijk ook gebeurde. De fiets was verwijderd, de eigenaren wilden hem weer op gaan halen, maar de fiets kon niet terug worden gevonden in de opslag omdat daar meer dan 1000 fietsen op elkaar gepakt stonden. De eigenaar van de in verhouding gloednieuwe fiets had pech gehad, geen schade vergoeding niks. Je zoekt het zelf maar uit, lijkt de gemeente te denken.
Mijn fiets is in Utrecht al een keer weggeknipt, maar omdat de opslag heel overzichtelijk is duurde het niet gek lang voor ik hem terug had. Maar hier is het stomme: een fiets met een rek of bak voorop past meestal niet in de rekken. En als hij qua breedte er wel in past wordt hij gehinderd door de andere fietsen omdat die steeds in het rek of de bak blijven haken. Het is onmogelijk en als je haast hebt heb je ook gewoon geen zin om het gevecht aan te gaan. Je zet hem netjes tegen een schutting of strak tegen een paal, dubbel slot erop en klaar. Maar nee hoor, ook al staat je fiets in principe helemaal niet in de weg, je kan hem toch vaarwel zeggen want ze knippen gewoon genadeloos je slot open.
Het is dan ook een kwestie van tijd voor ik mijn fiets in Amsterdam kwijt ben, niet door dieven (dat is pas één keer gebeurd, afkloppen) maar doordat de gemeente zich gemachtigd voelt om fietsen die zij in de weg vinden staan te verwijderen. Wie is hier nou de grootste dief?
In elk fietsenrek in de stad staan wel een paar compleet verwrongen, verroeste oude tweewielers. De vraag is of iemand ze ooit nog gebruikt en als ze ergens te lang staan komen de grote boze mensen van de fietsendienst langs. Word je fiets eens een keer niet gestolen door een dronken gek, steelt de gemeente hem! Gevolg is dat er een snelle maar meedogenloze selectie wordt gemaakt: is je fiets goed genoeg om nog een maand in de opslag te staan in het geval je hem weer terug wilt, OF… is hij zo oud en zielig dat hij gelijk door gaat naar de sloop?
Velen fietsen met een lange geschiedenis, die al die tijd goed hun best hebben gedaan in het vervoeren van mensen eindigen zo. En als je fiets dan toch zo’n mazzelaar is dat hij in de opslag eindigt bij alle anderen (alleen zogenoemde wrakken eindigen direct bij de sloop), dan is het haast onmogelijk om hem ooit nog terug te krijgen. Niet zo gek lang geleden was er namelijk een prachtige documentaire over het fietsenbeleid van steden waar dit namelijk ook gebeurde. De fiets was verwijderd, de eigenaren wilden hem weer op gaan halen, maar de fiets kon niet terug worden gevonden in de opslag omdat daar meer dan 1000 fietsen op elkaar gepakt stonden. De eigenaar van de in verhouding gloednieuwe fiets had pech gehad, geen schade vergoeding niks. Je zoekt het zelf maar uit, lijkt de gemeente te denken.
Mijn fiets is in Utrecht al een keer weggeknipt, maar omdat de opslag heel overzichtelijk is duurde het niet gek lang voor ik hem terug had. Maar hier is het stomme: een fiets met een rek of bak voorop past meestal niet in de rekken. En als hij qua breedte er wel in past wordt hij gehinderd door de andere fietsen omdat die steeds in het rek of de bak blijven haken. Het is onmogelijk en als je haast hebt heb je ook gewoon geen zin om het gevecht aan te gaan. Je zet hem netjes tegen een schutting of strak tegen een paal, dubbel slot erop en klaar. Maar nee hoor, ook al staat je fiets in principe helemaal niet in de weg, je kan hem toch vaarwel zeggen want ze knippen gewoon genadeloos je slot open.
Het is dan ook een kwestie van tijd voor ik mijn fiets in Amsterdam kwijt ben, niet door dieven (dat is pas één keer gebeurd, afkloppen) maar doordat de gemeente zich gemachtigd voelt om fietsen die zij in de weg vinden staan te verwijderen. Wie is hier nou de grootste dief?
Leegte 58/365
Er zijn van die dagen dat je niet weet wat je met jezelf aanmoet. Volg je wel de juiste opleiding? Maak je wel de verstandigste keuzes? Wat wil je verder met je leven?
Af en toe heeft elk mens zo’n dag. Zo’n ‘je-zit-met-jezelf-in-de-knoop’ dag. En hoe je er uit komt is dan het grootste raadsel. Je gedachten gaan te snel om te volgen en ineens heb je een bron van nieuwe inspiratie voor een verhaal dat gegarandeerd een bestseller wordt, of een foto die zeker weten prijzen gaat winnen, of een schilderij dat miljoenen waard gaat worden en je in één keer naar de top helpt. Je wil het idee vastleggen, pakt pen, papier, camera, verf en dan…is het weer weg. Net zo snel als het gekomen is is het in rook opgegaan, je hoofd leeg en stoffig achterlatend. Frustratie is het enige gevoel dat er dan nog over is, en dan ga je denken. Je hoofd heeft immers ruimte over voor nutteloze maar verwarrende gedachten. Gedachten die zo door elkaar kronkelen dat je niet meer weet wat het begin van de ene vraag en het einde van de andere vraag is.
Vandaag heb ik zo’n dag. Ik weet zeker dat ik een geweldig idee had voor een wending in het verhaal waarmee ik bezig ben en nu kan ik er niet meer op komen. Als ik mijn kamer rondkijk zie ik meerdere schriften met ideeën en soms enkele zinnen voor nieuwe verhalen, reisdagboeken, boeken voor school en voor eigen plezier en een hoop kleren en tassen. Een soort ideale studentenkamer zou je zeggen, maar ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt maar ik kan er niet op komen.
Zo frustrerend…
Af en toe heeft elk mens zo’n dag. Zo’n ‘je-zit-met-jezelf-in-de-knoop’ dag. En hoe je er uit komt is dan het grootste raadsel. Je gedachten gaan te snel om te volgen en ineens heb je een bron van nieuwe inspiratie voor een verhaal dat gegarandeerd een bestseller wordt, of een foto die zeker weten prijzen gaat winnen, of een schilderij dat miljoenen waard gaat worden en je in één keer naar de top helpt. Je wil het idee vastleggen, pakt pen, papier, camera, verf en dan…is het weer weg. Net zo snel als het gekomen is is het in rook opgegaan, je hoofd leeg en stoffig achterlatend. Frustratie is het enige gevoel dat er dan nog over is, en dan ga je denken. Je hoofd heeft immers ruimte over voor nutteloze maar verwarrende gedachten. Gedachten die zo door elkaar kronkelen dat je niet meer weet wat het begin van de ene vraag en het einde van de andere vraag is.
Vandaag heb ik zo’n dag. Ik weet zeker dat ik een geweldig idee had voor een wending in het verhaal waarmee ik bezig ben en nu kan ik er niet meer op komen. Als ik mijn kamer rondkijk zie ik meerdere schriften met ideeën en soms enkele zinnen voor nieuwe verhalen, reisdagboeken, boeken voor school en voor eigen plezier en een hoop kleren en tassen. Een soort ideale studentenkamer zou je zeggen, maar ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt maar ik kan er niet op komen.
Zo frustrerend…
Laptop-loos 57/365
Vandaag wordt een lange dag…
Gezien ik maar twee uur les heb op dinsdag en het gemiddelde gewicht van mijn tas indien ik mijn laptop meeneem, heb ik besloten dat vandaag niet te doen.
Maar normaal gezien is dat kleine, platte ding het enige dat me wakker weet te houden tijdens de les.
Laptops zijn namelijk enorm goed in iemand wakker houden. Met de (semi)constante verbinding met internet voorkomt het ding namelijk dat ik daadwerkelijk moet luisteren naar mijn saaie leraar. Met semi bedoel ik trouwens dat de internetverbinding op school niet zo best is. Hoewel Apples op school een vrij normaal gezicht zijn en de Windows computers in het gedrang komen zijn de Apple-gebruikers minstens drie keer per week aan het mopperen op het internet, zij kunnen het namelijk op de bovenste verdieping niet meer bereiken en ook niet in de achterste lokalen in het gebouw.
Maar ook Windows gebruikers zijn niet problemen vrij, constant valt de verbinding weg of blijkt er ineens iets fout te zijn met je inloggegevens waardoor je die nog 3 á 4 keer opnieuw moet invoeren.
Een rampensysteem dus waar elke gemiddelde student echt wel oplossingen op weet, maar de technische dienst wil nooit luisteren.
Tja, wie luistert er nou naar de volgende generatie die is opgegroeid met het systeem?
Gezien ik maar twee uur les heb op dinsdag en het gemiddelde gewicht van mijn tas indien ik mijn laptop meeneem, heb ik besloten dat vandaag niet te doen.
Maar normaal gezien is dat kleine, platte ding het enige dat me wakker weet te houden tijdens de les.
Laptops zijn namelijk enorm goed in iemand wakker houden. Met de (semi)constante verbinding met internet voorkomt het ding namelijk dat ik daadwerkelijk moet luisteren naar mijn saaie leraar. Met semi bedoel ik trouwens dat de internetverbinding op school niet zo best is. Hoewel Apples op school een vrij normaal gezicht zijn en de Windows computers in het gedrang komen zijn de Apple-gebruikers minstens drie keer per week aan het mopperen op het internet, zij kunnen het namelijk op de bovenste verdieping niet meer bereiken en ook niet in de achterste lokalen in het gebouw.
Maar ook Windows gebruikers zijn niet problemen vrij, constant valt de verbinding weg of blijkt er ineens iets fout te zijn met je inloggegevens waardoor je die nog 3 á 4 keer opnieuw moet invoeren.
Een rampensysteem dus waar elke gemiddelde student echt wel oplossingen op weet, maar de technische dienst wil nooit luisteren.
Tja, wie luistert er nou naar de volgende generatie die is opgegroeid met het systeem?
Pleisters 56/365
Ooit had ik bedacht dat skateboarden het stoerste was dat ik kon bedenken. Ik was toen zeven.
Dat is dus tien jaar geleden maar eigenlijk ben ik nog steeds niet van mening veranderd. Oké, het is misschien niet het stoerste dat er is maar ik vind het nog steeds tof. Helaas bak ik er zelf niet zoveel van.
Na een week, en een aantal tips van familieleden die wel kunnen skateboarden, kan ik eindelijk met dat ding recht vooruit rijden. Maar dat is het dan ook wel, verder ben ik alleen goed in vallen en grind happen. En dat laatste vinden mijn tanden niet zo prettig, het vallen trouwens ook niet… mijn tanden maakt dat niet veel uit maar mijn ellebogen zijn nog steeds beplakt met pleisters. Maar ik begon me erdoor af te vragen hoe het komt dat je als kind iets helemaal geweldig gaat vinden. Is het omdat je iets op tv ziet? Of omdat je buurjongen van een paar jaar ouder het doet? Of juist omdat nog niemand het doet en je de eerste wilt zijn? Of is er nog iets anders waarom je het geweldig vind?
Bij mij was het in ieder geval niet één van de eerste drie, en van de vierde weet ik het niet. Ik zal er nog eens over nadenken, misschien kan ik het later een keertje opschrijven. Maar nu ga ik nieuwe pleisters op mijn rechteronderarm plakken.
Dat is dus tien jaar geleden maar eigenlijk ben ik nog steeds niet van mening veranderd. Oké, het is misschien niet het stoerste dat er is maar ik vind het nog steeds tof. Helaas bak ik er zelf niet zoveel van.
Na een week, en een aantal tips van familieleden die wel kunnen skateboarden, kan ik eindelijk met dat ding recht vooruit rijden. Maar dat is het dan ook wel, verder ben ik alleen goed in vallen en grind happen. En dat laatste vinden mijn tanden niet zo prettig, het vallen trouwens ook niet… mijn tanden maakt dat niet veel uit maar mijn ellebogen zijn nog steeds beplakt met pleisters. Maar ik begon me erdoor af te vragen hoe het komt dat je als kind iets helemaal geweldig gaat vinden. Is het omdat je iets op tv ziet? Of omdat je buurjongen van een paar jaar ouder het doet? Of juist omdat nog niemand het doet en je de eerste wilt zijn? Of is er nog iets anders waarom je het geweldig vind?
Bij mij was het in ieder geval niet één van de eerste drie, en van de vierde weet ik het niet. Ik zal er nog eens over nadenken, misschien kan ik het later een keertje opschrijven. Maar nu ga ik nieuwe pleisters op mijn rechteronderarm plakken.
Schoenen 55/365
Zoals ik al een keertje eerder vertelde zijn mijn ouders beide ‘trotse’ booteigenaren en die van mijn moeder heeft wat onderhoud nodig. Wie beter dan de kinderen om daarbij te helpen?
En daarom ben ik ongeveer ondersteboven de kiel van de boot aan het schilderen terwijl mijn moeder mijn schoenen probeert aan te vallen.
Ter uitleg: de schoenen in kwestie zijn een paar Vanz slip-offs die ik nu al ruim 3 jaar draag. De kleur is inmiddels verbleekt van zwart naar een soort donkerbruin, de stof is gescheurd en ze zijn op alle mogelijke manieren zielig. Mijn moeder probeert ze dan ook al een jaar weg te gooien. Dit is mijn ouders al met een ander paar gympen gelukt, maar niet met deze! Tot ik andere heb dan…
Nou ja, mijn moeder probeert ze dus stiekem blauw te verven zodat ik ze wegdoe.
Ieks, daar komt ze weer. Aboard, aboard, mayday mayday!!
En daarom ben ik ongeveer ondersteboven de kiel van de boot aan het schilderen terwijl mijn moeder mijn schoenen probeert aan te vallen.
Ter uitleg: de schoenen in kwestie zijn een paar Vanz slip-offs die ik nu al ruim 3 jaar draag. De kleur is inmiddels verbleekt van zwart naar een soort donkerbruin, de stof is gescheurd en ze zijn op alle mogelijke manieren zielig. Mijn moeder probeert ze dan ook al een jaar weg te gooien. Dit is mijn ouders al met een ander paar gympen gelukt, maar niet met deze! Tot ik andere heb dan…
Nou ja, mijn moeder probeert ze dus stiekem blauw te verven zodat ik ze wegdoe.
Ieks, daar komt ze weer. Aboard, aboard, mayday mayday!!
Kussens 54/365
Vanavond was het weer zo ver: oppassen.
Niet dat dat zo moeilijk is, het kind is jong dus lag al te slapen toen ik kwam maar ik kwam rechtstreeks van onze boot en had dus nog niet gegeten.
Dat ‘niet gegeten hebben’ gaat een tijdje goed, maar je moet maatregelen treffen voor je hongerig op de kussens begint te kauwen. Veren smaken namelijk niet zo lekker…
En dan is er de reddende engel… de mobiele telefoon en de pizzakoerier!! En zo belde ik om 10 uur ’s avonds gezellig mijn lievelingspizzeria om bij mijn oppasadres even een Quatro Formaggio te bezorgen. Lang leve Pasta Vino, want precies drie kwartier later (zoals ze me beloofd hadden) was mijn pizza er.
De kussens mogen vanavond blijven leven…
Niet dat dat zo moeilijk is, het kind is jong dus lag al te slapen toen ik kwam maar ik kwam rechtstreeks van onze boot en had dus nog niet gegeten.
Dat ‘niet gegeten hebben’ gaat een tijdje goed, maar je moet maatregelen treffen voor je hongerig op de kussens begint te kauwen. Veren smaken namelijk niet zo lekker…
En dan is er de reddende engel… de mobiele telefoon en de pizzakoerier!! En zo belde ik om 10 uur ’s avonds gezellig mijn lievelingspizzeria om bij mijn oppasadres even een Quatro Formaggio te bezorgen. Lang leve Pasta Vino, want precies drie kwartier later (zoals ze me beloofd hadden) was mijn pizza er.
De kussens mogen vanavond blijven leven…
Lunch 53/365
Op vrijdag en woensdag wordt er op kantoor altijd iets extra’s aan de lunch toegevoegd. Aardappel- en tonijnsalade, of pasta’s (bij wijze van warme lunch), of eieren.
De laatste tijd hebben eieren hun toppunt op kantoor. De afgelopen vier weken is ei het extraatje bij de lunch. Gebakken of gekookt, het enige dat we nog niet hebben gehad is roerei. En dit allemaal mogelijk dankzij de kokkin die elke dag de lunch opzet en dan optimistisch voor iedereen eieren naar bestelling staat te bakken.
Met op bestelling bedoel ik dat ze je vraagt wat je voor ei wilt, spiegelei (alleen ei), met spek, met kaas of met spek en kaas. En je krijgt standaard twee eieren. Een beetje in de trant van ‘we moeten nog de hele dag door’, want we lunchen om 13:00 en de meeste mensen hier gaan door tot half 6.
Nu ben ik echt dol op eieren, gevolg is dus dat ik meestal (dus ook nu) veel te veel gegeten heb en langzaam het gevoel krijg dat ik een beetje aan het ontploffen ben… wat niet zo best is want dat geeft zoveel troep. Ik ga maar even op zoek naar iets kalmerends voor mijn maag. Ciao!
P.S. als jullie niks meer van me horen weten jullie dus dat ik ontploft ben…
De laatste tijd hebben eieren hun toppunt op kantoor. De afgelopen vier weken is ei het extraatje bij de lunch. Gebakken of gekookt, het enige dat we nog niet hebben gehad is roerei. En dit allemaal mogelijk dankzij de kokkin die elke dag de lunch opzet en dan optimistisch voor iedereen eieren naar bestelling staat te bakken.
Met op bestelling bedoel ik dat ze je vraagt wat je voor ei wilt, spiegelei (alleen ei), met spek, met kaas of met spek en kaas. En je krijgt standaard twee eieren. Een beetje in de trant van ‘we moeten nog de hele dag door’, want we lunchen om 13:00 en de meeste mensen hier gaan door tot half 6.
Nu ben ik echt dol op eieren, gevolg is dus dat ik meestal (dus ook nu) veel te veel gegeten heb en langzaam het gevoel krijg dat ik een beetje aan het ontploffen ben… wat niet zo best is want dat geeft zoveel troep. Ik ga maar even op zoek naar iets kalmerends voor mijn maag. Ciao!
P.S. als jullie niks meer van me horen weten jullie dus dat ik ontploft ben…
Wekker 52/365
Er is één ding waar ik echt een hekel aan heb. En toch is het er elke ochtend, en vooral op donderdagochtend erger ik me er dood aan want dan is hij nog vroeger aanwezig dan anders… De wekker.
Op donderdag moet ik om half 9 op school zijn, wat betekent dat ik om half 7 op moet staan en ik ben niet goed in vroeg opstaan. Dus, gezien ik chagrijnig ben door de tijd, krijgen jullie vandaag een plaatje om uit te printen en dart pijltjes naar te gooien, of iets dergelijks. Have fun ermee.
Op donderdag moet ik om half 9 op school zijn, wat betekent dat ik om half 7 op moet staan en ik ben niet goed in vroeg opstaan. Dus, gezien ik chagrijnig ben door de tijd, krijgen jullie vandaag een plaatje om uit te printen en dart pijltjes naar te gooien, of iets dergelijks. Have fun ermee.
Klasgenoot 51/365
Af en toe heb je zo’n dag, die nergens op slaat. Bijvoorbeeld twee uur school, drie tussenuren en dan weer twee uur les. En dat zijn vier uur waarin we niks extra’s leren en drie uur waarin we ons gek vervelen. En daar ligt het probleem.
Misschien ligt het aan mij en aan de manier waarop ik dingen doe of zie. Maar mijn klasgenoten en ik kunnen niet altijd met elkaar door een deur. Eigenlijk is dit probleem toegespitst op één klasgenoot en ik. En vandaag was zo’n dag.
Ben je lekker rustig je huiswerk aan het maken, begint het afzeiken, het zeggen dat je langzaam bent en het opzettelijk ergeren. Normaal vind ik het niet zo erg en sluit ik me er wel voor af, geef een net zo gemene comeback en dan blijft het wel stil.
Vandaag was niet één van die dagen. Want de klasgenoot (M. voor het gemak) hield maar niet op. Hoe gemeen ik ook uit de hoek kwam, dit keer besloot ze me niet met rust te laten. Ook niet toen ik echt boos begon te worden.
Ik kan echt wel tegen een geintje maar als ik een deadline probeer te halen, en iemand constant om aandacht zeurt, want dat was het gewoon, dan komt er een moment dat je de grens van mijn geduld passeert. Maar er is nog één ding dat vervelender is dan iemand die over die grens komt, en dat is iemand die die grens gaat aftasten. Net zo lang irriteren, opmerkingen maken en vervelend zijn tot je er echt helemaal gek van wordt, en ondertussen weet je dat ze eigenlijk niets ‘fout’ doet dus heb je ook niet het ‘recht’ om echt boos te worden. Een crisis situatie voor je zenuwen.
Toen ik dat stomme huiswerk eindelijk af had ben ik hem gesmeerd…
Misschien ligt het aan mij en aan de manier waarop ik dingen doe of zie. Maar mijn klasgenoten en ik kunnen niet altijd met elkaar door een deur. Eigenlijk is dit probleem toegespitst op één klasgenoot en ik. En vandaag was zo’n dag.
Ben je lekker rustig je huiswerk aan het maken, begint het afzeiken, het zeggen dat je langzaam bent en het opzettelijk ergeren. Normaal vind ik het niet zo erg en sluit ik me er wel voor af, geef een net zo gemene comeback en dan blijft het wel stil.
Vandaag was niet één van die dagen. Want de klasgenoot (M. voor het gemak) hield maar niet op. Hoe gemeen ik ook uit de hoek kwam, dit keer besloot ze me niet met rust te laten. Ook niet toen ik echt boos begon te worden.
Ik kan echt wel tegen een geintje maar als ik een deadline probeer te halen, en iemand constant om aandacht zeurt, want dat was het gewoon, dan komt er een moment dat je de grens van mijn geduld passeert. Maar er is nog één ding dat vervelender is dan iemand die over die grens komt, en dat is iemand die die grens gaat aftasten. Net zo lang irriteren, opmerkingen maken en vervelend zijn tot je er echt helemaal gek van wordt, en ondertussen weet je dat ze eigenlijk niets ‘fout’ doet dus heb je ook niet het ‘recht’ om echt boos te worden. Een crisis situatie voor je zenuwen.
Toen ik dat stomme huiswerk eindelijk af had ben ik hem gesmeerd…
Aswolk 50/365
Mijn gedachtegang klinkt waarschijnlijk heel erg gemeen maar ik vreesde voor mijn vakantie, vanwege die aswolk boven Europa.
Ik ga pas op vakantie in mei maar er was misschien een kans dat er nog een aswolk kwam, en dan zouden ook 5 mei geen vluchten meer vertrekken.
Ik klink waarschijnlijk heel egoïstisch maar mijn vakantie is me echt behoorlijk wat waard. Puur door de troep die het hier op school is en de chaos die ons schoolsysteem voorstelt word ik al gestrest als het woord ‘school’ in een gesprek valt. Zeker als ik er naar wordt gevraagd. Meestal geef ik als antwoord een woedend gezicht en grom ik duivels… tenzij ik een krant in mijn hand heb, dan sla ik degene die ernaar gevraagd heeft ermee. Waarom een krant? Hé, dat is beter dan dat ik iemand met een koekenpan sla lijkt me.
Ik ben gewoon allergisch voor school…
Maar ik verbied aswolken om zich tijdens begin mei ook maar ergens in de buurt van Europa te bevinden!! Ik heb vakantie nodig!!!!!!
Ik ga pas op vakantie in mei maar er was misschien een kans dat er nog een aswolk kwam, en dan zouden ook 5 mei geen vluchten meer vertrekken.
Ik klink waarschijnlijk heel egoïstisch maar mijn vakantie is me echt behoorlijk wat waard. Puur door de troep die het hier op school is en de chaos die ons schoolsysteem voorstelt word ik al gestrest als het woord ‘school’ in een gesprek valt. Zeker als ik er naar wordt gevraagd. Meestal geef ik als antwoord een woedend gezicht en grom ik duivels… tenzij ik een krant in mijn hand heb, dan sla ik degene die ernaar gevraagd heeft ermee. Waarom een krant? Hé, dat is beter dan dat ik iemand met een koekenpan sla lijkt me.
Ik ben gewoon allergisch voor school…
Maar ik verbied aswolken om zich tijdens begin mei ook maar ergens in de buurt van Europa te bevinden!! Ik heb vakantie nodig!!!!!!
maandag 17 mei 2010
Relax 49/365
Heerlijk uitrusten. Iedereen doet het op zijn/haar eigen manier. De één gaat sporten, de ander wordt creatief en weer iemand anders doet gewoon helemaal niets. Maar uitrusten blijft uitrusten.
Van dinsdag tot en met donderdag school, op vrijdag werk, en op zaterdag en zondag mijn ouders die me op de nek zitten over school. Maar maandag is mijn dag, mijn dag om uit te rusten! Vooral omdat het heerlijk weer is buiten. Het ideale weer om gewoon lekker in de tuin te zitten, met een groot glas veels te koud drinken (voor ijs is het nog net te koud) en een goed boek. Even niet aan cijfers, school of problemen denken.
Ik heb Harry Potter 6 (Harry Potter and the Halfblood Prince) maar weer eens uit de kast getrokken. Hierin komt ook ‘Felix Felicis’ voor, de ultieme geluksdrank. Het effect van deze drank is dat de drinker ontzettend mazzel heeft maar als ik eindelijk een slok van de veroverde limonade neem heb ik het gevoel dat ik geen mazzel meer nodig heb. Maar toen na een tijdje de zon toch weer achter een kudde schapenwolken verdween (ja ja, ironie, een ‘kudde’ wolken als ik het over schapenwolken heb) kroop ik weer achter de laptop waarbij ik even naar de Flickr pagina van een vriendin ging, zij doet de 365-poging met foto’s. En, toeval of niet, de foto van gisteren was perfect voor mijn blog van vandaag. Alsjeblieft:
‘Felix Felicis’ van Noukka Kuin (http://www.flickr.com/photos/velvettears).
Van dinsdag tot en met donderdag school, op vrijdag werk, en op zaterdag en zondag mijn ouders die me op de nek zitten over school. Maar maandag is mijn dag, mijn dag om uit te rusten! Vooral omdat het heerlijk weer is buiten. Het ideale weer om gewoon lekker in de tuin te zitten, met een groot glas veels te koud drinken (voor ijs is het nog net te koud) en een goed boek. Even niet aan cijfers, school of problemen denken.
Ik heb Harry Potter 6 (Harry Potter and the Halfblood Prince) maar weer eens uit de kast getrokken. Hierin komt ook ‘Felix Felicis’ voor, de ultieme geluksdrank. Het effect van deze drank is dat de drinker ontzettend mazzel heeft maar als ik eindelijk een slok van de veroverde limonade neem heb ik het gevoel dat ik geen mazzel meer nodig heb. Maar toen na een tijdje de zon toch weer achter een kudde schapenwolken verdween (ja ja, ironie, een ‘kudde’ wolken als ik het over schapenwolken heb) kroop ik weer achter de laptop waarbij ik even naar de Flickr pagina van een vriendin ging, zij doet de 365-poging met foto’s. En, toeval of niet, de foto van gisteren was perfect voor mijn blog van vandaag. Alsjeblieft:
‘Felix Felicis’ van Noukka Kuin (http://www.flickr.com/photos/velvettears).
Abonneren op:
Posts (Atom)