Recht.
Het tweede vak waarin ik tentamen ga hebben dit blok. Recht kan (net als antropologie) best interessant zijn, helaas zijn sommige hoofdstukken zo langdradig dat ik al drie dagen met één hoofdstuk bezig ben.
Het hele rechtssysteem in Nederland (eigenlijk: het HELE systeem in Nederland) bestaat uit veel te veel regels die vast wel ergens goed voor zijn maar als ik ze allemaal moet gaan leren kan ik dat even niet inzien. Daarnaast weet ik nu wel drie nieuwe manieren om onder een aanklacht van je buren uit te komen, die manier zal ik hier maar niet noemen want dan krijg ik vast problemen later… Jammer genoeg heb ik geen problemen met mijn buren, hoewel mijn buurvrouw echt compleet gestoord is. Maar ze is toch al drie weken niet thuis dus daar heb ik ook geen last meer van.
Ooh, en nog een ontdekking: Nederland is een rechtstaat, helaas wist ik dat al vier jaar lang.
Ik baal enkel een beetje dat de grootste tentamens met het meeste leerstof (antropologie en recht) ingeroosterd zijn op precies dezelfde dag. Dank je, roostermakers…
dinsdag 26 oktober 2010
Herfstlandschap 231/365
Als ik uit het raam van de trein kijk is het verschil met een paar weken geleden onvoorstelbaar.
Een paar weken geleden was het twintig graden of warmer, nu is het slechts tien graden buiten. En dat is te zien, want als ik naar buiten kijk zie ik overal herfstkleuren, kale en omgeploegde akkers, en plassen van een eerdere regenbui. Maar er hangt ook iets anders over het land, iets dat je niet kan zien maar je weet dat het er is.
De kou hangt tussen de bomen en glijdt vanaf daar verder over het land. Terwijl langzaam al het groen verdwijnt verschijnen alle mogelijke bruintinten in een complete en wilde mix. Hiermee is de herfst echt aangekomen en voel je zelfs de intrede van Koning Winter al beginnen.
Zoals ik al eerder vertelde is dit weer echt mijn soort weer. Lekker fietsen met lucht in je longen die zo koud is dat je in één keer volledig wakker bent (en helder kan nadenken). En natuurlijk koffie halen voor in de trein, als ik daarmee doorga moet ik snel een sport gaan vinden waar ik daadwerkelijk aan wil gaan doen.
By the way, treinramen kunnen echt niet open bij intercity’s. Ik probeerde mijn antropologieboek naar buiten te gooien maar kreeg het raam niet open, jammer…
Een paar weken geleden was het twintig graden of warmer, nu is het slechts tien graden buiten. En dat is te zien, want als ik naar buiten kijk zie ik overal herfstkleuren, kale en omgeploegde akkers, en plassen van een eerdere regenbui. Maar er hangt ook iets anders over het land, iets dat je niet kan zien maar je weet dat het er is.
De kou hangt tussen de bomen en glijdt vanaf daar verder over het land. Terwijl langzaam al het groen verdwijnt verschijnen alle mogelijke bruintinten in een complete en wilde mix. Hiermee is de herfst echt aangekomen en voel je zelfs de intrede van Koning Winter al beginnen.
Zoals ik al eerder vertelde is dit weer echt mijn soort weer. Lekker fietsen met lucht in je longen die zo koud is dat je in één keer volledig wakker bent (en helder kan nadenken). En natuurlijk koffie halen voor in de trein, als ik daarmee doorga moet ik snel een sport gaan vinden waar ik daadwerkelijk aan wil gaan doen.
By the way, treinramen kunnen echt niet open bij intercity’s. Ik probeerde mijn antropologieboek naar buiten te gooien maar kreeg het raam niet open, jammer…
Oktoberfeesten 230/365
Ik schrijf deze blog een dagje later want anders had ik niks te vertellen.
Eindelijk weer in Sittard, en eindelijk eens niet meer aan huiswerk denken (tot morgen dan). Ik had er inmiddels wel weer behoefte aan om eens ergens anders te zijn dan in mijn kamer met boeken en dus nam ik de uitnodiging van Eefje om mee te gaan naar de Oktoberfeesten aan.
We gaan met z’n vieren, Eefje, Heandra, Björn (twee vrienden van Eefje) en ik. Na een paar attracties op de kermis, waarvan ik driekwart in september ook bij mij thuis op de kermis heb gezien, en waar onze ruggen over het algemeen niet zo blij mee waren eindigden we in de tent waar het feesten daadwerkelijk plaatsvond. Zodra onze oren gewend waren aan de herrie en de bonnen voor drank ingeslagen waren kon het feest echt beginnen. Wat mij verbaasde was dat er gewoon gerookt werd in de tent maar Eefje en haar vrienden vertelden dat dat in Sittard overal nog gedaan wordt, ondanks het rookverbod. Het voordeel daarvan was weer dat je niet overal zo’n zweetlucht rook. Het heeft zijn voordelen en je went er snel genoeg aan.
Gewoon een avond feesten met drie geweldige mensen is echt DE manier om van je stress af te komen, helemaal nadat ik door het misselijke gevoel, wat ik krijg tijdens het dansen direct na het drinken van alcohol, heen was. Ik denk dat ik wel door mijn tentamens kom. Thanks Heandra, Björn en Eefje!!
Eindelijk weer in Sittard, en eindelijk eens niet meer aan huiswerk denken (tot morgen dan). Ik had er inmiddels wel weer behoefte aan om eens ergens anders te zijn dan in mijn kamer met boeken en dus nam ik de uitnodiging van Eefje om mee te gaan naar de Oktoberfeesten aan.
We gaan met z’n vieren, Eefje, Heandra, Björn (twee vrienden van Eefje) en ik. Na een paar attracties op de kermis, waarvan ik driekwart in september ook bij mij thuis op de kermis heb gezien, en waar onze ruggen over het algemeen niet zo blij mee waren eindigden we in de tent waar het feesten daadwerkelijk plaatsvond. Zodra onze oren gewend waren aan de herrie en de bonnen voor drank ingeslagen waren kon het feest echt beginnen. Wat mij verbaasde was dat er gewoon gerookt werd in de tent maar Eefje en haar vrienden vertelden dat dat in Sittard overal nog gedaan wordt, ondanks het rookverbod. Het voordeel daarvan was weer dat je niet overal zo’n zweetlucht rook. Het heeft zijn voordelen en je went er snel genoeg aan.
Gewoon een avond feesten met drie geweldige mensen is echt DE manier om van je stress af te komen, helemaal nadat ik door het misselijke gevoel, wat ik krijg tijdens het dansen direct na het drinken van alcohol, heen was. Ik denk dat ik wel door mijn tentamens kom. Thanks Heandra, Björn en Eefje!!
Leren part 1 229/365
Antropologie.
Antropologen onderzoeken samenlevingen en culturen. Dat is de kortste versie van de definitie voor ‘antropoloog’. De lange versie zou veel te veel tijd kosten om uit te leggen.
Antropologie is diep van binnen vast een interessant vak, maar op dit moment merk ik daar maar bar weinig van. De reader heeft een aantal interessante artikelen, maar daar werden in het tentamen vorig jaar geen vragen over gesteld. De reader verteld onder andere in twaalf verschillende artikelen uit wat cultuur nou is, en ja, in alle twaalf de artikelen wordt EXACT hetzelfde gezegd maar toch moet ik ze lezen. Als ik trouwens de definitie van wat cultuur nou precies is helemaal ga overschrijven en uitleggen ben ik nog ruim een jaar bezig en ik moet nog 130 pagina’s lezen. Bye!!
Antropologen onderzoeken samenlevingen en culturen. Dat is de kortste versie van de definitie voor ‘antropoloog’. De lange versie zou veel te veel tijd kosten om uit te leggen.
Antropologie is diep van binnen vast een interessant vak, maar op dit moment merk ik daar maar bar weinig van. De reader heeft een aantal interessante artikelen, maar daar werden in het tentamen vorig jaar geen vragen over gesteld. De reader verteld onder andere in twaalf verschillende artikelen uit wat cultuur nou is, en ja, in alle twaalf de artikelen wordt EXACT hetzelfde gezegd maar toch moet ik ze lezen. Als ik trouwens de definitie van wat cultuur nou precies is helemaal ga overschrijven en uitleggen ben ik nog ruim een jaar bezig en ik moet nog 130 pagina’s lezen. Bye!!
Speciaal 228/365
In mijn laatste artikel maakte ik een klassieke (beginners)fout: te vaak hetzelfde woord gebruiken.
In één(!!) alinea acht keer het woord ‘speciaal’ (of de Engelse variant: special) gebruiken, en de alinea daarna nog drie keer is op zijn minst knap te noemen. Mijn leraar had ze allemaal omcirkelt en gaf ze aan met ‘bam’, en dat elke keer in verschillende toonhoogtes. Om deze fout noot meer te maken (en ik mag van die leraar het woord ‘speciaal’ nooit meer gebruiken) is hier een lijstje met synoniemen voor speciaal:
Speciaal
Special
Bijzonder
Uitzonderlijk
Apart
Vernieuwend
Exclusief
Verrassend
Buitengewoon
Daar kom ik denk ik wel ergens mee…
In één(!!) alinea acht keer het woord ‘speciaal’ (of de Engelse variant: special) gebruiken, en de alinea daarna nog drie keer is op zijn minst knap te noemen. Mijn leraar had ze allemaal omcirkelt en gaf ze aan met ‘bam’, en dat elke keer in verschillende toonhoogtes. Om deze fout noot meer te maken (en ik mag van die leraar het woord ‘speciaal’ nooit meer gebruiken) is hier een lijstje met synoniemen voor speciaal:
Speciaal
Special
Bijzonder
Uitzonderlijk
Apart
Vernieuwend
Exclusief
Verrassend
Buitengewoon
Daar kom ik denk ik wel ergens mee…
zaterdag 16 oktober 2010
Sneeuw, wind en regen 227/365
Het weer is een vreemd iets, zon, regen, sneeuw, wind. Alsof het niet kan kiezen tussen de manieren om te pesten.
Ik heb nooit kunnen ‘kiezen’ wat ik vervelender vond. Sneeuw of regen. Beide zijn irritant als je aan het fietsen bent maar dankzij regen raak je in één keer zo ontzettend doorweekt, je kleren plakken aan je lichaam vast en een spijkerbroek loopt ook niet meer zo makkelijk dan. Zeker niet als je nog de hele dag op school moet zitten of op je werk.
Sneeuw daarentegen is weer kouder dan regen. En het is beter in door je schoenen heen sijpelen. Tijdens het fietsen glijden je banden weg, als postbezorger loopt je postkar erin vast. Maar je kunt het wel makkelijker van je kleren slaan voor je kleren nat worden. Je komt alleen wel met verkleumde handen, voeten en gezicht ergens binnenlopen.
Wind tegen is nog het minste probleem dat je kunt hebben als je moet fietsen. Hoewel de wind zo hard kan zijn dat je amper vooruit komt en constant opzij geblazen wordt. En als het hard waait en het is koud doet de wind pijn aan je gezicht.
Wind, sneeuw en regen zullen in de natuur allemaal ergens goed voor zijn. Ik blijf het houden bij de zon en het zien van blauwe lucht, met een paar wolken en een beetje wind mag ook wel hoor. Haha.
Ik heb nooit kunnen ‘kiezen’ wat ik vervelender vond. Sneeuw of regen. Beide zijn irritant als je aan het fietsen bent maar dankzij regen raak je in één keer zo ontzettend doorweekt, je kleren plakken aan je lichaam vast en een spijkerbroek loopt ook niet meer zo makkelijk dan. Zeker niet als je nog de hele dag op school moet zitten of op je werk.
Sneeuw daarentegen is weer kouder dan regen. En het is beter in door je schoenen heen sijpelen. Tijdens het fietsen glijden je banden weg, als postbezorger loopt je postkar erin vast. Maar je kunt het wel makkelijker van je kleren slaan voor je kleren nat worden. Je komt alleen wel met verkleumde handen, voeten en gezicht ergens binnenlopen.
Wind tegen is nog het minste probleem dat je kunt hebben als je moet fietsen. Hoewel de wind zo hard kan zijn dat je amper vooruit komt en constant opzij geblazen wordt. En als het hard waait en het is koud doet de wind pijn aan je gezicht.
Wind, sneeuw en regen zullen in de natuur allemaal ergens goed voor zijn. Ik blijf het houden bij de zon en het zien van blauwe lucht, met een paar wolken en een beetje wind mag ook wel hoor. Haha.
De link tussen schoenen en de persoonlijkheid 226/365
Kleren maken de man, schoenen maken de vrouw
Schoenen zeggen meer over je persoonlijkheid dan je zou denken
Kleren maken de man – of vrouw, maar men heeft voor elk moment van de dag andere kleding om aan te trekken. De pyjama, het nette kostuum voor het werk, de casual kleding voor thuis en de kleren voor een avondje uit. Als je goed op mensen let zie je dat er vaak één ding niet aangepast wordt: de schoenen.
Als er haast is, om op tijd op school, werk of een afspraak te komen, trekt men meestal het eerste paar schoenen aan dat ze zien. De kans is zeer groot dat dit het favoriete paar is, maar het gebeurt hierdoor nog wel eens dat de schoenen niet bij de gedragen outfit passen. Wat echter vrij onbekend is, is dat de schoenen die gedragen worden meer over de persoonlijkheid zeggen dan de rest van de kleding.
Een schoen kies je niet zomaar uit, er is iets aan dat paar dat ervoor zorgt die schoenen juist zo opvallen tussen al die anderen in de winkel. Hoby Brennan, adviseur op gebied van (online) aankopen en winkelgedrag, schreef hierover dat het uitkiezen van schoenen heel persoonlijk is. “De schoenen vallen je op omdat ze een bepaalde X-factor hebben dat je aantrekt. En daarom zullen deze schoenen een blik geven op jouw persoonlijkheid en individualiteit”, aldus Brennan.
Niet alleen de schoenen, maar ook de staat waarin ze verkeren, zegt iets over de drager. Er zit een groot verschil in Allstar-dragers die met goed verzorgde en in perfecte staat verkerende schoenen lopen, en Allstar-dragers wiens schoenen verwassen en verbleekt zijn en tot op de draad versleten. En het verschil tussen de dames (en inmiddels ook jongens) die Uggs dragen in de winter vanwege hun
comfortabele warmte, en degene die ze in de zomer dragen omdat ze in de mode zijn is ook groot. Zo valt niet alleen doormiddel van de schoen iets over de persoonlijkheid te zeggen, maar ook door het draagpatroon, zo stelt Francesca Soroka, freelance schrijfster voor de Time Out New York en voormalig mode columnist bij Encore Magazine. Assepoester
Antoinette Hoes, verzamelaarster van schoenen – een collectie van bijna vijftig paar, is het er niet volledig mee eens dat schoenen de persoonlijkheid uitstralen. Volgens haar zijn schoenen vooral belangrijk voor het personage waar je, je in wilt projecteren. “Zorgen dat de prins je gaat zoeken en kan herkennen. Of dat je alleen nog maar kan dansen”, aldus de schoenenliefhebster. Assepoester, de bekendste dame die dankzij schoenen haar droomprins, en liefde voor het leven, zal Antoinette hier vast in bijstaan. Net als zakenvrouw en oprichtster van Mary Kay Cosmetics, Mary Kay Ash, die ooit schreef: ‘While clothes may not make the woman, they certainly have a strong effect on her self-confidence – which, I believe, does make the woman.’ (Ook al maken kleren niet de vrouw, ze hebben weldegelijk een groot effect op haar zelfvertrouwen – wat, zo geloof ik, wel de vrouw maakt.)
Meghan Cleary is de grootste schoenenexpert van Amerika, zij schreef: ‘The perfect fit: what your shoes say about you’, een boek over het (basis)karakter dat achter een schoen zit. Ze geeft wereldwijd cursussen om vrouwen te leren over ‘de macht van schoenen om te veranderen’. Want iedereen heeft een soort schoen dat bij het karakter past, maar dat betekent niet dat je geen andere schoenen kan dragen. Een vrouw moet schoenen dragen die haar uitstraling en houding accentueren, maar die ook stylish zijn. De professionele look met – al dan niet zwarte – Allstars, de zomeroutfit met Uggs, de casualwear met lakschoenen en dan nog de hakken. De één draagt zonder pijn of moeite de hele dag stiletto’s, terwijl de ander bij de gedachte aan de (zeer) hooggehakte voetmode al bijna haar enkels breekt. Dames die meestal hoge hakken dragen stralen een gevoel van zelfvertrouwen en gratie uit, terwijl hooggehakte laarzen een vorm van superioriteit en kracht uitstralen (er is een reden dat hoge leren laarzen met hak een deel zijn van de standaard SM-uitrusting). Sneakers stralen onafhankelijkheid en een bepaald gemak uit. Dragers van sneakers zijn meestal gemakkelijk in de omgang en altijd klaar om iets leuks te doen, terwijl dragers van hoge hakken meer in zijn voor een feestje. Elke drager is natuurlijk anders, omdat ook elk paar hakken verschilt van elkaar dus dit is slechts een indicatie.
De schoenen geven een boost aan de uitstraling, en daarom is het zo belangrijk dat de schoen bij de persoonlijkheid past. Schoenen kunnen net zo excentriek zijn als de drager zelf, hoewel blijkt dat mannen zich eerder inhouden bij het kopen van schoenen dan vrouwen. Zo blijkt dan weer: Kleren maken de man, schoenen maken de vrouw.
donderdag 14 oktober 2010
Bye Netlog! 225/365
Net als elke moderne journalist (in wording) heb ik meerdere online profielen. Ik Twitter, ik Facebook, ik Hyve, ik blog. En tot vandaag had ik zelfs een Netlog account.
Het is soms vervelend om zoveel profielen bij te houden. Nu is mijn blog niet super bekend dus dat valt te overzien, ik Twitter niet de hele dag door maar Facebook wel redelijk fanatiek. Het is internationaal en mijn buitenlandse vrienden hebben ook een account, redelijk makkelijk om contact te houden dus. Hyves en Netlog zijn de onhandigste accounts die ik ooit heb aangemaakt. Hyves is alleen maar bekend in Nederland en ik heb vaak op het punt gestaan het te verwijderen, maar een paar van mijn vrienden op Hyves hebben nog geen Facebook en het contact wil ik dan ook weer niet kwijt. Bij Netlog heb ik de knoop vandaag doorgehakt. Weg ermee!!
Online profielen staan bekend als gevaarlijk, je weet nooit of iemand wel de waarheid over zichzelf verteld en iedereen kan alles van je zien. Maar ik post geen vakantie foto’s van mezelf in een te kleine bikini of te opvallende uitgaansoutfit. Mijn blogs zijn niet schokkend, en mijn vriendengroep bestaat uit normale mensen. En ik voeg geen mensen toe die ik niet ken. Ik loop dus geen direct gevaar, zolang ik maar gewoon verstandig blijf. En dat geld voor iedereen! Nu is het lastiger om bij te houden wat je allemaal zegt als je op meerdere profielen tegelijk zit, en ik gebruikte mijn Netlog (de BeNeLux versie van Hyves) al ruim een jaar niet meer, als het niet al langer was. Ik had het gehad dat ik ook daar nog steeds berichten van kreeg, dus heb ik alle blogs die ik interessant vond, en alle foto’s die ik echt niet kwijt wilde van mijn Netlog gehaald en op de knop ‘verwijderen’ gedrukt. Bye Netlog, Hyves jij staat als de volgende op de lijst! En er is geen ontkomen aan!!
Het is soms vervelend om zoveel profielen bij te houden. Nu is mijn blog niet super bekend dus dat valt te overzien, ik Twitter niet de hele dag door maar Facebook wel redelijk fanatiek. Het is internationaal en mijn buitenlandse vrienden hebben ook een account, redelijk makkelijk om contact te houden dus. Hyves en Netlog zijn de onhandigste accounts die ik ooit heb aangemaakt. Hyves is alleen maar bekend in Nederland en ik heb vaak op het punt gestaan het te verwijderen, maar een paar van mijn vrienden op Hyves hebben nog geen Facebook en het contact wil ik dan ook weer niet kwijt. Bij Netlog heb ik de knoop vandaag doorgehakt. Weg ermee!!
Online profielen staan bekend als gevaarlijk, je weet nooit of iemand wel de waarheid over zichzelf verteld en iedereen kan alles van je zien. Maar ik post geen vakantie foto’s van mezelf in een te kleine bikini of te opvallende uitgaansoutfit. Mijn blogs zijn niet schokkend, en mijn vriendengroep bestaat uit normale mensen. En ik voeg geen mensen toe die ik niet ken. Ik loop dus geen direct gevaar, zolang ik maar gewoon verstandig blijf. En dat geld voor iedereen! Nu is het lastiger om bij te houden wat je allemaal zegt als je op meerdere profielen tegelijk zit, en ik gebruikte mijn Netlog (de BeNeLux versie van Hyves) al ruim een jaar niet meer, als het niet al langer was. Ik had het gehad dat ik ook daar nog steeds berichten van kreeg, dus heb ik alle blogs die ik interessant vond, en alle foto’s die ik echt niet kwijt wilde van mijn Netlog gehaald en op de knop ‘verwijderen’ gedrukt. Bye Netlog, Hyves jij staat als de volgende op de lijst! En er is geen ontkomen aan!!
woensdag 13 oktober 2010
Statistiek 224/365
Statistiek was nog nooit zo vreselijk als vandaag!
Volgens mij schreef ik er al eerder over, maar we hebben weer les van de man die tijdens de eerste les zei: “Over drie kwartier moeten jullie bij vraag 10 zijn!”, en toen ervan door ging voor die drie kwartier. Toen hij terug kwam en wij nog niet verder waren dan vraag 5, sommigen waren bij vraag 7, vond hij dat belachelijk en werd hij zelfs lichtelijk boos! Hij ging ervan door, wij waren keihard bezig maar het lukte ons gewoon niet. Hij heeft het recht niet om boos op ONS te worden!
Vandaag is het niet veel beter, tijdens de tweede les was hij ziek. We hadden die dag een taak in moeten leveren waar hij verder geen contact met ons over zocht. Wij moesten hem uiteindelijk mailen erover.
Nu hebben we les drie van hem (tussendoor hadden we drie lessen van een ander), en we zijn de eerste twee taken aan het nakijken. Deze man doet alsof we achterlijk zijn, wordt geïrriteerd als we het gewoon niet begrijpen en symboliseert alles dat staat voor ‘contactgestoord’ ‘denigrerend’ en ‘wiskundenerd’. Onder andere vindt hij het belachelijk dat we niet weten waar het woord ‘steekproef’ vandaan komt (by the way: dat komt van kaas, vroeger stak men een stok in de kaas, draaide en trok het terug om daarna het stuk kaas dat eraan zat te proeven).
Ik vind het niet erg als iemand doet alsof ik gek ben, zolang ze maar normaal tegen me doen. Deze man doet alsof we achterlijk zijn, vraagt constant in een soort belerende toon of we het wel begrijpen en leunt achterover in zijn stoel alsof hij de koning te rijk is. Ik heb één keer eerder zo’n persoon ontmoet, ze was de begeleider van leerlingen met een achterstand op onze school en nam de zogenaamde NIJO – toets af. Dat is een toets waarin met onder andere een mini IQ – test wordt gekeken welk schoolniveau aan kan. Tijdens deze toets sprak ze tegen ons op een manier waarop je tegen kleine kinderen praat. We kregen nog net geen snoepje als we ‘de test goed en netjes gemaakt hadden’. Erger nog, toen mijn ouders naar school moesten komen om de uitslag te bespreken (ik mocht er niet bij zijn, standaardprocedure van de NIJO) ging ze ook zo tegen hen praten! Ze was ook compleet overrompelt toen mijn ouders haar simpelweg met woorden tot zwijgen wisten te brengen. Oh, die mensen waren toch niet zo dom als ze dacht. Daarna kregen we haar nog een keer als vervanger, tegen iedereen in de klas deed ze normaal BEHALVE tegen een jongen in mijn klas en mij. Omdat ze zich nog herinnerde dat wij de NIJO bij haar hadden moeten afnemen, en ze bleef dat de hele les doen.
Deze man doet dus precies hetzelfde, maakt constant verwijten naar hoe ‘journalisten met cijfers omgaan, dat je duidelijk kan zien dat ze er geen verstand van hebben’ en maar blijven vragen of we ‘het wel snappen’. En wat ik bedoelde met dat ‘wiskundenerd’: neem een verschrikkelijk ruitjesoverhemd in de broek gestopt, veel te grote bril, kalend, duidelijk niet geslaagd in het leven, vindt lesgeven vervelend, nasale monotone stem, etc. etc., en je hebt mijn leraar.
Volgens mij schreef ik er al eerder over, maar we hebben weer les van de man die tijdens de eerste les zei: “Over drie kwartier moeten jullie bij vraag 10 zijn!”, en toen ervan door ging voor die drie kwartier. Toen hij terug kwam en wij nog niet verder waren dan vraag 5, sommigen waren bij vraag 7, vond hij dat belachelijk en werd hij zelfs lichtelijk boos! Hij ging ervan door, wij waren keihard bezig maar het lukte ons gewoon niet. Hij heeft het recht niet om boos op ONS te worden!
Vandaag is het niet veel beter, tijdens de tweede les was hij ziek. We hadden die dag een taak in moeten leveren waar hij verder geen contact met ons over zocht. Wij moesten hem uiteindelijk mailen erover.
Nu hebben we les drie van hem (tussendoor hadden we drie lessen van een ander), en we zijn de eerste twee taken aan het nakijken. Deze man doet alsof we achterlijk zijn, wordt geïrriteerd als we het gewoon niet begrijpen en symboliseert alles dat staat voor ‘contactgestoord’ ‘denigrerend’ en ‘wiskundenerd’. Onder andere vindt hij het belachelijk dat we niet weten waar het woord ‘steekproef’ vandaan komt (by the way: dat komt van kaas, vroeger stak men een stok in de kaas, draaide en trok het terug om daarna het stuk kaas dat eraan zat te proeven).
Ik vind het niet erg als iemand doet alsof ik gek ben, zolang ze maar normaal tegen me doen. Deze man doet alsof we achterlijk zijn, vraagt constant in een soort belerende toon of we het wel begrijpen en leunt achterover in zijn stoel alsof hij de koning te rijk is. Ik heb één keer eerder zo’n persoon ontmoet, ze was de begeleider van leerlingen met een achterstand op onze school en nam de zogenaamde NIJO – toets af. Dat is een toets waarin met onder andere een mini IQ – test wordt gekeken welk schoolniveau aan kan. Tijdens deze toets sprak ze tegen ons op een manier waarop je tegen kleine kinderen praat. We kregen nog net geen snoepje als we ‘de test goed en netjes gemaakt hadden’. Erger nog, toen mijn ouders naar school moesten komen om de uitslag te bespreken (ik mocht er niet bij zijn, standaardprocedure van de NIJO) ging ze ook zo tegen hen praten! Ze was ook compleet overrompelt toen mijn ouders haar simpelweg met woorden tot zwijgen wisten te brengen. Oh, die mensen waren toch niet zo dom als ze dacht. Daarna kregen we haar nog een keer als vervanger, tegen iedereen in de klas deed ze normaal BEHALVE tegen een jongen in mijn klas en mij. Omdat ze zich nog herinnerde dat wij de NIJO bij haar hadden moeten afnemen, en ze bleef dat de hele les doen.
Deze man doet dus precies hetzelfde, maakt constant verwijten naar hoe ‘journalisten met cijfers omgaan, dat je duidelijk kan zien dat ze er geen verstand van hebben’ en maar blijven vragen of we ‘het wel snappen’. En wat ik bedoelde met dat ‘wiskundenerd’: neem een verschrikkelijk ruitjesoverhemd in de broek gestopt, veel te grote bril, kalend, duidelijk niet geslaagd in het leven, vindt lesgeven vervelend, nasale monotone stem, etc. etc., en je hebt mijn leraar.
Go Away Fair 223/365
De druk van mijn opleiding loopt langzaam op. De tentamens komen eraan, de laatste deadlines kloppen op de deur en informatiedagen melden zich.
Vandaag is de ‘Go Away Fair’, een ‘beurs’ met uitleg over de mogelijkheden van uitwisseling in het derde jaar. Ik had er meer van verwacht.
De beurs bestaat uit ongeveer vijftien stalletjes, elke faculteit één en twee voor de International Office. Verder nog een studentenvereniging voor buitenlandse studenten in Utrecht (niet voor Utrechtse studenten in het buitenland en daarnaast spreken de vier dames belabberd Engels, waarom ze hier staan is me dus een raadsel), een studentenvereniging die je ondersteunt tijdens uitwisselingen binnen Europa en die je aan internationale contacten kan helpen en een studentenvereniging die nauwe banden heeft met een school in Engeland. Verder nog een aantal organisaties die stages regelen in het buitenland en twee scholen die niet op de lijst met uitwisselingen staan. Mijn opleiding staat buitenlandse stages alleen toe tijdens de tweede stage in het vierde jaar, ALS je jezelf genoeg hebt bewezen in de stage van het derde jaar.
Geen informatie van de scholen waarmee uitwisseling mogelijk is, zelfs geen ‘afgevaardigden’ ervan. De informatie is karig en volledig in het Engels, dat vind ik geen probleem maar ik zie verdwaasde gezichten om me heen.
Mijn opleiding moet echt eens gaan leren dat de nieuwe lichting Nederlandse journalisten (afkomstig van de Hogeschool Utrecht) niet klaar is voor de internationale journalistiek, en dat de prijs van 195 euro voor taalcursussen daar niet echt bij helpt.
Vandaag is de ‘Go Away Fair’, een ‘beurs’ met uitleg over de mogelijkheden van uitwisseling in het derde jaar. Ik had er meer van verwacht.
De beurs bestaat uit ongeveer vijftien stalletjes, elke faculteit één en twee voor de International Office. Verder nog een studentenvereniging voor buitenlandse studenten in Utrecht (niet voor Utrechtse studenten in het buitenland en daarnaast spreken de vier dames belabberd Engels, waarom ze hier staan is me dus een raadsel), een studentenvereniging die je ondersteunt tijdens uitwisselingen binnen Europa en die je aan internationale contacten kan helpen en een studentenvereniging die nauwe banden heeft met een school in Engeland. Verder nog een aantal organisaties die stages regelen in het buitenland en twee scholen die niet op de lijst met uitwisselingen staan. Mijn opleiding staat buitenlandse stages alleen toe tijdens de tweede stage in het vierde jaar, ALS je jezelf genoeg hebt bewezen in de stage van het derde jaar.
Geen informatie van de scholen waarmee uitwisseling mogelijk is, zelfs geen ‘afgevaardigden’ ervan. De informatie is karig en volledig in het Engels, dat vind ik geen probleem maar ik zie verdwaasde gezichten om me heen.
Mijn opleiding moet echt eens gaan leren dat de nieuwe lichting Nederlandse journalisten (afkomstig van de Hogeschool Utrecht) niet klaar is voor de internationale journalistiek, en dat de prijs van 195 euro voor taalcursussen daar niet echt bij helpt.
maandag 11 oktober 2010
Herfst komt eraan 222/365
De herfst zit in de lucht, je merkt het tijdens het fietsen, bij het beluisteren van het weerbericht en aan de garderobes van mensen.
Je ziet het nog niet echt aan de bomen. De week hiervoor is het flink warm geweest, bijna zomers, dus de meeste bomen zijn nog behoorlijk groen. De lucht en het weer denken echt anders over het weer, al twee dagen wordt er lichte vorst aan de grond voorspelt ’s nachts en de lucht is fris, neigt zelfs naar koud. Het handschoenenweer is weer begonnen, voor de ochtend dan. Want als ik ’s middags terug naar huis fiets is het zelfs te warm voor een dichte jas, dat komt waarschijnlijk ook door de zon.
Dit is mijn soort weer, zonnig, koud (fris), de herfstkleur die zijn intrede doet. Dit is het weer waarbij ik in mijn element ben. De tijd van lange spijkerbroeken, iets dikkere jassen en dichte schoenen. Maar wel alle soorten shirt, lange of korte mouwen. Niet alleen ik voel me met dit weer het best, ook mijn klerenkast is op de herfst het best voorbereid.
Helaas is het Nederlandse weer nogal wispelturig, met een beetje pech heb ik over een paar dagen alweer mijn regenjas nodig, model aardappelzak. Wie weet waar ik een charmante regenjas kan kopen?
Je ziet het nog niet echt aan de bomen. De week hiervoor is het flink warm geweest, bijna zomers, dus de meeste bomen zijn nog behoorlijk groen. De lucht en het weer denken echt anders over het weer, al twee dagen wordt er lichte vorst aan de grond voorspelt ’s nachts en de lucht is fris, neigt zelfs naar koud. Het handschoenenweer is weer begonnen, voor de ochtend dan. Want als ik ’s middags terug naar huis fiets is het zelfs te warm voor een dichte jas, dat komt waarschijnlijk ook door de zon.
Dit is mijn soort weer, zonnig, koud (fris), de herfstkleur die zijn intrede doet. Dit is het weer waarbij ik in mijn element ben. De tijd van lange spijkerbroeken, iets dikkere jassen en dichte schoenen. Maar wel alle soorten shirt, lange of korte mouwen. Niet alleen ik voel me met dit weer het best, ook mijn klerenkast is op de herfst het best voorbereid.
Helaas is het Nederlandse weer nogal wispelturig, met een beetje pech heb ik over een paar dagen alweer mijn regenjas nodig, model aardappelzak. Wie weet waar ik een charmante regenjas kan kopen?
zondag 10 oktober 2010
De buren van nummer 6 221/365
Rustig zit ik aan mijn huiswerk, dat was tenminste wel mijn bedoeling, tot de bel gaat. Één van de buren staat voor de deur.
Het gezin heeft zichzelf buiten gesloten en even twijfel ik of ze om de reservesleutel komt vragen die ze misschien aan mijn moeder heeft gegeven, of dat ze komt vragen of ze hier mag wachten tot haar man thuiskomt. Dat laatste idee staat me eigenlijk niet zo aan want ik moet echt huiswerk maken en ik ken deze vrouw eigenlijk niet, maar als ze het zou vragen zou ik haar het niet weigeren. Ze is zwanger en naast haar staat een jongetje van hooguit drie, hij kan lopen maar praat nog niet. Maar ze hebben een ander plan, als de man eindelijk weer is teruggevonden want anders gaat het niet lukken. Hij wil via een ladder (die van ons is gelukkig net lang genoeg) vanaf onze patio op het dak, dat alle huizen in dit blok met elkaar verbindt, klimmen en zo op zijn eigen patio komen om via die deur naar binnen te kunnen en de voordeur open te maken. Zonder al te veel problemen klimt hij op het dank en tilt de (aluminium) ladder er ook op, mar de patiodeur is ook dicht en zit op de klem. De laatste optie is nu het openbreken van het kleine badkamerraam en daardoor naar binnenklimmen, gelukkig weet ik waar ons gereedschap ligt maar even krijg ik een beeld voor me waarin ik de man al klem zie zitten in het badkamerraam (ze zijn nogal smal) en de brandweer hem bevrijden.
Maar het lukt! En de buren (van nummer 6, ik woon op nummer 12) kunnen eindelijk weer hun huis in. Ik vertel ze wel dat het mazzel is dat ik überhaupt thuis ben want eigenlijk zou ik met mijn moeder en broertje mee gaan zeilen, maar mijn huiswerk liet me niet gaan. De buurman moet daarom lachen en zegt dat ze dan wel geluk hebben gehad. Hij ziet er tegenop om de badkamer (die hij natuurlijk lichtelijk heeft verbouwd om binnen te komen) weer op te ruimen waarop ik zeg dat het verstandig is om eerst een broodje te maken nu dat kan. Hij geeft me lachend gelijk, van alle inspanningen heeft hij honger gekregen.
Volgens mij ga ik maar een cursus ‘sloten openen met een haarspeld’ volgen, ik denk dat zo’n techniek ooit nog wel eens van pas komt.
Het gezin heeft zichzelf buiten gesloten en even twijfel ik of ze om de reservesleutel komt vragen die ze misschien aan mijn moeder heeft gegeven, of dat ze komt vragen of ze hier mag wachten tot haar man thuiskomt. Dat laatste idee staat me eigenlijk niet zo aan want ik moet echt huiswerk maken en ik ken deze vrouw eigenlijk niet, maar als ze het zou vragen zou ik haar het niet weigeren. Ze is zwanger en naast haar staat een jongetje van hooguit drie, hij kan lopen maar praat nog niet. Maar ze hebben een ander plan, als de man eindelijk weer is teruggevonden want anders gaat het niet lukken. Hij wil via een ladder (die van ons is gelukkig net lang genoeg) vanaf onze patio op het dak, dat alle huizen in dit blok met elkaar verbindt, klimmen en zo op zijn eigen patio komen om via die deur naar binnen te kunnen en de voordeur open te maken. Zonder al te veel problemen klimt hij op het dank en tilt de (aluminium) ladder er ook op, mar de patiodeur is ook dicht en zit op de klem. De laatste optie is nu het openbreken van het kleine badkamerraam en daardoor naar binnenklimmen, gelukkig weet ik waar ons gereedschap ligt maar even krijg ik een beeld voor me waarin ik de man al klem zie zitten in het badkamerraam (ze zijn nogal smal) en de brandweer hem bevrijden.
Maar het lukt! En de buren (van nummer 6, ik woon op nummer 12) kunnen eindelijk weer hun huis in. Ik vertel ze wel dat het mazzel is dat ik überhaupt thuis ben want eigenlijk zou ik met mijn moeder en broertje mee gaan zeilen, maar mijn huiswerk liet me niet gaan. De buurman moet daarom lachen en zegt dat ze dan wel geluk hebben gehad. Hij ziet er tegenop om de badkamer (die hij natuurlijk lichtelijk heeft verbouwd om binnen te komen) weer op te ruimen waarop ik zeg dat het verstandig is om eerst een broodje te maken nu dat kan. Hij geeft me lachend gelijk, van alle inspanningen heeft hij honger gekregen.
Volgens mij ga ik maar een cursus ‘sloten openen met een haarspeld’ volgen, ik denk dat zo’n techniek ooit nog wel eens van pas komt.
Series 220/365
Het grootste verschil binnen televisieseries is de kwaliteit, en dat hangt kennelijk nog altijd samen met geld.
Niet altijd, dat is ook weer waar, maar wel vaak. Hoewel er ook series zijn van grote kinderzenders die echt wel geld hebben en dan wordt er toch nog verschrikkelijk geacteerd. Iemand die bewusteloos ‘is’ maar wel armbewegingen en ondersteuning geeft als hij/zij wordt opgetild, lame. En goedkopere series waar je juist weer met verbazing naar zit te kijken vanwege de hoge kwaliteit in acteren.
Amerikaanse en Engelse series zijn meestal beter geacteerd dan andere, sorry het is gewoon vaak (niet altijd) zo. Hoewel ik het soms moeilijk vindt lang naar Engelsen te luisteren zonder in lachen uit te barsten, sommigen hebben zo’n bekakt accent (niet allemaal!). maar Amerikaanse/Engelse series hebben ook hun ‘downsides’. Zoals dat series (vaak kinderseries) zich meestal afspelen op locaties rond het huis, rond de school en op één andere locatie waar de hoofdrolspelers vaak zijn, en als ze dan eens iets anders doen ziet het er duidelijk naar uit dat dat niet vaak gedaan wordt, soms zelfs met knullig decor. En het is vaak meer van hetzelfde: series over jongeren op school, series over vampiers, ziekenhuisseries, real life soaps over jongeren, etc. etc..
Begrijp me niet verkeerd, ik kijk ook nog wel eens (een deel van) een serie en dan vind ik het ook geweldig, maar af en toe… sla ik een weekje over voor het echte leven.
P.S. Ik ben weer helemaal bij tot op de dag van vandaag (nou ja, gisteren gezien het 1:17 uur is op het moment) met mijn blog!!
Niet altijd, dat is ook weer waar, maar wel vaak. Hoewel er ook series zijn van grote kinderzenders die echt wel geld hebben en dan wordt er toch nog verschrikkelijk geacteerd. Iemand die bewusteloos ‘is’ maar wel armbewegingen en ondersteuning geeft als hij/zij wordt opgetild, lame. En goedkopere series waar je juist weer met verbazing naar zit te kijken vanwege de hoge kwaliteit in acteren.
Amerikaanse en Engelse series zijn meestal beter geacteerd dan andere, sorry het is gewoon vaak (niet altijd) zo. Hoewel ik het soms moeilijk vindt lang naar Engelsen te luisteren zonder in lachen uit te barsten, sommigen hebben zo’n bekakt accent (niet allemaal!). maar Amerikaanse/Engelse series hebben ook hun ‘downsides’. Zoals dat series (vaak kinderseries) zich meestal afspelen op locaties rond het huis, rond de school en op één andere locatie waar de hoofdrolspelers vaak zijn, en als ze dan eens iets anders doen ziet het er duidelijk naar uit dat dat niet vaak gedaan wordt, soms zelfs met knullig decor. En het is vaak meer van hetzelfde: series over jongeren op school, series over vampiers, ziekenhuisseries, real life soaps over jongeren, etc. etc..
Begrijp me niet verkeerd, ik kijk ook nog wel eens (een deel van) een serie en dan vind ik het ook geweldig, maar af en toe… sla ik een weekje over voor het echte leven.
P.S. Ik ben weer helemaal bij tot op de dag van vandaag (nou ja, gisteren gezien het 1:17 uur is op het moment) met mijn blog!!
zaterdag 9 oktober 2010
Meelopers 219/365
‘Zij is zo’n meeloper!’ Het ergste naast pesten, een meeloper genoemd worden. En het woord meeloper wordt zo vaak gebruikt…
Meelopers zijn degene die de populaire ‘crowd’ kopiëren. Kledingstijl, muzieksmaak, taalgebruik, niets is meer van jezelf afkomstig. Maar niemand geeft ooit toe een meerloper te zijn. ‘Ik ben geen meeloper! Ik vind deze muziek gewoon ook leuk.’ Ik ken maar één iemand die eerlijk toegaf een meeloper te zijn (na een confrontatie erover), ook al ging ze voor populariteit wel met de verkeerde mensen om.
Meelopers zijn meestal onzeker, en blijven daarom bij een groep hangen die zelfverzekerd en stoer overkomt. Maar welke jongere/puber/semi-volwassene is nou niet onzeker? Allemaal toch wel?
Ik geef het eerlijk toe, ik was in groep 8 en de 1ste klas een ontzettende meeloper en wilde me er vanaf de 2de vanaf zetten. Ik wilde mezelf zijn en niet iemand die van me verwacht werd!
Nog altijd ben ik gevoelig voor opmerkingen van anderen, ik wil niet belachelijk zijn of uitgelachen worden maar ik probeer me er niets van aan te trekken.
Iedereen trekt zich iets aan van anderen, of ze er ook iets mee doen (met die opmerkingen) is iets heel anders.
Meelopers zijn degene die de populaire ‘crowd’ kopiëren. Kledingstijl, muzieksmaak, taalgebruik, niets is meer van jezelf afkomstig. Maar niemand geeft ooit toe een meerloper te zijn. ‘Ik ben geen meeloper! Ik vind deze muziek gewoon ook leuk.’ Ik ken maar één iemand die eerlijk toegaf een meeloper te zijn (na een confrontatie erover), ook al ging ze voor populariteit wel met de verkeerde mensen om.
Meelopers zijn meestal onzeker, en blijven daarom bij een groep hangen die zelfverzekerd en stoer overkomt. Maar welke jongere/puber/semi-volwassene is nou niet onzeker? Allemaal toch wel?
Ik geef het eerlijk toe, ik was in groep 8 en de 1ste klas een ontzettende meeloper en wilde me er vanaf de 2de vanaf zetten. Ik wilde mezelf zijn en niet iemand die van me verwacht werd!
Nog altijd ben ik gevoelig voor opmerkingen van anderen, ik wil niet belachelijk zijn of uitgelachen worden maar ik probeer me er niets van aan te trekken.
Iedereen trekt zich iets aan van anderen, of ze er ook iets mee doen (met die opmerkingen) is iets heel anders.
Kritiek 218/365
Kritiek is altijd moeilijk. Men wil zo graag lof horen maar vergeet dat daar moeite voor gedaan moet worden. Het ergste is nog wel kritiek op jezelf.
Zelfkritiek en kritiek op anderen kan goed zijn, kan leiden tot harder werken en tot betere resultaten. Kritiek is dus iets goeds, zou je dan denken. Niet altijd! Anorexia patiënten hebben constant kritiek op zichzelf en het wordt nog veel te vaak hun dood, kritiek van anderen kan leiden tot perfectionistisch gedrag wat weer kan leiden tot dingen als faalangst en obsessief gedrag rond schoolcijfers en werk.
Zelfkritiek en kritiek op anderen is goed, maar met mate. Immers, alles waar TE voorstaat kan in principe als iets slechts worden opgevat. Voorbeelden: TEveel ijs zorgt voor buikpijn, TE bang voor iets of iemand zijn kan ervoor zorgen dat je bepaalde ervaringen in je leven misloopt of iets/iemand met nodeloos veel moeite en tijdverspilling gaat ontlopen. En TEveel kritiek kan lijden tot het hebben van GEEN vrienden, tot onverklaarbare angsten en zelfs tot ernstige psychische stoornissen.
Kritiek op iemand anders of op jezelf kan behulpzaam en leerzaam zijn, maar houd je eigen grenzen in de gaten.
Zelfkritiek en kritiek op anderen kan goed zijn, kan leiden tot harder werken en tot betere resultaten. Kritiek is dus iets goeds, zou je dan denken. Niet altijd! Anorexia patiënten hebben constant kritiek op zichzelf en het wordt nog veel te vaak hun dood, kritiek van anderen kan leiden tot perfectionistisch gedrag wat weer kan leiden tot dingen als faalangst en obsessief gedrag rond schoolcijfers en werk.
Zelfkritiek en kritiek op anderen is goed, maar met mate. Immers, alles waar TE voorstaat kan in principe als iets slechts worden opgevat. Voorbeelden: TEveel ijs zorgt voor buikpijn, TE bang voor iets of iemand zijn kan ervoor zorgen dat je bepaalde ervaringen in je leven misloopt of iets/iemand met nodeloos veel moeite en tijdverspilling gaat ontlopen. En TEveel kritiek kan lijden tot het hebben van GEEN vrienden, tot onverklaarbare angsten en zelfs tot ernstige psychische stoornissen.
Kritiek op iemand anders of op jezelf kan behulpzaam en leerzaam zijn, maar houd je eigen grenzen in de gaten.
Suf! 217/365
Oké, ik hoop dat het jullie niet zo is opgevallen als mij maar mijn blogs zijn de laatste tijd nogal suf!
Kom op, kijk naar de onderwerpen en de oppervlakkigheid waarmee ze zijn geschreven, het slaat nergens op!!
Boeken? Ellenlange geschiedenislessen? Voicemail? Kom op zeg!
Ik merk het grootste verschil ook wel, als ik een stuk achteraf schrijf is het een stuk waardelozer dan als ik het op dat moment schrijf. Een blog is vaak een momentopname maar pas bij de ‘To-Do-list part 2’ liep ik niet steeds één of twee dagen achter dus pas vanaf toen schreef ik wat ik echt dacht. En dan nog, ik beschreef mijn schrijfgedrag, ik denk niet…
Ik denk niet, ik schrijf. Artikelen, verhalen, gedichten, blogs. Zodra ik klem loop of achterloop ga ik erbij denken, en dat is funest.
Mijn onderwerpen zijn niet serieus, mijn stukken worden suf, saai, te serieus en ‘geposeerd’.
Ik kan mijn gedachtegang tijdens het schrijven niet uitzetten natuurlijk, vergeet daardoor woorden en maak spelfouten omdat mijn gedachten sneller gaan dan mijn hand maar dit is allemaal onbewust. Als ik bewust ga denken word ik suf en saai. Punt!
Kom op, kijk naar de onderwerpen en de oppervlakkigheid waarmee ze zijn geschreven, het slaat nergens op!!
Boeken? Ellenlange geschiedenislessen? Voicemail? Kom op zeg!
Ik merk het grootste verschil ook wel, als ik een stuk achteraf schrijf is het een stuk waardelozer dan als ik het op dat moment schrijf. Een blog is vaak een momentopname maar pas bij de ‘To-Do-list part 2’ liep ik niet steeds één of twee dagen achter dus pas vanaf toen schreef ik wat ik echt dacht. En dan nog, ik beschreef mijn schrijfgedrag, ik denk niet…
Ik denk niet, ik schrijf. Artikelen, verhalen, gedichten, blogs. Zodra ik klem loop of achterloop ga ik erbij denken, en dat is funest.
Mijn onderwerpen zijn niet serieus, mijn stukken worden suf, saai, te serieus en ‘geposeerd’.
Ik kan mijn gedachtegang tijdens het schrijven niet uitzetten natuurlijk, vergeet daardoor woorden en maak spelfouten omdat mijn gedachten sneller gaan dan mijn hand maar dit is allemaal onbewust. Als ik bewust ga denken word ik suf en saai. Punt!
woensdag 6 oktober 2010
Presentatie Recht 216/365
Vandaag zijn onze presentaties Recht. De bedoeling is dat we iedere een rechtzaak naspelen. Mijn groepje en ik hebben de zaak Lucia de B. en dan het gedeelte waarin ze wordt veroordeeld tot levenslang en TBS met dwangverpleging.
We gaan zitten, ik (de rechter) in het midden, de ‘Officier van Justitie, a.k.a. Martin’ rechts van me en de ‘advocaat, ook wel Manouk genoemd’ links van me. Het requisitoir (stuk, pleidooi, dinges) van de Officier doet me niks, ik volg simpelweg ons vastgestelde plan. Maar zodra het (lichtelijk ellenlange) pleidooi van de advocaat het einde nadert word ik steeds nerveuzer. Dan is het ineens mijn beurt, ik slik en begin. En daar gaat het al mis in de eerste zin, ik begin te hakkelen en herstel mezelf met moeite. Rustig probeer ik verder te gaan, het volume van mijn stem te dempen en mezelf forcerend rustig te blijven praten, want anders word ik volledig onverstaanbaar doordat ik stop met articuleren. Dan gaat het opnieuw mis, ik voel het bloed naar mijn gezicht stijgen en klap dicht. Als ik mezelf een beetje ken, en gelukkig doe ik dat, weet ik dat ik nu mijn ademhaling moet gaan forceren om rustig te blijven voor ik helemaal dicht sla. Ik wend mijn gezicht af achter mijn handen, sluit een seconde mijn ogen en haal twee keer adem. Dan begin ik opnieuw en dit keer lukt het, hoewel mijn hartslag is opgelopen naar een ruime 120 slagen per minuut en mijn hoofd een tomaatachtige kleur heeft.
Maar we zijn lang niet zo goed als de drie klasgenoten die een echte rechtszaak bijna perfect nadoen (nadat ze de leraar hebben overgehaald verdachte te spelen). inclusief toga’s en rare witte slabbetjes.
We gaan zitten, ik (de rechter) in het midden, de ‘Officier van Justitie, a.k.a. Martin’ rechts van me en de ‘advocaat, ook wel Manouk genoemd’ links van me. Het requisitoir (stuk, pleidooi, dinges) van de Officier doet me niks, ik volg simpelweg ons vastgestelde plan. Maar zodra het (lichtelijk ellenlange) pleidooi van de advocaat het einde nadert word ik steeds nerveuzer. Dan is het ineens mijn beurt, ik slik en begin. En daar gaat het al mis in de eerste zin, ik begin te hakkelen en herstel mezelf met moeite. Rustig probeer ik verder te gaan, het volume van mijn stem te dempen en mezelf forcerend rustig te blijven praten, want anders word ik volledig onverstaanbaar doordat ik stop met articuleren. Dan gaat het opnieuw mis, ik voel het bloed naar mijn gezicht stijgen en klap dicht. Als ik mezelf een beetje ken, en gelukkig doe ik dat, weet ik dat ik nu mijn ademhaling moet gaan forceren om rustig te blijven voor ik helemaal dicht sla. Ik wend mijn gezicht af achter mijn handen, sluit een seconde mijn ogen en haal twee keer adem. Dan begin ik opnieuw en dit keer lukt het, hoewel mijn hartslag is opgelopen naar een ruime 120 slagen per minuut en mijn hoofd een tomaatachtige kleur heeft.
Maar we zijn lang niet zo goed als de drie klasgenoten die een echte rechtszaak bijna perfect nadoen (nadat ze de leraar hebben overgehaald verdachte te spelen). inclusief toga’s en rare witte slabbetjes.
Werelddierendag in Upload 215/365
Het is werelddierendag, dus geef een knuffel aan je geverderde, behaarde, beschubte of kale vriend!!
Vanwege een tragisch ongeluk is mijn eigen gevederde vriendje niet meer hier, iets dat ik nog altijd zeer betreur maar waar ik (helaas) niks aan kan doen.
Om mijn humeur iets op te krikken ging ik vanavond met een vriend naar Upload Cinema, waar ik eerder een artikel over schreef en ook heb gepost (zie 24/365 Artikel). Vandaag was het thema ‘Het zijn net mensen’, slaande op dieren. Upload Cinema wordt elke eerste maandag van de maand gehouden en dat 4 oktober (Werelddierendag) op de eerste maandag van de maand valt gebeurd niet heel erg vaak. Dus worden we in Upload vermaakt door slimme, schattige en bijzondere dieren. Drie van de filmpjes zal ik hier posten:
Helemaal tot het einde doorkijken want aan het einde wordt het nog schattiger!!
Ook doorkijken tot het einde, de kraaien worden nog veel slimmer (serieus, een mens zou er jaren over doen om zoiets te bedenken en ter hun verdediging: zij hebben geen duimen)
En Einstein verdient ook gewoon een plekje hier omdat hij zo grappig is!(helemaal afkijken!!)
Vanwege een tragisch ongeluk is mijn eigen gevederde vriendje niet meer hier, iets dat ik nog altijd zeer betreur maar waar ik (helaas) niks aan kan doen.
Om mijn humeur iets op te krikken ging ik vanavond met een vriend naar Upload Cinema, waar ik eerder een artikel over schreef en ook heb gepost (zie 24/365 Artikel). Vandaag was het thema ‘Het zijn net mensen’, slaande op dieren. Upload Cinema wordt elke eerste maandag van de maand gehouden en dat 4 oktober (Werelddierendag) op de eerste maandag van de maand valt gebeurd niet heel erg vaak. Dus worden we in Upload vermaakt door slimme, schattige en bijzondere dieren. Drie van de filmpjes zal ik hier posten:
Helemaal tot het einde doorkijken want aan het einde wordt het nog schattiger!!
Ook doorkijken tot het einde, de kraaien worden nog veel slimmer (serieus, een mens zou er jaren over doen om zoiets te bedenken en ter hun verdediging: zij hebben geen duimen)
En Einstein verdient ook gewoon een plekje hier omdat hij zo grappig is!(helemaal afkijken!!)
To-Do-list part 2 214/365
Dag twee op de To-Do-list. Nog heel wat punten te gaan.
Gisteren ben ik op de helft gekomen met Recht en heb ik twintig pagina’s Antropologie verwerkt. En ik heb een begin gemaakt aan mijn artikel. Hier mijn lijstje opnieuw (wat af is staat niet meer op de lijst, wat half af is, daar staat (half) achter genoteerd)
- Interview uitwerken
- Werkplan maken (half)
- Uitspraak herschrijven
- Twee hoofdstukken recht leren (half)
- Twee hoofdstukken Statistiek leren
- Vijftig pagina’s Antropologie lezen
- Informatie zoeken over Australië
- Artikel schrijven (half)
- Blogs bijschrijven
En nog een aantal dingen…
Vandaag heb ik dus nog ontzettend veel te doen. Ik ben nu dus met drie dingen tegelijk bezig (artikel, werkplan en interview) en als ik in dit temp doorga krijg ik alles vandaag nog af!! Behalve de blogs dan, ik heb ze allemaal al geschreven maar het overtypen is echt ontzettend tijdrovend werk. En tijd is kostbaar op het moment!
Gisteren ben ik op de helft gekomen met Recht en heb ik twintig pagina’s Antropologie verwerkt. En ik heb een begin gemaakt aan mijn artikel. Hier mijn lijstje opnieuw (wat af is staat niet meer op de lijst, wat half af is, daar staat (half) achter genoteerd)
- Interview uitwerken
- Werkplan maken (half)
- Uitspraak herschrijven
- Twee hoofdstukken recht leren (half)
- Twee hoofdstukken Statistiek leren
- Vijftig pagina’s Antropologie lezen
- Informatie zoeken over Australië
- Artikel schrijven (half)
- Blogs bijschrijven
En nog een aantal dingen…
Vandaag heb ik dus nog ontzettend veel te doen. Ik ben nu dus met drie dingen tegelijk bezig (artikel, werkplan en interview) en als ik in dit temp doorga krijg ik alles vandaag nog af!! Behalve de blogs dan, ik heb ze allemaal al geschreven maar het overtypen is echt ontzettend tijdrovend werk. En tijd is kostbaar op het moment!
To-Do-list part 1 213/365
Gezien ik zo veel te doen heb dat het me hoofdpijn bezorgt en ik enorm chaotisch te werk ga heb ik voor dit weekend een To-Do-list gemaakt.
Mijn vrienden weten hoe chaotisch ik kan worden als ik heel erg veel te doen heb ik in een heel erg korte tijd. Op mijn lijstje staan onder andere:
- Interview uitwerken
- Werkplan maken
- Uitspraak herschrijven
- Twee hoofdstukken recht leren
- Twee hoofdstukken Statistiek leren
- Vijftig pagina’s Antropologie lezen
- Kamer opruimen
- Informatie zoeken over Australië
- Artikel schrijven
- Vragen mailen
- Blogs bijschrijven
En nog een aantal dingen…
Dit, en veel meer, moet aan het einde van dit weekend af zijn. Wat weer betekent dat ik flink wat werk heb en ik heb een hekel aan huiswerk. Nu ben ik inmiddels begonnen met de twee hoofdstukken Recht, die ik ook meteen samenvat en waarbij ik regelmatig pauze moet nemen om te voorkomen dat ik enorme hoofdpijn krijg. Dit wordt een lange dag…
Mijn vrienden weten hoe chaotisch ik kan worden als ik heel erg veel te doen heb ik in een heel erg korte tijd. Op mijn lijstje staan onder andere:
- Interview uitwerken
- Werkplan maken
- Uitspraak herschrijven
- Twee hoofdstukken recht leren
- Twee hoofdstukken Statistiek leren
- Vijftig pagina’s Antropologie lezen
- Kamer opruimen
- Informatie zoeken over Australië
- Artikel schrijven
- Vragen mailen
- Blogs bijschrijven
En nog een aantal dingen…
Dit, en veel meer, moet aan het einde van dit weekend af zijn. Wat weer betekent dat ik flink wat werk heb en ik heb een hekel aan huiswerk. Nu ben ik inmiddels begonnen met de twee hoofdstukken Recht, die ik ook meteen samenvat en waarbij ik regelmatig pauze moet nemen om te voorkomen dat ik enorme hoofdpijn krijg. Dit wordt een lange dag…
Voicemail 212/365
Ik ben al de hele dag bezig om mijn voicemail te beluisteren.
Dat is trouwens een stuk moeilijker dan ik het normaal vond, ik kan namelijk pas mijn voicemail beluisteren als ik eerst honderd andere dingen heb ingesteld.
Om te beginnen met een voicemail boodschap en dan heb je weer het dilemma wat voor boodschap je opneemt. Professioneel? Zakelijk? Grappig? Origineel? Of kies je er voor om alleen je naam in te spreken en een automatisch bericht de rest te laten doen?
Terwijl ik verder ruzie maak met mijn voicemail kunnen jullie iets nuttigs gaan doen. Tot morgen!
Dat is trouwens een stuk moeilijker dan ik het normaal vond, ik kan namelijk pas mijn voicemail beluisteren als ik eerst honderd andere dingen heb ingesteld.
Om te beginnen met een voicemail boodschap en dan heb je weer het dilemma wat voor boodschap je opneemt. Professioneel? Zakelijk? Grappig? Origineel? Of kies je er voor om alleen je naam in te spreken en een automatisch bericht de rest te laten doen?
Terwijl ik verder ruzie maak met mijn voicemail kunnen jullie iets nuttigs gaan doen. Tot morgen!
Recht 210/365
Vandaag hebben we weer hoorcollege Recht. Normaal zeer saai, vandaag wel grappig.
Vandaag komt eerst strafrecht aan bod, daarna een gastspreker. Na een tijdje begint mijn lerares over de wet omtrent ‘staande houding’ (het vast houden van een persoon op straat, bla bla bla), onze lerares is zeer goed bekend met deze wet en uiteindelijk bekent ze ook waarom.
Mijn lerares Recht, Ruth H. (ja, we blijven in stijl) weet hier zoveel vanaf omdat ze met dit artikel een keer in aanraking is gekomen. Toen ze in haar studietijd in een aangeschoten (wij vermoeden dronken) bui een bloemetje plukte uit een voortuin in de Watergraafsmeer in Amsterdam. Zij werd toen aangesproken door een (nogal chagrijnige) wijkagent die haar gegevens wilde noteren voor een proces-verbaal. Mijn zeer lollige (vanwege haar beschonken bui) lerares vond dit wat overdreven en wilde een compromis sluiten door de plant, wat dat was het eindelijke, een volledige plant, terug te zetten en weg te lopen. Waarop de agent achter haar aan rent en haar, met zijn lichaam, tegen de grond duwt. En zo zie je maar dat drank rare dingen met je doet want mijn lerares zei zonder enig nadenken: “Meneer, in artikel 52 van het Wetboek van Strafvordering staat dat staande houding wordt uitgevoerd doormiddel van een hand op de schouder, dit is seksuele intimidatie en kan u uw baan kosten.” En weg was de agent.
Ik denk dat ik deze regel maar onthoud, hij zal ooit nog wel van pas komen.
Vandaag komt eerst strafrecht aan bod, daarna een gastspreker. Na een tijdje begint mijn lerares over de wet omtrent ‘staande houding’ (het vast houden van een persoon op straat, bla bla bla), onze lerares is zeer goed bekend met deze wet en uiteindelijk bekent ze ook waarom.
Mijn lerares Recht, Ruth H. (ja, we blijven in stijl) weet hier zoveel vanaf omdat ze met dit artikel een keer in aanraking is gekomen. Toen ze in haar studietijd in een aangeschoten (wij vermoeden dronken) bui een bloemetje plukte uit een voortuin in de Watergraafsmeer in Amsterdam. Zij werd toen aangesproken door een (nogal chagrijnige) wijkagent die haar gegevens wilde noteren voor een proces-verbaal. Mijn zeer lollige (vanwege haar beschonken bui) lerares vond dit wat overdreven en wilde een compromis sluiten door de plant, wat dat was het eindelijke, een volledige plant, terug te zetten en weg te lopen. Waarop de agent achter haar aan rent en haar, met zijn lichaam, tegen de grond duwt. En zo zie je maar dat drank rare dingen met je doet want mijn lerares zei zonder enig nadenken: “Meneer, in artikel 52 van het Wetboek van Strafvordering staat dat staande houding wordt uitgevoerd doormiddel van een hand op de schouder, dit is seksuele intimidatie en kan u uw baan kosten.” En weg was de agent.
Ik denk dat ik deze regel maar onthoud, hij zal ooit nog wel van pas komen.
Twijfel 209/365
Nog zo’n irritante menselijke gewoonte: twijfelen
Twijfel slaat altijd toe wanneer je het het minst kan gebruiken. Wanneer je moet kiezen tussen verschillende geplande dingen. Wanneer je in een winkel een kledingstuk past. Wanneer je bij een multiplechoiche toets moet kiezen tussen de twee overgebleven antwoorden. Wanneer je een schoolkeuze moet maken of wil veranderen.
Dat laatste is zo frustrerend. Ik zit ontzettend in de knoop over mijn schoolkeuzes en weet eigenlijk niet meer of ik nou wil stoppen of niet. Er komen namelijk wel een aantaal vakken aan die ontzettend interessant zijn.
En als je dan op aanraden van klasgenoten naar je SLB’er gaat (op de tijd en dag waarvan hij zei dat hij er zou zijn) zou het dan ook wel heel handig zijn als die SLB’er er ook zou zijn!!
De twijfels zijn er dus nog steeds. Grrr…
Twijfel slaat altijd toe wanneer je het het minst kan gebruiken. Wanneer je moet kiezen tussen verschillende geplande dingen. Wanneer je in een winkel een kledingstuk past. Wanneer je bij een multiplechoiche toets moet kiezen tussen de twee overgebleven antwoorden. Wanneer je een schoolkeuze moet maken of wil veranderen.
Dat laatste is zo frustrerend. Ik zit ontzettend in de knoop over mijn schoolkeuzes en weet eigenlijk niet meer of ik nou wil stoppen of niet. Er komen namelijk wel een aantaal vakken aan die ontzettend interessant zijn.
En als je dan op aanraden van klasgenoten naar je SLB’er gaat (op de tijd en dag waarvan hij zei dat hij er zou zijn) zou het dan ook wel heel handig zijn als die SLB’er er ook zou zijn!!
De twijfels zijn er dus nog steeds. Grrr…
Beterschap! 208/365
Mijn lerares is ziek en meldde dat pas toen ik al onderweg was. gezien mijn irritatie hierom maar een creatief ‘Beterschap’ berichtje. Voor iedereen die op dit moment ziek in bed ligt!!
TNT 207/365
Ik heb vorig jaar vijf maanden bij TNT gewerkt en heb nog steeds contact met een paar van mijn voormalige collega’s.
Voor de duidelijkheid: TNT is het meest chaotische bedrijf ooit, zeker in Amsterdam en omstreken. Ik heb bijna een jaar gewacht om mijn gal over het bedrijf uit te spuwen en het kwam ineens weer bij me naar boven toen ik een pakje aan het versturen was. TNT zegt namelijk wel dat een pakketje binnen een dag bij de afzender is maar de helft van de tijd klopt dat niet. Bovendien krijgen veel wijken hun post te laat of niet omdat er gewoon te weinig postbezorgers zijn om al het werk te doen, en je wordt wel betaald voor extra werk maar het is geen pretje om te doen. Zeker niet in de winter.
Ook heeft het TNT management besloten minder distributiecentra te willen in onder andere Amsterdam en Diemen. Ik was postbezorger in Diemen, we zaten (en zitten) in een gebouw dat op de gemeenteplanning staat om gesloopt te worden omdat het door alles behalve de dierenbescherming is afgekeurd (er leefden acht families muizen in het gebouw). De TNT zit nog steeds in het gebouw en wil, ALS ze ooit gaan verhuizen, het centrum in de Bijlmer samenvoegen met Diemen. Dat betekent dat de Diemense postbodes drie kwartier heen en terug moeten fietsen voor hun werk en bijna niemand is hiertoe bereid. Maar het is een feit dat ze dat gebouw uit moeten, in mijn vijf maanden werk begon het verschrikkelijk te sneeuwen en de verwarming deed het niet altijd. Ook werd ons koffiezetapparaat afgepakt omdat ‘we teveel pauzes namen’, dus moesten we gaan betalen voor koffie die naar slootwater smaakte en veels te zoete chocolademelk. Driekwart van de postbodes hebben trouwens al aangegeven te stoppen zodra ze moeten verhuizen uit Diemen.
Volgens mij krijgen we binnenkort gewoon geen post meer.
Voor de duidelijkheid: TNT is het meest chaotische bedrijf ooit, zeker in Amsterdam en omstreken. Ik heb bijna een jaar gewacht om mijn gal over het bedrijf uit te spuwen en het kwam ineens weer bij me naar boven toen ik een pakje aan het versturen was. TNT zegt namelijk wel dat een pakketje binnen een dag bij de afzender is maar de helft van de tijd klopt dat niet. Bovendien krijgen veel wijken hun post te laat of niet omdat er gewoon te weinig postbezorgers zijn om al het werk te doen, en je wordt wel betaald voor extra werk maar het is geen pretje om te doen. Zeker niet in de winter.
Ook heeft het TNT management besloten minder distributiecentra te willen in onder andere Amsterdam en Diemen. Ik was postbezorger in Diemen, we zaten (en zitten) in een gebouw dat op de gemeenteplanning staat om gesloopt te worden omdat het door alles behalve de dierenbescherming is afgekeurd (er leefden acht families muizen in het gebouw). De TNT zit nog steeds in het gebouw en wil, ALS ze ooit gaan verhuizen, het centrum in de Bijlmer samenvoegen met Diemen. Dat betekent dat de Diemense postbodes drie kwartier heen en terug moeten fietsen voor hun werk en bijna niemand is hiertoe bereid. Maar het is een feit dat ze dat gebouw uit moeten, in mijn vijf maanden werk begon het verschrikkelijk te sneeuwen en de verwarming deed het niet altijd. Ook werd ons koffiezetapparaat afgepakt omdat ‘we teveel pauzes namen’, dus moesten we gaan betalen voor koffie die naar slootwater smaakte en veels te zoete chocolademelk. Driekwart van de postbodes hebben trouwens al aangegeven te stoppen zodra ze moeten verhuizen uit Diemen.
Volgens mij krijgen we binnenkort gewoon geen post meer.
Vriendschap 206365
Vriendschap is een rekbaar begrip. Je kan genegenheid voor iemand voelen, iemand ‘wel oké’ vinden, maar een echte definitie voor vriendschap bestaat eigenlijk niet.
Meestal kies je mensen met wie je iets gemeen hebt als je vrienden, je komt elkaar tegen op dezelfde feestjes, hebt dezelfde interesses, woont bij elkaar in de buurt of gaat naar dezelfde school. De laatste twee dingen zijn vooral op de basisschool heel belangrijk. Als je ouder wordt zijn vrienden echter veel meer dan speelkameraadjes dicht bij huis. Je ontmoet ze niet alleen in je eigen buurt maar dankzij internet over de hele wereld. Of je ontmoet ze op vakantie en houdt contact via internet. Want hoewel er inderdaad veel creepy personen op internet zitten, die vooral niet zijn wie ze zeggen te zijn, zijn er ook mensen die wel de waarheid vertellen. Vrienden zijn belangrijk, want zoals liefde komt en gaat is vriendschap iets dat altijd bestaat (geweldig (ja, sarcamse) ik ben aan het rijmen..). Vriendschap wordt op een bepaald moment veel belangrijker dan speelkameraadjes in je straat.
Vrienden zijn kostbaar, je vertrouwt ze je geheimen toe en zij die van hun aan jou. Vrienden kunnen kritiek aan elkaar geven en er van leren in plaats van boos te worden en daarnaast ook nog eens lol met elkaar hebben. Echte vrienden zijn kostbaar maar kan heel sterk worden, daarom is vriendschap als een boom. Hij heeft verzorging en aandacht nodig anders sterft hij maar als hij eenmaal genoeg gegroeid is, is hij sterk genoeg om een heleboel ellende te overleven.
Meestal kies je mensen met wie je iets gemeen hebt als je vrienden, je komt elkaar tegen op dezelfde feestjes, hebt dezelfde interesses, woont bij elkaar in de buurt of gaat naar dezelfde school. De laatste twee dingen zijn vooral op de basisschool heel belangrijk. Als je ouder wordt zijn vrienden echter veel meer dan speelkameraadjes dicht bij huis. Je ontmoet ze niet alleen in je eigen buurt maar dankzij internet over de hele wereld. Of je ontmoet ze op vakantie en houdt contact via internet. Want hoewel er inderdaad veel creepy personen op internet zitten, die vooral niet zijn wie ze zeggen te zijn, zijn er ook mensen die wel de waarheid vertellen. Vrienden zijn belangrijk, want zoals liefde komt en gaat is vriendschap iets dat altijd bestaat (geweldig (ja, sarcamse) ik ben aan het rijmen..). Vriendschap wordt op een bepaald moment veel belangrijker dan speelkameraadjes in je straat.
Vrienden zijn kostbaar, je vertrouwt ze je geheimen toe en zij die van hun aan jou. Vrienden kunnen kritiek aan elkaar geven en er van leren in plaats van boos te worden en daarnaast ook nog eens lol met elkaar hebben. Echte vrienden zijn kostbaar maar kan heel sterk worden, daarom is vriendschap als een boom. Hij heeft verzorging en aandacht nodig anders sterft hij maar als hij eenmaal genoeg gegroeid is, is hij sterk genoeg om een heleboel ellende te overleven.
Boeken 205/365
Niet zo heel lang geleden had ik het over boekenkasten, vandaag gaat het over hun inhoud.
Op mijn opleiding zien veel metsen ‘het boek’ als iets dat aan het verdwijnen is door de komst van boeken op cd’s en e-readers, elektronische boeken. Veel mensen lezen een boek één of twee keer en zetten hem dan in de kast om stof te vangen, of ze gooien het weg. Behalve dan dat dat enorme verspilling is heb ik het ook nooit echt begrepen waarom je een boek zou weggooien.
Nu snap ik wel de afgunst jegens bibliotheken en da daar dus langzaam aan steeds minder mensen komen. Ik heb er zelf ook een hekel aan om uren naar een boek te zoeken om er dan achter te komen dat hij ergens in een bak ligt om nog gesorteerd te worden. Daarnaast zijn veel (niet alle maar wel veel) bibliothecaressen zelf ook niet wegwijs in hun bieb en daardoor vaak lichtelijk onbeschoft.
Mijn liefde voor boeken is ooit zwaar op de proef gesteld toen ik een boekenkast half omtrok en bekogeld werd met een stel boeken, op mijn hoofd en tenen. Goede manier om wakker te worden, maar niet heus.
Op mijn opleiding zien veel metsen ‘het boek’ als iets dat aan het verdwijnen is door de komst van boeken op cd’s en e-readers, elektronische boeken. Veel mensen lezen een boek één of twee keer en zetten hem dan in de kast om stof te vangen, of ze gooien het weg. Behalve dan dat dat enorme verspilling is heb ik het ook nooit echt begrepen waarom je een boek zou weggooien.
Nu snap ik wel de afgunst jegens bibliotheken en da daar dus langzaam aan steeds minder mensen komen. Ik heb er zelf ook een hekel aan om uren naar een boek te zoeken om er dan achter te komen dat hij ergens in een bak ligt om nog gesorteerd te worden. Daarnaast zijn veel (niet alle maar wel veel) bibliothecaressen zelf ook niet wegwijs in hun bieb en daardoor vaak lichtelijk onbeschoft.
Mijn liefde voor boeken is ooit zwaar op de proef gesteld toen ik een boekenkast half omtrok en bekogeld werd met een stel boeken, op mijn hoofd en tenen. Goede manier om wakker te worden, maar niet heus.
Doorhalen 204/365
Doorhalen, een hele nacht en dag achter elkaar wakker blijven. Een soort traditie bij studenten.
Eigenlijk begint de traditie van doorhalen op de middelbare school al. Daarvoor zeggen kinderen op de basisschool dat ze tijdens slaapfeestjes niet hebben geslapen maar meestal is dat pure onzin. De middelbare school versie is meestal de hele dag doorfeesten en dan om 7 uur in een soort coma op je bed vallen. Het echte doorhalen, dus de dag daarna ook wakker blijven, begint meestal rond de eindexamentijd. En tentamentijd is de tijd waarin studenten meestal doorhalen, en de dag voordat ze van vakantie weer naar huis gaan…
De hele avond leren om de hele dag erna tentamens te maken is een zware taak. Behalve dan dat concentreren op een gegeven moment steeds moeilijker wordt is de vermoeidheid de volgende dag ook een verraderlijke vijand. Want doorhalen geeft je dan wel een adrenalinerush voor een paar uur, maar zodra die is uitgewerkt stort je volledig in.
Ik heb ooit mensen meegemaakt die in vijf dagen vol tentamens maar vier uur hadden geslapen. Aan het einde van de week stortten ze helemaal in en waren ze door de vermoeidheid voor drie van de zes tentamens gezakt en voor die andere drie waren ondanks het harde leren geen hoge cijfers gehaald. Ik houd het zelf nooit vol en met twee uur slaap houd ik mijn ogen al helemaal niet open de volgende dag, ook niet met vier koppen koffie in mijn buik.
Eigenlijk begint de traditie van doorhalen op de middelbare school al. Daarvoor zeggen kinderen op de basisschool dat ze tijdens slaapfeestjes niet hebben geslapen maar meestal is dat pure onzin. De middelbare school versie is meestal de hele dag doorfeesten en dan om 7 uur in een soort coma op je bed vallen. Het echte doorhalen, dus de dag daarna ook wakker blijven, begint meestal rond de eindexamentijd. En tentamentijd is de tijd waarin studenten meestal doorhalen, en de dag voordat ze van vakantie weer naar huis gaan…
De hele avond leren om de hele dag erna tentamens te maken is een zware taak. Behalve dan dat concentreren op een gegeven moment steeds moeilijker wordt is de vermoeidheid de volgende dag ook een verraderlijke vijand. Want doorhalen geeft je dan wel een adrenalinerush voor een paar uur, maar zodra die is uitgewerkt stort je volledig in.
Ik heb ooit mensen meegemaakt die in vijf dagen vol tentamens maar vier uur hadden geslapen. Aan het einde van de week stortten ze helemaal in en waren ze door de vermoeidheid voor drie van de zes tentamens gezakt en voor die andere drie waren ondanks het harde leren geen hoge cijfers gehaald. Ik houd het zelf nooit vol en met twee uur slaap houd ik mijn ogen al helemaal niet open de volgende dag, ook niet met vier koppen koffie in mijn buik.
Gekozen 203/365
Elke dag worden er mensen gekozen. Mensen van alle leeftijden en overal ter wereld.
Als kind op de basisschool wordt je uitgekozen om iets voor te lezen, iets uit te delen, voor de klassendienst of om een plant of huisdier mee naar huis te nemen in de vakantie. Op de middelbare school is het echt niet anders. Het beantwoorden van een vraag, het organiseren van een klassenfeestje, het ronddelen van papierwerk of het doorsturen van een email.
Naïef genoeg hoopte ik dat het op de universiteit/HBO eindelijk anders zou zijn. Maar het was inderdaad naïef want het is opnieuw niet anders. Je wordt gekozen als jouw opdracht door de hele klas wordt nagekeken en als voorbeeld dient, of je wordt gekozen als klassenvertegenwoordiger. Persoonlijk heb ik er altijd een hekel aan gehad om ‘gekozen’ te worden. Iedereen kijk naar je, je bent een schietschijf voor grappen en uitlachen en alles wordt op jou afgeschoven. Vooral het hele ‘wie wordt de klassenvertegenwoordiger’ dilemma heerst nogal in onze klas want niemand wil klassenvertegenwoordiger zijn.
Nu weet ik me meestal wel te verstoppen als er iemand moet worden uitgekozen maar af en toe kun je er echt niet onderuit. Want je cijfer wordt ineens ook bepaald doormiddel van ‘deelname tijdens het college’. Gevolg is dat je je wel moet laten kiezen. School, uch…
Als kind op de basisschool wordt je uitgekozen om iets voor te lezen, iets uit te delen, voor de klassendienst of om een plant of huisdier mee naar huis te nemen in de vakantie. Op de middelbare school is het echt niet anders. Het beantwoorden van een vraag, het organiseren van een klassenfeestje, het ronddelen van papierwerk of het doorsturen van een email.
Naïef genoeg hoopte ik dat het op de universiteit/HBO eindelijk anders zou zijn. Maar het was inderdaad naïef want het is opnieuw niet anders. Je wordt gekozen als jouw opdracht door de hele klas wordt nagekeken en als voorbeeld dient, of je wordt gekozen als klassenvertegenwoordiger. Persoonlijk heb ik er altijd een hekel aan gehad om ‘gekozen’ te worden. Iedereen kijk naar je, je bent een schietschijf voor grappen en uitlachen en alles wordt op jou afgeschoven. Vooral het hele ‘wie wordt de klassenvertegenwoordiger’ dilemma heerst nogal in onze klas want niemand wil klassenvertegenwoordiger zijn.
Nu weet ik me meestal wel te verstoppen als er iemand moet worden uitgekozen maar af en toe kun je er echt niet onderuit. Want je cijfer wordt ineens ook bepaald doormiddel van ‘deelname tijdens het college’. Gevolg is dat je je wel moet laten kiezen. School, uch…
zondag 3 oktober 2010
Tijdschriften 202/365
Tijdschriften zijn één van de weinige soorten media die blijven leven, dat is tenminste de mening van de jongere journalisten op de School voor Journalistiek in Utrecht.
Tijdschriften zijn anders dan kranten, mensen hebben een tijdschrift omdat die gespecialiseerd zijn op een bepaald gebied. Elke sporttak heeft zijn eigen blad, er zijn honderden vrouwen-, mannen- en kinderbladen (waarvan de hoeveelheid aan kleuren me meestal misselijk maakt), reistijdschriften voor alle plekken van de wereld, erotische magazines voor mannen en vrouwen met alle mogelijke interesses (waarvan ik me vele niet wil voorstellen), en nog veel meer. Voor iedereen is er een magazine met een onderwerp dat de interesse wekt. En dat is waarom tijdschriften zullen overleven terwijl de krant langzaam sterft. Kranten zijn namelijk altijd te laat met hun informatie, dankzij de komst van het internet. Bovendien bevatten kranten zoveel soorten informatie dat mensen het teveel gedoe vinden om te zoeken wat ze interessant vinden, ze gaan het gewoon online zoeken.
Tijdschriften gaan over de lezers interesse, daar hebben ze het op uitgezocht, en het bevat reportages en achtergrondverhalen dus de informatie is niet achterhaald.
Op school leren we nu voor verschillende soorten tijdschriften te schrijven. En vanwege de vrijheid die je in je schrijfstijl hebt bevalt het me wel. Helaas hebben ze mij ook ingedeeld bij een tijdschrift voor van die meisjes-meisjes tussen de 11 en 19 (maar eigenlijk 12 tot 16) en alleen al de kleuren op de cover maken me misselijk. Maar ik sla me er wel doorheen. Misschien zit er later wel een combinatie radio en tijdschrift voor me in in mijn carrière. Who knows.
Tijdschriften zijn anders dan kranten, mensen hebben een tijdschrift omdat die gespecialiseerd zijn op een bepaald gebied. Elke sporttak heeft zijn eigen blad, er zijn honderden vrouwen-, mannen- en kinderbladen (waarvan de hoeveelheid aan kleuren me meestal misselijk maakt), reistijdschriften voor alle plekken van de wereld, erotische magazines voor mannen en vrouwen met alle mogelijke interesses (waarvan ik me vele niet wil voorstellen), en nog veel meer. Voor iedereen is er een magazine met een onderwerp dat de interesse wekt. En dat is waarom tijdschriften zullen overleven terwijl de krant langzaam sterft. Kranten zijn namelijk altijd te laat met hun informatie, dankzij de komst van het internet. Bovendien bevatten kranten zoveel soorten informatie dat mensen het teveel gedoe vinden om te zoeken wat ze interessant vinden, ze gaan het gewoon online zoeken.
Tijdschriften gaan over de lezers interesse, daar hebben ze het op uitgezocht, en het bevat reportages en achtergrondverhalen dus de informatie is niet achterhaald.
Op school leren we nu voor verschillende soorten tijdschriften te schrijven. En vanwege de vrijheid die je in je schrijfstijl hebt bevalt het me wel. Helaas hebben ze mij ook ingedeeld bij een tijdschrift voor van die meisjes-meisjes tussen de 11 en 19 (maar eigenlijk 12 tot 16) en alleen al de kleuren op de cover maken me misselijk. Maar ik sla me er wel doorheen. Misschien zit er later wel een combinatie radio en tijdschrift voor me in in mijn carrière. Who knows.
De pen 201/365
Een paar dagen geleden schreef ik hoe mijn klasgenoten hun laptop overall mee naar toe slepen, dit stuk gaat over het oudere schrijfgerei: de pen.
Op de basisschool begin je met een potlood en als je eenmaal goed en netjes genoeg kan schrijven mag je eindelijk een pen ‘beheren’. Een paar mensen in mijn klas (op de basisschool) hebben de pen die ze van school kregen tot het einde gehad, ik had de mijne in anderhalf jaar onherroepelijk gesloopt. Tip nummer 1: ga NOOIT op de achterkant van een vulpen kauwen, tip nummer 2: druk NOOIT te hard op je pen, daar kunnen ze ook niet tegen. Een kromme punt is de oorzaak van het overlijden van mijn vulpen destijds.
Pak je tijdmachine, we gaan weer de geschiedenis in:
De eerste ‘pen’ werd gebruikt in het oude Egypte rond 3000 V.C.. De pen bestond toen nog uit rietstengels die in inkt gedoopt werden, het riet was afkomstig van de oevers van de Nijl en er werd mee op papyrus geschreven en getekend. Later werden er ook pennen van bamboe gemaakt, die in India zijn ontdekt (en in sommige delen van India nog steeds gebruikt worden) rond 500 V.C.. De pen gemaakt van veren kwam pas rond 100 V.C. en werd in de Middeleeuwen pas in Europa gebruikt. In Europa waren zwanen- en ganzenveren vooral populair, maar ravenveren werden ook veel gebruikt. Een metalen pen-punt werd gevonden in de ruïnes van Pompeï en deze dateert uit het jaar 79 maar het patent ervoor werd pas in 1803 aangevraagd. Vanaf toen werden vele soorten griffels ontwikkeld die nog steeds in inkt gedoopt moesten worden, hoewel het inktreservoir al in 953 uitgevonden was maar pas sinds 1907 gebruikt werden. De balpen bestaat pas sinds 1980 maar is de meest populaire soort pen.
Ondanks dat steeds meer mensen dingen met de computer doen sterft de pen nog steeds niet uit, kinderen leren nog steeds te schrijven met vulpennen en balpennen worden eigenlijk pas vanaf groep 7 of 8 toegestaan. De pen zal niet uitsterven, hoe goed de computer ook wordt.
Op de basisschool begin je met een potlood en als je eenmaal goed en netjes genoeg kan schrijven mag je eindelijk een pen ‘beheren’. Een paar mensen in mijn klas (op de basisschool) hebben de pen die ze van school kregen tot het einde gehad, ik had de mijne in anderhalf jaar onherroepelijk gesloopt. Tip nummer 1: ga NOOIT op de achterkant van een vulpen kauwen, tip nummer 2: druk NOOIT te hard op je pen, daar kunnen ze ook niet tegen. Een kromme punt is de oorzaak van het overlijden van mijn vulpen destijds.
Pak je tijdmachine, we gaan weer de geschiedenis in:
De eerste ‘pen’ werd gebruikt in het oude Egypte rond 3000 V.C.. De pen bestond toen nog uit rietstengels die in inkt gedoopt werden, het riet was afkomstig van de oevers van de Nijl en er werd mee op papyrus geschreven en getekend. Later werden er ook pennen van bamboe gemaakt, die in India zijn ontdekt (en in sommige delen van India nog steeds gebruikt worden) rond 500 V.C.. De pen gemaakt van veren kwam pas rond 100 V.C. en werd in de Middeleeuwen pas in Europa gebruikt. In Europa waren zwanen- en ganzenveren vooral populair, maar ravenveren werden ook veel gebruikt. Een metalen pen-punt werd gevonden in de ruïnes van Pompeï en deze dateert uit het jaar 79 maar het patent ervoor werd pas in 1803 aangevraagd. Vanaf toen werden vele soorten griffels ontwikkeld die nog steeds in inkt gedoopt moesten worden, hoewel het inktreservoir al in 953 uitgevonden was maar pas sinds 1907 gebruikt werden. De balpen bestaat pas sinds 1980 maar is de meest populaire soort pen.
Ondanks dat steeds meer mensen dingen met de computer doen sterft de pen nog steeds niet uit, kinderen leren nog steeds te schrijven met vulpennen en balpennen worden eigenlijk pas vanaf groep 7 of 8 toegestaan. De pen zal niet uitsterven, hoe goed de computer ook wordt.
De boswachter 200/365
In de herfst is er genoeg werk te doen in het bos. Volgens Natuurmonumenten is veel werk dat wordt bestempeld als ‘boswachterswerk’ inmiddels vrijwilligerswerk, maar daarnaast heb je nog de Bijzonder Opsporings Ambtenaar (BOA) en jachtopzichter. Aan hen is de taak om het bos en de dieren veilig te houden. In Leusden is deze taak onder andere weggelegd bij BOA Marinus van Doleweerd.
Het is 11 september 2008, RTV Utrecht bericht over het oppakken van een Engelse stroper in het gebied rond landgoed Scherpenzeel te Woudenberg. Marinus van Doleweerd, Bijzonder Opsporings Ambtenaar (BOA) en parttime jachtopzichter bij Stichting De Boom, heeft de stroper negen dagen achtervolgd voordat de politie genoeg bewijs had verzameld om hem te kunnen arresteren. Het is normaal werk als BOA, maar Marinus zegt dat zijn collega’s “stikjaloers waren” omdat hij een stroper te pakken kreeg.
Even voorstellen:
Marinus van Doleweerd (42) is zes jaar werkzaam als Bijzonder Opsporings Ambtenaar en parttime jachtopzichter bij Stichting De Boom in Leusden. Hij maakt deel uit van een team van drie mensen die het gebied van landgoed De Boom en landgoed Scherpenzeel in de gaten houden. Daarnaast helpt Van Doleweerd ook met het timmer- en schilderwerk van de landhuizen en soms met het werk in de natuur. Op zijn dertiende ging hij werken bij een lokaal kachelhout bedrijf. Van Doleweerd heeft van 1988 tot 1992 op de Lagere Technische School gezeten en heeft daarna nog een MBO timmercursus gedaan.
Impact
Marinus van Doleweerd werkt nu zes jaar als BOA en parttime jachtopzichter bij Stichting De Boom. De stichting beheert de ruim duizend hectare grond van landgoed De Boom in Leusden en een gedeelte van landgoed Scherpenzeel in en rond Woudenberg. Als BOA is hij belast met de bescherming van het bos en de dieren. Hij zorgt ervoor dat mensen hun honden niet los in het bos laten lopen en dat mountainbikers eruit blijven. “Een BOA is voor zijn werk volledig bewapend. Dat betekent dat ik in het bezit ben van een wapenstok, pistool, peperspray, handboeien, bonnenboek en portofoon.” Het is een keer voorgekomen dat hij heeft gedreigd geweld te gebruiken toen een hondeneigenaar na vier proces-verbalen, voor het los laten lopen van zijn hond, opnieuw terugkwam in het bos. “Loslopende honden zijn gevaarlijk, ze kunnen namelijk achter de reeën in het bos aangaan en hen ernstig verwonden.” Toen van Doleweerd de man erop wees dat het voor hem verboden was het bos nog langer te betreden, dreigde de man om Van Doleweerd te slaan. “Toen ik hem zei dat als hij mij zou slaan ik gemachtigd was geweld terug te gebruiken, liep hij weg. Maar zoiets heeft toch een impact op je.” Als BOA wordt hij ook opgeroepen om ‘vuil vlees’ op te ruimen. Dit zijn doodgereden dieren. Soms leven ze nog en het is dan aan Van
Doleweerd om er een einde aan te maken. “Je doet het zo snel mogelijk om zo’n dier niet langer te laten lijden, maar soms zijn er herten bij die alleen in shock lijken te zijn. Die neem ik dan mee en dan laat ik ze op het veld bij mijn huis rustig herstellen. Als het dier het dan toch overleeft geeft dat je een prachtig gevoel.” Favoriet
Van Doleweerd’s favoriete seizoen is toch wel de herfst, waarin het meeste werk is. Het jachtseizoen is dan weer begonnen. Van Doleweerd legt uit dat in de herfst de reeën liever in het open veld staan, waar ze geen bescherming hebben. “In de herfst kan het bos door de wind nogal tekeer gaan. De reeën hebben last van de vallende takken, kastanjes en eikels en het geruis in het bos maakt ze onrustig. Dus gaan ze het veld in.” Recht in het blikveld van de jagers. Er gelden dan wel strenge regels voor jagers, maar niet voor stropers. Een jager moet elk jaar een nieuwe vergunning aanvragen en mag geen geluidsdemper op zijn geweer zetten. Van Doleweerd vindt dit een vreemde regel, want het geknal van de geweren zorgt voor veel onrust in het bos en onder de dieren. Een stroper heeft geen regels omdat hij al tegen de wet in gaat. Dus kan hij een demper gebruiken, lasers om makkelijker te kunnen mikken en hij kan strikken zetten voor kleiner wild, maar ze kunnen ook gearresteerd worden omdat ze de jachtwet overtreden. “Die Engelse stroper gebruikte zijn hond. Zelf liep hij van de ene wal naar de andere om zo min mogelijk op te vallen en hij stuurde zijn hond achter de hazen aan. Als de hond dan een haas had doodgebeten gaf de baas een sein zodat de hond de haas liet liggen. De baas kwam de haas later pas ophalen. Toen we de stroper te pakken hadden hebben we zijn hond laten inslapen, zelf kreeg hij een boete van 650 euro.” Een veel te laag bedrag vindt Van Doleweerd.
Als jachtopzichter is Van Doleweerd onder andere verantwoordelijk voor het behoud van de wildstand. “Toen we van de overheid drie jaar niet op vossen mochten jagen werd het een chaos. De vossen zaten overal en het waren er veel te veel.”
Daarnaast maakt hij paden voor de dieren en zaait hij in de akkerranden eten in zodat de dieren makkelijker kunnen overleven. Zoals knollen en kool voor de hazen en bloemen en planten met zaden, zonnebloemen en wilde soorten graan, voor vogels en insecten. Daarnaast helpt hij met timmer- en schilderwerk bij de landhuizen die op het gebied van landgoed De Boom staan en helpt hij indien nodig met het behoud van het bos.Het werk als BOA en jachtopzichter heeft Van Doleweerd alerter gemaakt. Zijn vrouw heeft er wel eens commentaar op als hij thuis is omdat hij ook dan constant op zijn omgeving let. “Tijdens mijn werk vertrouw ik heel erg op mijn gevoel, op mijn zesde zintuig.” Er loopt al een paar dagen een vreemde man door een afgelegen deel van het bos, Van Doleweerd houdt het stuk en de man in de gaten want hij vertrouwt het niet. “Als ik het niet vertrouw zit ik er niet vaak naast.” Van Doleweerd ging dit werk doen omdat hij buiten kan werken in alle vrijheid en, zo bekent hij, ook vanwege het corrigerende optreden. Als kind bracht hij altijd wilde dieren mee naar huis en hij probeert zijn zoons tegen te houden hetzelfde te doen. “Onze achtertuin was een soort dierentuin toen ik klein was, ik wil mijn eigen tuin iets leger houden.” Ze mogen hem helpen met de dieren die hij zelf soms mee naar huis neemt en met de bijen die ze ook nog houden.
Lijk
Als we slippend over de modderige bospaden rijden zet Van Doleweerd de auto ineens stil. Hij ziet een kat tussen het gras, een soort die - net als honden - niet in het natuurgebied thuishoort. De kat sluipt nog een klein stukje verder het gras in en blijft dan staan. Hij kijkt naar ons, maar verdwijnt dan tussen de maïs. De sperwer waar Van Doleweerd zich even zorgen om maakte had de kat ook gezien, en was al opgevlogen. “Met katten is het altijd lastig. Mijn gebied valt half binnen provincie Utrecht en half binnen Gelderland. Ze hebben allemaal verschillende regels, in Gelderland mag ik zo’n kat bijvoorbeeld gewoon doodschieten maar in Utrecht weer niet. Ik zoek altijd liever eerst uit waar de kat vandaan komt voor ik zelfs maar denk over het doodschieten ervan. Als een boer zegt dat het hem niks uitmaakt als ik de kat dood is het al heel wat anders, maar als dat nou net de lievelingskat van zijn dochtertje is dan denk ik wel twee keer na over mijn acties.”
Dierenlijken zoals bij het opruimen van ‘vuil vlees’ of het moeten doden van een dier zijn één ding, maar een menselijk lijk is heel iets anders. Één keer heeft Van Doleweerd meegemaakt dat collega’s en hij een lijk aantroffen in het bos. “Zelfmoord. Het lichaam was al helemaal aangevreten door de vossen, we konden zo de schedel zien.” Elke BOA hoopt dat hij of zij nooit iemand hoeft te vinden die zichzelf van het leven heeft beroofd, vertelt hij.
Vampiers 199/365
Ja, het uitgekauwde onderwerp ‘vampiers’ komt ook nog eens naar boven in mijn blog.
Vampiers zijn duidelijk in de mode op het moment. De Twilight-saga was voor zowel de films als de boeken een kaskraker, de hysterie rond de Cullen-vampiers was zo erg dat er zelfs de parodie ‘Vampires suck’ op werd gemaakt. Maar daarnaast heb je ook nog True Blood, The Vampire Diaries, Moonlight en vele andere verhalen, series en films. Vampiers zijn altijd goed voor romantiek, avontuur en horror, in de afgelopen jaren zijn er genoeg horror films gemaakt met een moordlustige vampier erin.
De bekendste vampier is in de 19e eeuw gecreëerd door Bram Stoker. In 1897 publiceerde hij Dracula. Sindsdien zijn vampiers wel veel veranderd. Hoewel ze in kinderboeken nog steeds niet tegen zonlicht kunnen zouden ze dat tegen kunnen gaan met een zonnebril en zonnebrand (De Griezelklas). In andere media ontwikkelen vampiers zich steeds meer. Ze leven onder de mensen, worden steeds moderner, ze kunnen tegen zonlicht en hebben andere manier om zich te voeden. De theorieën van Twilight, True Blood en enkele Japanse anime’s vallen op dit moment onder de ‘moderne vampier’.
De charme van de vampier komt vooral door zijn onbereikbaarheid. Hij/zij leeft eeuwig en verliest daarom alles en iedereen om hem heen, hij/zij is onmenselijk dus zijn/haar lichaam heeft (in principe) geen limieten in snelheid en kracht, en is meestal ook nog eens ‘onnatuurlijk’ knap. De combinatie van een eeuwige pijn, een niet ‘beperkt’ lichaam en een geweldig uiterlijk is genoeg om de vampier ‘onbereikbaar’ te maken en daarom tot een pure magneet op jongeren (vooral meisje). Tot er weer iets anders in de mode is natuurlijk.
Redactie Deadline 198/365
Later dit jaar krijg ik het vak Deadline, vrienden van me hebben het dit semester al.
Als ik de redactie inloop, om een vriend even gedag te zeggen, hoor ik het geratel van toetsenborden en zie ik hoe mensen toch een bril opzetten. Kennelijk hebben veel mensen een bril, maar hoeven ze die alleen te gebruiken als ze lang naar een computerscherm zitten te staren. Want dat is de essentie van het vak deadline: zoek je informatie en maak in één dag een volledige krant/uitzending en zorg dat je alles af hebt en hebt nagekeken in diezelfde dag. Het is een hectisch vak.
Persoonlijk lijkt het me wel interessant en leerzaam maar ik presteer dan ook het beste onder tijdsdruk. Maar andere mensen duidelijk niet. In mijn eigen klas zie ik het al gebeuren vlak voor het einde van een les waarin één artikel moet worden ingeleverd, steeds meer rookpauzes en als die niet snel genoeg kunnen worden genomen worden de rokers geïrriteerd en zenuwachtig. Maar bij Deadline is de gehele redactie onderverdeeld in kleinere redacties die wel vragen stellen aan elkaar en met elkaar overleggen maar verder zijn ze eigenlijk niet bij elkaar betrokken. Zo heb je de redacties Binnenland, Buitenland, Cultuur, Film, Reizen, etc. etc.. Ik kan eigenlijk niet wachten tot ik dit vak heb, helaas heb ik geen ‘krantenschrijfstijl’. Ik schrijf meer voor tijdschriften qua stijl. Reportages zijn mijn ding, geen saaie en droge stukjes. Eens kijken hoe ik me daar doorheen sla.
Als ik de redactie inloop, om een vriend even gedag te zeggen, hoor ik het geratel van toetsenborden en zie ik hoe mensen toch een bril opzetten. Kennelijk hebben veel mensen een bril, maar hoeven ze die alleen te gebruiken als ze lang naar een computerscherm zitten te staren. Want dat is de essentie van het vak deadline: zoek je informatie en maak in één dag een volledige krant/uitzending en zorg dat je alles af hebt en hebt nagekeken in diezelfde dag. Het is een hectisch vak.
Persoonlijk lijkt het me wel interessant en leerzaam maar ik presteer dan ook het beste onder tijdsdruk. Maar andere mensen duidelijk niet. In mijn eigen klas zie ik het al gebeuren vlak voor het einde van een les waarin één artikel moet worden ingeleverd, steeds meer rookpauzes en als die niet snel genoeg kunnen worden genomen worden de rokers geïrriteerd en zenuwachtig. Maar bij Deadline is de gehele redactie onderverdeeld in kleinere redacties die wel vragen stellen aan elkaar en met elkaar overleggen maar verder zijn ze eigenlijk niet bij elkaar betrokken. Zo heb je de redacties Binnenland, Buitenland, Cultuur, Film, Reizen, etc. etc.. Ik kan eigenlijk niet wachten tot ik dit vak heb, helaas heb ik geen ‘krantenschrijfstijl’. Ik schrijf meer voor tijdschriften qua stijl. Reportages zijn mijn ding, geen saaie en droge stukjes. Eens kijken hoe ik me daar doorheen sla.
Abonneren op:
Posts (Atom)